Czytając tę powieść trochę plułam sobie w brodę, że tak bardzo wciąż zwlekam z przeczytaniem reportażu Jazbek „Przeprawa. Moja podróż do pękniętego serca Syrii”, bo pewnie lepiej zrozumiałabym jej nową książkę. Bo nie ukrywam, była ciężka i w stylu i w tematyce.
Doceniam sposób w jaki Jazbek starała się opowiedzieć o wojnie domowej w Syrii i to z jakiej perspektywy ją opowiedziała. Całość historii zawoalowana jest w dziecięcy świat, który przeplatany jest z dziecięcymi marzeniami i dziecięca wyobraźnią. Mamy w tej powieści i ukryte planety, fantastyczne światy, Małego Księcia, Alicję w Karinie Czarów, bombardowania, broń chemiczną i śmierć głodową. Bohaterka, która w społeczności uznawana jest za osobę z defektami, ma nad wyraz jasne poglądy na temat świata, oraz własnej kultury. Nie jest to pozycja łatwa w odbiorze, ale też jest to historia dość absorbująca. Świat wojny opisany z perspektywy dorastającej dziewczyny, która nie potrafi nazwać wszystkiego co dzieje się dookoła i dlaczego stało się w jej życiu to co się stało, dlaczego kolejni ludzie wokół niej odchodzą. Często rzeczy spisane w tej historii nie są dosłowne, dlatego moim zdaniem wiedza (chociaż ta podstawowa) na temat wojny domowej w Syrii jest potrzeba do zrozumienia ogółu kontekstu.
Książka mnie jakoś bardzo nie poruszyła, możliwe, że przez zagmatwane w początkach tej historii, ale jest w niej coś co nie pozwala mi wyrzucić jej z głowy - podejrzewam, że może być to tytuł, który będzie rezonować po czasie . Ostatnie strony są przerażające, opisy bardzo sugestywne, nie jest łatwo czytać o studium czyjegoś umierania.

Czytając tę powieść trochę plułam sobie w brodę, że tak bardzo wciąż zwlekam z przeczytaniem reportażu Jazbek „Przeprawa. Moja podróż do pękniętego serca Syrii”, bo pewnie lepiej zrozumiałabym jej nową książkę. Bo nie ukrywam, była ciężka i w stylu i w tematyce.
Doceniam sposób w jaki Jazbek starała się opowiedzieć o wojnie domowej w Syrii i to z jakiej perspektywy ją...