Listy są bogatą w szczegóły dokumentacją wzajemnej relacji matki i córek. Maria Curie z równą swobodą pisze w nich o swoich kolejnych odkryciach czy kłopotach związanych z pracą w laboratorium i spotkaniach ze sławnymi naukowcami, jak o drobnych domowych kłopotach, czy zdrowotnych problemach, które nasilały się z biegiem czasu. W każdym z listów widoczna jest tęsknota za Ireną i Ewą. Maria martwi się o nie, szczególnie podczas wojny, o której w roku 1914 pisze w następujący sposób: „Sytuacja polityczna jest rzeczywiście niepokojąca, ma się wrażenie, że żyje się na wulkanie, a ludzie jakby się nawet do tego przyzwyczajali.”

Córki z kolei donoszą jej o swoich codziennych kłopotach, którymi chętnie dzielą się z matką, prosząc ją o radę i wsparcie. One również ogromnie tęsknią za „ukochaną Me” jak nazywają Marię. Żeby w pełni oddać charakter wczesnych listów pisanych przez Irenę i Ewę pozostawiono błędy ortograficzne popełniane przez obie dziewczynki – ponieważ francuskie błędy ortograficzne były trudne do oddania w języku polskim wprowadzono typowe błędy popełniane przez dzieci polskie, zachowano też charakterystyczny dla tego wieku rodzaj narracji. Dzięki temu czytelnik poznaje na przykład taki list: napisany 20 czerwca w Yport przez Irenę.

Moja kochana me, kąpiel razem z panią była bardzo przyjemna chciałabym wiedzieć kiety me przyjedzie zobaczyć mnie w wodzie nie mogłam pływać poniewasz morze było bardzo wzburzone ale chciałabym żeby takie jóż nie było chciałabym wiedzieć czy Ewa dobrze się czuje należy ją pocałować ode mnie. Wczoraj miałam udany połów ryb i ją zjadłam.
Jestem zadowolona, że mieszkam blisko morza.
Irena Curie

Zestawienie listów pisanych przez córki Curie w wieku dziecięcym z ich późniejszą korespondencją umożliwia śledzenie ich rozwoju. Irena wcześnie zaczyna przejawiać zainteresowania podobne do pasji rodziców – w kolejnych listach coraz częściej prosi o przesłanie jej zadań matematycznych, wysyła również matce już rozwiązane zadania. W jednym z listów Maria przesyła córce „opis metody rysowania elipsy, którego ta być może nie zna”. Często karci Irenę za niestaranny charakter pisma i błędy ortograficzne. W późniejszych latach, gdy Irena zostaje asystentką w Instytucie Radowym, a następnie asystentką Marii, obie często donoszą w swoich listach o dokonanych przez siebie odkryciach i postępach. Co ciekawe, tego typu elementów brak w listach kierowanych do Ewy. Nie znaczy to jednak, że Maria wyróżniała swoją starszą córkę – najwyraźniej znając dobrze obie dziewczynki bardzo wcześnie potrafiła trafnie ocenić rodzaj ich zainteresowań i przewidzieć, która z nich będzie w stanie kontynuować rozpoczętą przez nią pracę.

Maria Curie w „Listach” jest nie tylko uczoną, ale przede wszystkim matką. Czytelnicy zainteresowani pracą naukową Curie powinni sięgnąć raczej po biografię opracowaną przez Barbarę Goldsmith zatytułowaną „Geniusz i obsesja. Wewnętrzny świat Marii Curie”. Zbiór korespondencji Ewy, Ireny i Marii zawiera niewiele faktów. By móc w pełni zrozumieć niektóre fragmenty listów należy posiadać już pewną wiedzę dotyczącą życiorysu Curie. Maria przedstawiona jest tu jednak w innym, bardziej kameralnym świetle. Uzupełnieniem całości jest bogaty zbiór fotografii, trzy krótkie biografie: Marii Skłodowskiej-Curie, Ireny Joliot-Curie i Ewy Labouisse-Curie oraz wykaz osób.

Maria Guzelak-Robaszkiewicz