Powieść opowiada losy Charley Davidson, która oprócz profesji prywatnego detektywa, szczyci się zawodem „kostustwa”. Dziewczyna rozwiązuje kryminalne zagadki w mgnieniu oka, mając za swoich informatorów denatów, którzy z ochotą i niepożałowaną radością wskazują swoich oprawców. Historia nabiera tajemniczego wymiaru w chwili, w której ginie troje prawników, niemogących wskazać nikogo, jako swojego mordercy. Darynda Jones w roli debiutującej literatki spisała się wybitnie nienagannie. Wątek kryminalny powiązany z romansem na tle paranormalnym uzupełnia się wyśmienicie, oddając czytelnikom książkę wielowątkową i nieszablonową.

Autorka dodając do mieszanki kryminalno-paranormalnej hektolitry poczucia humoru, stworzyła wypiek świeży i zdystansowany do typowych powieści sensacyjno-detektywistycznych. Historia zmarłych prawników chociaż na początku bardzo wyeksponowana, strącona została na dalszy plan, ustępując miejsca znacznie mroczniejszej i ciekawszej tajemnicy Charley. Przedsięwzięcie ryzykowne jak na książkę o zabarwieniu przestępczym, lecz jak najbardziej opłacalne. Z niepohamowaną żądzą eksploracji przerzucamy kolejne strony czytadła, mając nadzieję na kolejną podróż w głąb tajemniczej przeszłości zbzikowanej pani detektyw. „Zbzikowana” jest doskonałym określeniem głównej bohaterki, gdyż nazywając ją „normalną”, a nawet „przeciętną”, oszukujemy nie tyle samych siebie, co samą Charley. Autorka wykreowała postać barwną, która wygraweruje w mózgu odbiorców pozytywny i krotochwilny ślad na długie lata.

„Pierwszy grób po prawej” to książka rozpoczynająca cykl o przygodach oryginalnej pani „kostektyw”. To powieść inteligentna, z porządną dawką kryminalną, ociekająca intensywnym poczuciem humoru oraz narzucający nowy, prawidłowy trend w kreowaniu powieści romantycznych. Książka dodaje gatunkowi kryminalnemu pożądanej fanaberii, bystrości i błyskotliwości. Zakochałem się w osobowości głównej bohaterki na tyle, że z niecierpliwością czekam na kolejne tomy jej ekscesów. Zdecydowanie wolałbym spotkać na swojej drodze Charley, niż zakapturzoną postać, która przyprawiłaby mnie o zawał serca.

Damian Hejmanowski