Kaiser zaprasza czytelników do Nowego Jorku z XX wieku i dość leniwie snuje opowieść o studencie literatury, który przypadkiem, podczas śledzenie pięknej dziewczyny, spotyka Josefa Einsteina. Bibliofila, pełnego elegancji, który niedługo stanie się mentorem Jonathana. Wprowadzi go nie tylko do świata sztuki, ale również zmysłowości, uwodzenia i co najważniejsze dorosłości. I choć ich relacje zdaje się bez skazy, Jonathan po czasie zaczyna nabierać podejrzeń, że nauczyciel skrywa przed nim jakąś mroczną tajemnicę.

To nie jest thriller psychologicznym, przy którym czytelnik się spoci. Nie ma pościgów, wybuchów i akcji zapierających dech w piersiach. To powieść bardzo powolna, bardziej przypominająca literaturę piękną z duszną atmosferą tajemnicy. Czytając tę powieść można odnieść wrażenie, że jest się w starej księgarni i przysłuchuje tej historii z usta narratora. Wokół unosi się kurz, w nosie drapie zapach starego papieru, a głos opowiadający historie praktycznie kołysze nas w rytm słów. „Pod skórą” to wielowarstwowy i wielowymiarowy portret człowieka ogarniętego obsesją nieskończonej pogoni za doskonałością.

To powieść, która z pewnością przypadnie do gustu wielbicielom „Pachnidła”. Podobieństwo między tymi dwoma książkami jest dość spore. Nie tylko w samej konstrukcji powieści, ale również w stylu pisania i kreowaniu bohaterów. Kaiser wycisnął, co mógł, z kultowej już powieści Süskinda i dodał od siebie ogromną miłość do książek, intrygujących bohaterów i z pewnością oryginalną historię o wkraczaniu w dorosłość. To nieśpieszna historia, w której można się zagubić, by po przewróceniu ostatniej strony i zdania sobie sprawy, że to już koniec, będzie się chciało wrócić. Kaisner nie jest pierwszym i prawdopodobnie nie ostatnim autorem, który inspirował się „Pachnidłem”, ale trzeba mu to przyznać, że jest jednym z tych, którym wyszło to naprawdę dobrze. Powieść robi naprawdę ogromne wrażenie, jeśli damy się jej porwać. Grunt, żeby trafić na nią w odpowiednim momencie.

Kinga Kolenda