Egzorcysta numer 28

eśli słyszymy takie słowa, jak: koniec świata, Apokalipsa, sąd ostateczny, zapewne w większości z nas budzą one jednoznacznie negatywne skojarzenia: wyobrażamy sobie jakieś tragiczne w skutkach wydarzenia, katastrofy na globalną skalę, a przede wszystkim odczuwamy przed nimi strach. Niejako na przekór temu najnowszy numer „Miesięcznika Egzorcysta” nosi tytuł: „Czy bać się końca świata?” Koniec świata, oprócz wymiaru powszechnego, ma też aspekt jednostkowy, o czym często zapominamy. Każdy człowiek – stwierdza Artur Winiarczyk, redaktor naczelny – ma koniec swego świata.

Koniec świata – wskazuje o. prof. dr hab. Jacek Salij OP – nie będzie dniem gniewu i kary Bożej. Czasy ostateczne, w których żyjemy – wyjaśnia dominikanin – są to czasy powszechnego i bardzo realnego wezwania do udziału w zwycięstwie Chrystusa i do życia wiecznego. Z kolei znaki przyjścia Pana mają nas mobilizować do lepszej służby Bożej. W tym kontekście intrygująco jawi się artykuł ks. dra hab. Krzysztofa Guzowskiego „Z Bożej perspektywy końca świata nie będzie”. Autor wyjaśnia w nim, iż Bóg nie tyle planuje koniec świata, ile nowe niebo i nową ziemię.

Dlaczego w 1975 roku nie było końca świata? Na to pytanie daje odpowiedź ks. dr Andrzej Wańka, który analizie poddaje eschatologię sekt. Z kolei dr Michał Kosche wyjaśnia, czym – z teologicznego punktu widzenia – jest sąd ostateczny.

Dr Wincenty Łaszewski w artykule „Objawienia Maryjne o czasach ostatecznych” ukazuje szereg objawień Matki Bożej, które dotyczą tego, co ma nastąpić przed końcem świata. Szczególne miejsce zajmuje w tych objawieniach Fatima z tzw. trzecią tajemnicą fatimską. Równie wstrząsająca jest treść objawień Matki Bożej w Akicie.

Czy chrześcijanin może przyjmować dosłowną interpretację 20 rozdziału Apokalipsy? Na to pytanie odpowiada w swym tekście dr Roman Zając. Kościół katolicki – zaznacza – odnosi się z rezerwą do idei millenarystycznych, związanych często z mesjanizmem politycznym i utopijną wizją społeczeństwa. Dr Anna Z. Zmorzanka prezentuje natomiast wizję czasów ostatnich w „Krótkiej powieści o Antychryście” Włodzimierza Sołowjowa.

Giotto, Memling i Michał Anioł to artyści, którzy ukazują w swoich dziełach różne wizje sądu ostatecznego, lecz – jak podkreśla dr Elżbieta Matyaszewska – łączy ich jedno: oddanie teologicznej prawdy zgodnie z duchem epoki, w której przyszło im żyć.

Ks. dr hab. Marek Chmielewski w artykule „Rzeczy ostateczne” uwypukla natomiast chrześcijańskie rozumienie śmierci, sądu szczegółowego, czyśćca, nieba oraz piekła.