Vann wziął na warsztat tragedię z 2008 roku, gdy w walentynki Steve Kazmierczak wszedł na teren swojej dawnej uczelni i otworzył ogień. Kim tak naprawdę był sprawca? Czy tej tragedii dało się zapobiec? A może Kazmierczak od samego początku był skazany na właśnie taki los? Dodatkowo autor przeplata całą tę historię z własnymi doświadczeniami, gdy jako nastoletni chłopiec, po samobójczej śmierci ojca, odziedziczył cały jego zbrojny arsenał. Ta książka i relacja Vanna może być świetnym pretekstem do dyskusji na temat prawa do posiadania broni w Stanach Zjednoczonych.

Ale tak naprawdę „Ostatni dzień na Ziemi” to nie jest stricte reportaż z tych zdarzeń. To nie jest książka pokroju „Columbine”, które pojawiło się na polskim rynku w zeszłym roku. Vann pokusił się o stworzenie dokładnego studium przypadku zabójcy. Poznajemy historię Steve’a od samego początku, gdy jako dziecko poczuł się odrzucony przez rówieśników, co doprowadziło do szeregu tragicznych wydarzeń i prób samobójczych. Dowiadujemy się o tym, jak leki, które musiał przyjmować, by zachować psychiczną równowagę, jednocześnie utrudniały mu wpasowanie się w sztywne ramy oczekiwań społeczeństwa, i jak nigdzie nie mógł znaleźć sobie miejsca.

To wbrew pozorom niezwykle przejmująca, smutna książka. Ciężko się ją czyta, znając zakończenie, wiedząc, jak to wszystko się potoczy. Czy ta historia od samego początku musiała się tak skończyć? Musicie odpowiedzieć sobie sami, czytając tę pozycję. Ja od siebie mogę tylko rzec, że to chyba jeden z najlepszych utworów tego pisarza.

Kinga Kolenda