Dzień przed Wigilią z Sekwany zostaje wyłowiona naga kobieta. Nie pamięta, kim jest, co się stało ani jakim cudem znalazła się w środku Paryża w rzece. Sprawą zdecydowała się zająć policjantka, która wcześniej została z hukiem zdegradowana i odesłana do jednostki, która od lat nie zajmowała się żadną sprawą i lada dzień może zostać całkowicie zamknięta. Odsunięta na margines policyjny trafia na sprawę, która nie pozwoli jej zasnąć. Bo jakim cudem DNA znalezionej w Sekwanie kobiety pokrywa się z kodem Mileny Bergman, która rok temu zginęła w katastrofie lotniczej? Czy to naprawdę jest Milena? Jeśli tak, to kto znajdował się wtedy w samolocie? Czy oto nadszedł jakiś okołoświąteczny cud?

To chyba pierwsza powieść Musso, która jest tak bardzo kryminalna. Wcześniej autor zgrabnie łączył powieści obyczajowe z wątkami thrillerowo-kryminalnymi. To dzięki temu przez jego pozycje wręcz się płynęło i połknięcie ich w jeden wieczór było wręcz przymusem. W końcu bardzo przyjemny styl pisania w połączeniu z wartką akcją wciąga do tego stopnia, że jego powieści, takie jak „Central Park”, „Ta chwila” i „Bal absolwentów”, są jak paczka żelków. Wiadomo, że jak weźmiesz jednego, to ostatecznie do końca dnia opróżnisz całą paczkę. I „Nieznajoma z Sekwany” jest dokładnie taka sama.

Czy ta książka ma wady? Pewnie tak, i to niejedną, ale gdy tylko do niej zasiadłam, całkowicie odcięło mnie od świata. Nieważne, co się działo na świecie, dookoła mnie i czy ktokolwiek skusiłby się na próbę dodzwonienia się do mnie. Zniknęłam aż do momentu, gdy przewróciłam ostatnią stronę. I właśnie tego oczekuję od powieści Musso – żeby na jeden wieczór całkowicie wyłączyły mnie z życia. Jeśli szukacie właśnie takiej powieści, to koniecznie musicie sięgnąć po „Nieznajomą z Sekwany”!

Kinga Kolenda