„Ognie niebios” to piąty tom monumentalnego cyklu Roberta Jordana, naładowany akcją, magią i spiskami. Wprawdzie akcji i przełomowych momentów jest tu nieco mniej niż w poprzedniej części, ale mimo to książka przewyższa pod tym względem większość innych powieści fantasy. Tym razem śledzimy z jednej strony losy Randa, a z drugiej Nynaeve i Elayne, oraz w mniejszym stopniu Siuan, Min, Mata i Egwene. Coraz większą rolę odgrywają Przeklęci i ich spiski, wędrówki po snach oraz magiczne pojedynki, a nawet bitwy. Możemy śledzić wyraźny rozwój bohaterów: Rand nie walczy już ze swoim przeznaczeniem, ale bierze na siebie odpowiedzialność za losy świata, Siuan i Nynaeve, a nawet Moiraine otrzymują trudne lekcje pokory, a Mat odkrywa w sobie nowe talenty. Porządek świata, jaki poznaliśmy w poprzednich tomach, ciągle się zmienia, co sprawia, że bohaterowie muszą się w nim na nowo odnaleźć. Krótko mówiąc: naprawdę dużo się dzieje.

Można też natrafić na słowa krytyki ze strony czytelników: że za dużo miejsca poświęca się „babskim dramatom”, zwłaszcza w przypadku Nynaeve, że za dużo jest opisów, zwłaszcza strojów i że brak wątku Perrina. Myślę, że w dużej mierze zależy to od subiektywnej oceny. Osobiście doceniłam rozwinięcie wątku Nynaeve, którą w poprzednich tomach trudno było rozgryźć, a teraz stała się bardziej „ludzka”. Zupełnie nie przeszkadzają mi też opisy, bo zawsze czemuś służą i wnoszą coś nowego do charakterystyki bohaterów. Tak krytykowane opisy strojów idą w parze z emocjami i zachowaniami postaci, pozwalając lepiej je zrozumieć. Rzeczywiście, szkoda że Jordan pomija w tym tomie Perrina, ale przy takiej liczbie bohaterów i wątków wydaje się to uzasadnione.

Mocną stroną cyklu Jordana jest to, że nie skupia się jedynie na akcji, ale też na złożonych relacjach między bohaterami, w których dużo jest niedopowiedzeń i nieporozumień. Niektórzy bywają irytujący, ale nigdy bezbarwni. Nawet postacie drugoplanowe mogą odegrać istotną rolę w przebiegu kluczowych wydarzeń. W porównaniu ze złożonością „Koła Czasu” większość innych serii fantasy wypada blado i przeciętnie. Na szczęście Robert Jordan, a potem Brandon Sanderson, zapewnili nam wiele tomów literackiej rozrywki na najwyższym poziomie.

Agnieszka Kruk