Nowele Reymonta ukazują przeważnie odtworzony z naturalistyczną dokładnością ponury obraz świata nizin społecznych, życia, które autor poznał z autopsji. Wyróżniają się się wśród nich opowiadania malujące straszliwą nędzę, wyzysk, izolację społeczną chłopa. Nowele te ukazują wewnętrzne rozwarstwienie wsi, przewagę bogaczy wiejskich i "wilcze" stosunki między ludźmi, zrodzone przez głód ziemi.