Fragment: W cichym zazwyczaj, zamożnym dworze pana cześnika Markockiego ruch jakiś niezwykły zapanował. Sprawczynią tego ruchu była stara gospodyni Marcinowa, która tu od lat kilkunastu ster gospodarstwa kobiecego w ręku trzymała. Teraz drepcząc z kąta w kąt i wydając służbie rozkazy, wzdychała frasobliwie i coraz to ukradkiem łzę z oka otarła. Z powyciąganych kufrów, ustawionych paczek widać było, że się wzięła do pakowania rzeczy.
— A cóż to asani tak się krząta przy niedzieli? — zapytał wchodząc do pokoju stary cześnik. Odkąd przyjechaliście z kościoła spokój w całym domu został zakłócony, a toć to się nie godzi żadnych robót zbytecznych w święto podejmować.