Od początku kariery literackiej Henry Millera pisarstwo jego owiane było atmosferą skandalu. Pierwsze wydanie autobiograficznej trylogii, obejmującej Black Spring, wydany niedawno nakładem WL Zwrotnik Raka i wreszcie Zwrotnik Koziorożca, ukazało się w Paryżu w latach trzydziestych i natychmiast zostało objęte surowym zakazem wwozu do USA. Choć od tej pory minęło przeszło pół wieku, Miller nie przestaje budzić kontrowersji, znajdując w kolejnym już pokoleniu czytelników tyleż samo wielbicieli, co zagorzałych wrogów. W oczach krytyki jednak ma pisarz ugruntowaną pozycję klasyka literatury współczesnej; stał się źródłem inspiracji dla nowoczesnej prozy, odkrywając dla niej nie eksplorowane wcześniej dziedziny przeżyć, zaskakując formą, szokując niedostępnym dotąd literaturze obscenicznym językiem. Przedmiotem analizy artystycznej jest u Millera przede wszystkim sfera przeżyć erotycznych. Poprzez obsesyjną erotykę ukazuje pisarz bezsens, pustkę odhumanizowanego XX-wiecznego świata, jego brzydotę, rozkład - jest w niej poczucie zagrożenia, przeczucie nadciągającej katastrofy. Lecz jest niej także dziwny mistycyzm i... niemała dawka humoru. Miller zdumiewa bogactwem języka, stylu, konwencji. Szokuje brutalnym naturalistycznym opisem, to znów wprowadza elementy tragifarsy, gdzie indziej wdając się z kolei w rozważania natury estetycznej. Często pojawia się też w powieści rodzaj surrealistycznych wizji sennych. Plastyczność tej prozy, jej rytmiczność, bogactwo języka - to wszystko oddaje z podziwu godnym mistrzostwem przekład Anny Kołyszko, zadając przy okazji kłam przekonaniu o ubóstwie w języku polskim słownictwa z zakresu tzw. "stref intymnych".