Mroki, ciemności... Ich penetrowanie jest wątkiem głównym niniejszego tomu. Autorowi zdaje się przyświecać przeświadczenie, iż właśnie "lekcja ciemności", wyostrzając nam wzrok, zdolna jest powiedzieć najwięcej o fundamentalnym wymiarze bytu - o złu tkwiącym nieusuwalnie w przyrodzie, historii i w nas samych.
Ciemności to przede wszystkim matecznik pajęczyn. Ale są też takie mroki, które w końcu rozbłyskują światłem. I ostatecznie światła, jak się zdaje, szuka Dariusz Czaja.
Lekcje ciemności. Piękna, spójna książka, teksty o wysokiej temperaturze, dramatyczne, osobiste. Ale zarazem dzieło filozofa, jeśli za jedną z najistotniejszych powinności filozofii uznajemy stawianie ciągle od nowa, z uporem, pytań, bodaj nawet bez dobrych widoków na definitywną odpowiedź.