Sonya Renee Taylor zajmuje się edukacją seksualną młodzieży, promuje samoakceptację i pozytywne podejście do ciała, a w Stanach Zjednoczonych jest uznawana za eksperta w tej dziedzinie. Na co dzień pracuje z nastolatkami, które zaczynają pokwitać, są w trakcie lub tuż po, ale wciąż nie do końca rozumieją, co się tak naprawdę dzieje lub już wydarzyło. Zadają pytania, które dość jasno mówią, że w domu, szkole, w grupie rówieśniczej czy Internecie nie zdobyli rzetelnych informacji i czują się przez to zagubieni. Książka „Ciało – śmiało! Przewodnik po dojrzewaniu” powstała przede wszystkim dla takich młodych ludzi, ale też dla ich rodziców, bo chociaż przeszli oni przez ten proces kiedyś sami, rozmawa o tym wymaga pewnego uporządkowania. Nie ma się też co łudzić, skoro współcześnie jest to temat tabu, to z pewnością w „młodości” rodziców był nim w jeszcze większym stopniu. Skąd zatem rodzice mają wiedzieć, jak tłumaczyć zmiany w organizmie córki czy syna, jeśli sami do końca nie wiedzą, co się z dzieje i z czego wynika? Część z nich zacznie szukać informacji, chcąc mimo wszystko towarzyszyć swojemu dziecku w tym trudnym okresie i być dla niego wsparciem. Inni będą unikali rozmów i pozostawią młodego człowieka samemu sobie, tak jak i ich kiedyś pozostawiono. Zarówno dla tych pierwszych rodziców, jak i dla dzieci tych drugich książka „Ciało – śmiało!” może okazać się niezwykle pomocna. Należy jednak dodać, że dotyczy ona tylko dojrzewania dziewczynek i nie porusza tematu współżycia seksualnego.

Autorka posługuje się prostym, a przy tym bardzo ciepłym językiem. Wzbudza zaufanie i uspokaja emocje. Opisuje procesy zachodzące w ciele dziewczynki, począwszy od pierwszych symptomów, jak skok pokwitaniowy, przez pączkowanie piersi, pierwszą miesiączkę, po wahania nastroju i uczucia, jakie towarzyszą zachodzącym zmianom. Wszystko opisane jest jednak w taki sposób, że nie nuży. Temat jest bowiem rzetelnie omówiony, ilustracje objaśniają budowę narządów rodnych, ale nie są wulgarne. Szata graficzna jest właściwie bardzo dziewczęca, pełna pastelowych kolorów, co pomaga okiełznać strach i odczarować ten temat. Autorka wielokrotnie podkreśla, że nie ma żadnej normy, że słowo „piękna” jest nieodpowiednie w stosunku do dziewczynki czy kobiety, ponieważ zmusza do postrzegania siebie według zasad promowanych w mediach. Zamiast za cel stawiać sobie „idealny” wygląd, lepiej skupić się na swoich uczuciach i relacjach z otoczeniem. Każdy ma najwspanialsze ciało na świecie, bo ciało ludzkie po prostu jest piękne samo w sobie, bez względu na kolor skóry, ilość tkanki tłuszczowej, długość włosów czy wielkość nosa.

Tej książki nie trzeba tak naprawdę zachwalać, samo wzięcie jej do ręki i przekartkowanie wystarcza, by spostrzec, że wykonano naprawdę „dobrą robotę”. Dodam, że sama na co dzień borykam się z problemami dojrzewania. Z uwagi na wiek jednej z moich córek często napotykam bariery, przez które obu nam trudno się przebić. Po lekturze tej książki wreszcie odzyskałam spokój i teraz już wiem, jak zaakceptować zachodzące w córce zmiany i jak jej pomóc przejść przez nie z uśmiechem i poczuciem dumy z tego, kim jest i kim się staje.

Izabela Straszewska