Książę, pisany w latach 1512-20, wydany w 1532 r., zawiera zbiór wskazówek dla pełniących władzę z główną tezą, że rządzący jest zobowiązany oddzielić politykę od moralności (Machiavelli doskonale rozumiał, że władzę zdobywa się podstępem i przelewając krew, utrzymuje się ją dzięki terrorowi, a traci - przeważnie na drodze rewolucji i zdrady; wyznawał teorię "cel uświęca środki", jego doktryna polityczna nazywa się "makiawelizmem")