To druga książka w dorobku autorki i o ile retelling Pięknej i Bestii, choć wypadł naprawdę dobrze, nie urzekł mnie tak do końca, o tyle w tej azjatyckiej odsłonie wyobraźni Mai Haber totalnie przepadłam. Od razu widać, że „Klątwa cierni” to była dla niej jedynie rozgrzewka i aż umieram z ciekawości, jak potoczy się jej dalsza kariera pisarska.

Historia Naili, która nie pamięta niczego ze swojej przeszłości i skrywa twarz pod kapeluszem z woalką, oraz przeplatających się z jej narracją wspomnień Anashiri, która lata temu zniknęła w nieznanych okolicznościach z cesarskiego dworu, od początku wypadła bardzo intrygująco. Choć przyznaję – opis nieszczególnie mnie do niej zachęcił. Wydawało mi się, że zdradza zbyt wiele i że dodając dwa do dwóch, dostanę na tacy całą fabułę. Na szczęście myliłam się. I to bardzo.

Gwarantuję, ani na chwilę nie oderwiecie się od tego fantastycznego świata. Wydawał mi się równocześnie egzotyczny, jak i dobrze znajomy, a zawarta w nim esencja Azji sprawiała, że odkrywało się go z nieskrywaną przyjemnością. No i są tam smoki, co w fantastyce zawsze punktuje.

Jednak tym, co najbardziej zaskakuje, jest liczba zwrotów akcji, które naprawdę trudno zliczyć. To, z jaką łatwością płynie się przez tę historię i stopniowo odkrywa wszystkie jej tajemnice, zdecydowanie świadczy o niesamowitej intuicji i warsztacie pisarskim autorki.

Z jednej strony w tej książce nie ma miejsca na niedopowiedzenia i każdy z rozsypanych początkowo puzzli wskakuje w odpowiednim czasie na swoje miejsce, z drugiej – pojawia się tyle pytań, tyle rozważań i refleksji, że nadal nie jestem w stanie wyrzucić tej historii z głowy.

Tajemnice, spiski i sztywne zasady panujące na cesarskim dworze kontra proste życie bez przeszłości i perspektyw na przyszłość – a jednak w tej powieści żadne z nich nie wypadło ani dobrze, ani źle. Żaden z przedstawionych dylematów nie jest jednoznaczny, a wojenne tło tej historii tylko to pogłębia.

Zaczynając tę książkę, myślałam, że wiem wszystko. Okazało się, że nie wiedziałam NIC! I wciąż nie wiem, co dalej spędza mi sen z powiek. To historia równocześnie domknięta i cudownie otwarta. Niejednoznaczna, symboliczna i skłaniająca do snucia własnych interpretacji. Jakże brakowało mi ostatnio takich pozycji na książkowym rynku! A ta w dodatku wyszła spod pióra naszej rodzimej autorki. Jestem absolutnie zauroczona i gorąco ją wam polecam!

Katarzyna de Castellatti-Gotin