Non stop

Autor szuka odpowiedzi jak mogłaby rozwinąć się cywilizacja w zamkniętym środowisku. W treści zdarzają się zgrzyty w logice, a niektóre elementy trącą lekko myszką. Nic dziwnego. W końcu książka powstała w 1958. Te mankamenty jednak nie dominują, fabuła wciąga i czyta się z zaangażowaniem.
I choć nie przypadł mi do gustu kierunek, w którym tutaj potoczyła się ewolucja przeczytać było warto.

Autor szuka odpowiedzi jak mogłaby rozwinąć się cywilizacja w zamkniętym środowisku. W treści zdarzają się zgrzyty w logice, a niektóre elementy trącą lekko myszką. Nic dziwnego. W końcu książka powstała w 1958. Te mankamenty jednak nie dominują, fabuła wciąga i czyta się z zaangażowaniem.
I choć nie przypadł mi do gustu kierunek, w którym tutaj potoczyła się ewolucja przec...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od dłuższego czasu cierpie na syndrom nie skończonych książek. Za co się nie wezmę nie mogę doczytać do końca. Na szczęście z pwoieścią Aldissa jest dokładnie odwrotnie. Przepadam wręcz za tego typu literaturą, są statki kosmiczne, są galaktycznie podróżnicy, są też w końcu oszuści i prawdziwi bohaterowie. Zapraszam na lot z Porcjona potrwa kilka pokoleń lub trochę więcej.

Od dłuższego czasu cierpie na syndrom nie skończonych książek. Za co się nie wezmę nie mogę doczytać do końca. Na szczęście z pwoieścią Aldissa jest dokładnie odwrotnie. Przepadam wręcz za tego typu literaturą, są statki kosmiczne, są galaktycznie podróżnicy, są też w końcu oszuści i prawdziwi bohaterowie. Zapraszam na lot z Porcjona potrwa kilka pokoleń lub trochę więcej.

Pokaż mimo to

Książka Non Stop jest może nie pierwszym moim spotkaniem z autorem, ale dotychczas nie miałem sposobności sięgnąć po nią. Kiedy pojawiła się w zapowiedziach i trafiłem ją przypadkowo postanowiłem przeczytać. Spodziewałem się ciekawej historii i pełnej przygody opowieści od autora. Dlatego z wielką nadzieją zabrałem się za tą klasyczną już pozycje z fantastyki. Roy Complain wraz ze swoim szczepem plemiennym zamieszkuje w Kwaterach, gdzie wszelkie dobra są trudno dostępne. Poruszają się pomału do przodu torując sobie drogę pośród zagęszczonego i porośniętego ponikami lasu. W kryzysowej sytuacji bohater postanawia przyłączyć się do planowanej wyprawy w celu odkrycia sekretów i zmierzenia się z legendą o Gigantach, obcych i poznaniu prawdy o miejscu, w którym znajdują się.

Historia jaka dostajemy jest opowieścią o jednym z plemion zamieszkujących Kwatery, które staje przed kryzysem jeśli chodzi o zdobywaniu potrzebnych rzeczy. Każdy z mieszkańców zajmuje się najlepiej tym w czym jest lepszy. Roy Complain ma kłopoty spowodowane wyprawą łowiecką i nie mogący sobie poradzić postanawia przyłączyć się do wyprawy organizowanej przez kapłana. Świat jaki dostajemy początkowo jest duszny, parny, pełen komarów, much, zwierząt i nie wiadomej liczbie plemion, które spotykając się walczą ze sobą. Dlatego dostajemy ponurą wizje pozostałości ludzi walczących z przeciwnościami losu i ze wszystkimi zagrożeniami. Mroku dopełnia przemoc i okrucieństwo jakie pojawia się na kartach powieści. Każdy z bohaterów pomimo swojej sytuacji żyje dalej nie myśląc nad swoją stratą lub kłopotami dniem dzisiejszym. Pojawia się w tym wszystkim miejsce na opisy fauny i flory jakie dostajemy od autora. Chociaż oszczędnie przedstawione nie pozbawione są plastyczności. Legendy dotyczące Gigantów, obcych i różne podania dopełniają obrazu i sprawiają, ze historia staje się ciekawa. Nad wszystkim unosi się mroczny klimat i atmosfera niepokoju, bo świat jaki otrzymujemy jest mroczny i rządzi nim przemoc.

Bohaterowie są nakreśleni pod względem psychologicznym bardzo dobrze. Nie dostajemy w przypadku głównych postaci miałkich lub papierowych, ale każda z nich wypada ciekawie. Mające swoje zachowania, bolączki i kłopoty stają się na tyle interesujące, że można polubić je i poczuć do niektórych nawet sympatie. Pozostałe postacie drugoplanowe i trzecioplanowe wypadają dobrze. Niektóre z nich mają do odegrania role przydzieloną przez autora, inne występują czasami i popychają akcje do przodu. Można poszczególnych bohaterów polubić lub poczuć niechęć do nich jeśli chodzi o wybory jakie dokonują. Relacje poszczególnych postaci są świetnie przedstawione, a same dialogi wypadają dobrze i nie pozbawione są nieraz emocjonujących wrażeń.

Książka Non Stop ma już swoje lata za sobą i nawet obecnie czyta się świetnie. Autor przedstawia świat wewnątrz jakiegoś obiektu, bo znajdujemy tego potwierdzenie podczas podróży bohaterów przez kolejne części i opisy różnych zakamarków albo tuneli. Spotykają na swojej drodze i przekonują się, ze legendy mogą zawierać ziarno prawdy jeżeli chodzi o Gigantów, Mutantów lub Obcych. Historia od samego początku nie tylko wciąga, ale dostajemy ponurą wizje krainy, gdzie przemoc występuje przez cały czas, nie brakuje swego rodzaju religii i odwołania się do nauki traktowanej bardzo poważnie. Zawładnięci myślą o niezwykłych tajemnicach i sekretach swego świata podróżując odkrywają pomału prawdę o miejscu, w którym przebywają. Początkowo jesteśmy wrzuceni w sam środek akcji kiedy poznajemy zwyczaje i mieszkańców podczas różnych prac jakie wykonują. Mała społeczność i jej problemy są zaznaczone znakomicie. Później po pewnych kryzysowych sytuacjach autor zabiera nas w mroczną podróż śladami dawnych legend, w której odkrywamy poszczególne tajemnice. Wyprawa okazuje się pełna przygód, wyborów jakich dokonują bohaterowie i czyhających na nich zagrożeń. W zakończeniu poznajemy cały obraz i dowiadujemy się prawdy o tym miejscu. Bardzo dobra końcówka ciekawej historii, która przypadła mi do gustu i nie ukrywam spodobała mi się.
Książka Non stop jest ciekawą wizja zamkniętego świata w jakimś obiekcie, gdzie wszystko zmienia się cały czas i nic nie jest pewne. Czytając przywodzi na myśl książkę Władca much, gdzie młodzi ludzie trafiają na bezludna wyspę budząc w nich strach. W tym przypadku taką wyspą jest obiekt w jakim się znajdują i mała społeczność walcząca o przetrwanie. Świetnie zarysowano relacje pomiędzy poszczególnymi mieszkańcami tej kolonii plemiennej Greena, w której czuć narastające napięcie i pojawienie się kryzysu. Nie pozbawione wszystko zostało mrocznego klimatu obecnego przez cały czas czytania. Duży wpływ ma na takie wrażenia świetnie zarysowani pod względem psychologicznym bohaterowie i położenie na psychologie nacisku. Sporo daje opisy spotkania naszych bohaterów z istotami z podań lub innymi zasiedlającymi to miejsce. Pozyskane informacje tylko dopełniają obrazu całości. Razem tworzą ciekawą historie, w której nie brakuje dawki mroku, atmosfery niepokoju i niezwykłych przygód. Do tego dochodzi język jakim posługuje się autor w książce, który trochę jest przestarzały, ale czyta się dobrze i bez problemu. Nieraz niektóre zwroty trochę są nie jasne i mogą przeszkadzać w czasie czytania. Akcja toczy się wartko do przodu wraz z wydarzeniami jakie następują jeden po drugim. Dlatego czyta się bardzo dobrze i nie można nudzić się w czasie czytania.
Powieść jest klasykiem, który porusza kwestie dotyczące upadku cywilizacji, ujawnienia się pierwotnych instynktów u ludzi zamkniętych w jakimś obiekcie i zmuszonych razem mieszkać. Mający problemy z wyżywieniem, surowymi prawami rządzących i ciągła podróż z jednego miejsca na drugie przez cały czas. Pojawienie się wściekłości, chęci poprawy swojego losu i przemocy wynikającej z nieznajomości prawdy. Trudności w jej zrozumieniu i widać to już pod koniec u samego bohatera, który po swoich czynach zastanawia się, czy dobrze zrobił, chociaż miał własne wątpliwości. Wybory jakie dokonują prowadzą nieraz do szaleństwa, fanatyzmu i chęci poznania prawdy bez względu na cenę. Dlatego Non stop jest nie tylko ciekawą, pełną przemocy i mroczną opowieścią napisana przez Briana Aldissa, ale również bardzo dobrą powieścią fantastyczną. Nie może dziwić, że uznana została za klasykę science fiction. Miałem dotychczas styczność z autorem, ale dopiero pierwszy raz sięgnąłem po Non Stop, która sprawiła, że chętnie przeczytam coś innego jego autorstwa. Warto dać jej szansę i zanurzyć się w mroczny świat jaki stworzył Brian Aldiss. Świetna książka. Polecam.

Książka Non Stop jest może nie pierwszym moim spotkaniem z autorem, ale dotychczas nie miałem sposobności sięgnąć po nią. Kiedy pojawiła się w zapowiedziach i trafiłem ją przypadkowo postanowiłem przeczytać. Spodziewałem się ciekawej historii i pełnej przygody opowieści od autora. Dlatego z wielką nadzieją zabrałem się za tą klasyczną już pozycje z fantastyki. Roy Complain wraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rzadko sięgam po książki polecane ale tym razem się nie zawiodłam.Trzyma w napięciu .Ciekawie napisana. Polecam.

Rzadko sięgam po książki polecane ale tym razem się nie zawiodłam.Trzyma w napięciu .Ciekawie napisana. Polecam.

Pokaż mimo to

W zasadzie czytam książki z wszystkich gatunków literackich, to z SF nie było mi za bardzo po drodze (choć filmy z tego gatunku uwielbiam). Postanowiłam więc wziąć SF za rogi i zacząć od klasyki gatunku, wypadło na „Non stop”, książkę o której słyszałam już ponad dwadzieścia lat temu, a została napisana ponad sześć dekad wcześniej.

Po trudnym początku, czyli przestawieniu się na ten rodzaj literatury, oraz styl pisania sprzed kilku ładnych dekad (to się lekko wyczuwa) dalej już poszło gładko, a ciekawość rosła ze strony na stronę. Mamy świetne połączenie rozrywkowego SF z moralitetem. Jawi nam się więc książka o co najmniej kilku warstwach… Specyficzny klimat, oszczędność środków i nowinek technicznych; doskonale sprawdza się w tym wypadku zasada „mniej znaczy więcej”. Czyta się bardzo dobrze i nie zapominajmy, że był to debiut autora (tylko zazdrościć wyobraźni tak bujnej jak gąszcze poników. na statku.

Polecam bardzo, bardzo.

W zasadzie czytam książki z wszystkich gatunków literackich, to z SF nie było mi za bardzo po drodze (choć filmy z tego gatunku uwielbiam). Postanowiłam więc wziąć SF za rogi i zacząć od klasyki gatunku, wypadło na „Non stop”, książkę o której słyszałam już ponad dwadzieścia lat temu, a została napisana ponad sześć dekad wcześniej.

Po trudnym początku, czyli przestawie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od jakiegoś czasu wydawnictwo Rebis wydaje książki w cyklu „Wehikuł czasu”. Nazwa nie jest przypadkowa, bowiem cykl ten to przede wszystkim uznane dzieła klasycznych już pisarzy, którzy swoje utwory dedykowali przede wszystkim fantastyce. A jako że uważam, że te utwory są najlepszą odpowiedzią na to czy czytać science fiction – te powieści trafiają jak najbardziej w mój gust. Cykl powoli się rozwija – jak na razie składa się z sześciu tomów, a będzie ich więcej. U mnie przyszła pora na tom szósty, który nosi tytuł „Non stop”.

O książce możemy przeczytać że:
Roy Complain oraz jego plemię żyją w porośniętych dziką roślinnością Kwaterach i walczą o przetrwanie w nieprzyjaznym świecie. Wrogami, oprócz innych plemion i dzikich zwierząt, są też mityczni Ludzie z Dziobu, legendarni Giganci i przerażający Obcy. Jedna z legend głosi, że wszystkie Pokłady są zamknięte w pojemniku zwanym statkiem, który przemierza pustkę od jednego świata do drugiego. Complain nie wie, które opowieści starszyzny są prawdziwe. W trakcie wyczerpującej, pełnej niebezpieczeństw wyprawy przekona się, że mityczny statek skrywa liczne tajemnice, a prawda jest jeszcze bardziej przerażająca.
Zachęcam do lektury.

Brian W. Aldiss to kolejny legendarny pisarz, którego powieści science fiction od razu trafiły do kanonu gatunku. Wystarczy tu wspomnieć o „Cieplarnii”, czy trylogię o Helikonii. Pisarz ten zdobył wszystkie ważniejsze nagrody w tym Hugo i Nebulę.

A sama powieść to kolejna historia opisująca ludzką ciekawość i chęć odkrywania . Oczywiście obowiązkowa tajemnica sprawia, że powieść ta jest jeszcze lepsza. Wprost nie można się oderwać. Zatem zachęcam do lektury.

Od jakiegoś czasu wydawnictwo Rebis wydaje książki w cyklu „Wehikuł czasu”. Nazwa nie jest przypadkowa, bowiem cykl ten to przede wszystkim uznane dzieła klasycznych już pisarzy, którzy swoje utwory dedykowali przede wszystkim fantastyce. A jako że uważam, że te utwory są najlepszą odpowiedzią na to czy czytać science fiction – te powieści trafiają jak najbardziej w mój gust. ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Aż trudno uwierzyć, że ta powieść ma 60 lat. O ile w przypadku wielu innych książek SciFi napisanych w tamtych czasach da się odczuć ich wiek (przynajmniej ja tak mam), o tyle w przypadku Non Stop miałem wrażenie jakby powstała całkiem niedawno. Niewątpliwym plusem powieści jest ogromna wyobraźnia autora, który sprawnie przenosi ją na kartki swojego dzieła. Aldiss ma mnóstwo świetnych pomysłów, umiejętnie prowadzi fabułę, odsłaniając stopniowo coraz więcej tajemnic i dając czytelnikowi coraz pełniejszy obraz sytuacji. Niektórych rzeczy można domyślić się samemu, ale wiele zwrotów akcji zaskakuje. Tak samo jest z zakończeniem.
Bardzo podoba mi się świat jaki stworzył pisarz. Tutaj też uwidacznia się jego wyobraźnia. Społeczności oraz bohaterowie są ciekawi i dobrze przemyślani. Wydarzenia z teraźniejszości oraz przeszłości bohaterów są interesujące i powieść czyta się z zapartym tchem.

Żeby nie było tak kolorowo, książka ma też swoje minusy. Najbardziej przeszkadzała mi łatwość z jaką bohaterowie odkrywali większość tajemnic. Wiele z nich było kwestią szczęścia lub przypadku. Z całą pewnością autor byłby w stanie uwiarygodnić większość z nich. Poza tym zachowanie bohaterów było momentami trochę nielogiczne. Przynajmniej ja odniosłem takie wrażenie.

Mimo to książkę czyta się bardzo dobrze. Dla mnie jako fana SciFi była to spora przyjemność. I myślę, ze inni fani również nie będą zawiedzeni.

Aż trudno uwierzyć, że ta powieść ma 60 lat. O ile w przypadku wielu innych książek SciFi napisanych w tamtych czasach da się odczuć ich wiek (przynajmniej ja tak mam), o tyle w przypadku Non Stop miałem wrażenie jakby powstała całkiem niedawno. Niewątpliwym plusem powieści jest ogromna wyobraźnia autora, który sprawnie przenosi ją na kartki swojego dzieła. Aldiss ma mnóstwo św...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Lepsza obiecująca podróż niż dotarcie do celu..." Robert Louis Stevenson

Jest coś metafizycznego, kiedy sięgamy po powieści napisane przed naszymi narodzinami, już pozornie przestarzałe, a wchodzimy w nie z wielką swobodą i lekkością, czerpiąc z przygody radość i satysfakcję. "Non stop" jest przykładem takiej właśnie książki i mnie jako czytelnika, starzejemy się z dojrzałym wdziękiem i swoistym urokiem, wciąż mając coś do zaoferowania światu. Nie rażą archaiczne elementy, wraz z nimi płyną intrygujące brzmienia skłaniające ku wielotorowym refleksjom, frapujące przesłania, uniwersalne pierwiastki zmiennego oblicza człowieczeństwa. Pasjonująco szuka się istoty ludzkiej egzystencji, porusza po obszarach moralnego upadku społeczeństw, dokonuje porównań ze współczesną zbiorową kondycją myśli i światopoglądów.

Zastanawiamy się, jak to się dzieje, że wzniosłe i wspaniałe idee, wcześniej czy później, obracają się w fanatyzm, stopniowo ulegają aberracji i deformacji, a od tego już tylko krok ku upadkowi, zagładzie i wymarciu. Człowiek jest istotą społeczną, zatem pozostawienie go na dłuższy czas w zamkniętej przestrzeni, ze stosunkowo niewielką liczebnością populacji, z pokolenia na pokolenie stwarza coraz większy etyczny paraliż i presję mrocznej strony osobowości. Bohaterowie książki zamknięci w klaustrofobicznych pomieszczeniach statku, zróżnicowanych i zamieszkałych przez rozmaite konfiguracje plemienne, dzielą się na tych, którym odpowiada miejsce w uniwersum i oswojony system życia, i tych, którzy poszukują czegoś więcej, uważnie analizują wewnętrzne i zewnętrze środowisko, zdobywają się na odwagę, zadają niewygodne pytania i za wszelką cenę starają się dotrzeć do prawdy. Przeżywają niebezpieczne przygody, napotykają wrogie siły i zaskakująco inteligentne organizmy, poznają mityczne obszary. Ale czy przygotowani są na twardość, okrutność i brutalizm hermetyczności? Nie stanie się ona obciążającą iluminacją grzechów ludzkości? Czy poszukując bram do strefy szczęścia nie zboczą w zatrważające szlaki słabości i niedoskonałości? Czy warto zatem konfrontować oczekiwania z rzeczywistością?

Podoba mi się nawiązanie do ewolucyjnych zmian, eksperymentu wytrwałości i zaspokojenia instynktu życia, a także poruszanie się po fałszywie z góry zakładanym terytorialnym bezmiarze. Fabuła powieści natychmiast sprzyja tworzeniu analogii z krążeniem planety Ziemi, jako jedynego domu ludzkości, w otchłani kosmosu i niepoznanej światłości. Z jednej strony, gęsty i duszny klimat powieści, z drugiej filozoficzne oświecenie. Heroiczna walka o przetrwanie miesza się z intrygującym zdobywaniem wiedzy o otaczającym świecie. Nie przeszkadza lekka chaotyczność wkradająca się w scenariusz zdarzeń, gdyż odzwierciedla sinusoidalny charakter życia. Jednak chciałoby się dociekliwszej oprawy psychologicznej bohaterów, choć to, że czytelnik się do nich nie przywiązuje, sprawia, że można z szerszej perspektywy spojrzeć na opisywane incydenty. Nie ma pretensjonalności i sztuczności, jest natomiast emocjonalna wycieczka intelektualna w obliczu nieznanego kataklizmu, nabierająca prędkości podróż w nieznane z poziomu jednostki, generacji i wielu pokoleń, co więcej związana z utratą zdobytej wiedzy i umiejętności. Czyż to nie brzmi znajomo wobec współczesnych trendów cywilizacyjnych?

bookendorfina.pl

"Lepsza obiecująca podróż niż dotarcie do celu..." Robert Louis Stevenson

Jest coś metafizycznego, kiedy sięgamy po powieści napisane przed naszymi narodzinami, już pozornie przestarzałe, a wchodzimy w nie z wielką swobodą i lekkością, czerpiąc z przygody radość i satysfakcję. "Non stop" jest przykładem takiej właśnie książki i mnie jako czytelnika,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niesamowite połączenie rozrywki i czegoś głębszego okraszone motywami science fiction. Rozwiązania tajemnic, które prowadzą do napotkania kolejnych zagadek. Ewolucja i regres człowieczeństwa w pigułce. Niesamowity klimat, w sumie osiągnięty dość prostymi środkami - jest konkretnie, ale w żadnym wypadku nie jest topornie.

Wszystko to sprawia, że ciągle chce się przewracać kartki, byle dowiedzieć się, co będzie dalej. A do tego wszystkiego ta książka jest debiutem literackim Briana Aldissa. Ja bardzo polecam i zachęcam do lektury.

Niesamowite połączenie rozrywki i czegoś głębszego okraszone motywami science fiction. Rozwiązania tajemnic, które prowadzą do napotkania kolejnych zagadek. Ewolucja i regres człowieczeństwa w pigułce. Niesamowity klimat, w sumie osiągnięty dość prostymi środkami - jest konkretnie, ale w żadnym wypadku nie jest topornie.

Wszystko to sprawia, że ciągle chce się przewrac...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy oglądaliście film "Pandorum"? Czytając książkę Aldissa "Non stop" nie da się nie mieć skojarzeń z tym filmem. Oczywiście film jest dostosowany do odbioru współczesnego widza, więc musi być o wiele bardziej przerażający (potwory itp.). Jednak mimo tych kosmetycznych (upiornych?) zmian fabuły są bardzo podobne. Nie wiem czy już można mówić o plagiacie, nie bądźmy tak szybcy w sądach, ale podobieństwo jest uderzające. "Non stop" jest wspaniała i nie można oderwać się od czytania. Być może pierwsze strony nie zachęcają, nie zapowiadają się niezwykle, ale jak tylko zapuszczamy się wraz z bohaterami głębiej w dżunglę glonów i odkrywamy prawdę o miejscu w którym żyją... nie można przestać czytać. Czyta się non stop :) "Non stop" przypomina też nieco konstrukcją inną książkę Aldissa "Cieplarnię" - łączy ich schemat dość wyraźny. Idea wymykającej się spod kontroli wegetacji, człowiek spadający ze szczytu piramidy pokarmowej i ewolucyjnej. Książka ze wszech miar doskonała, nic dziwnego, że pokuszono się o jej nowe wydanie (Rebis). Czytałem pierwsze wydanie (1975, ma swój urok) i nie wiem jak nowe tłumaczenie ale książka trafia na moją półkę Ulubionych. Gorąco polecam lekturę "Non stop"... potem film "Pandorum" i ostatecznie książkę "Prom kosmiczny 03" Greg'a Bear'a, tak by dopełnić klimatu.

Czy oglądaliście film "Pandorum"? Czytając książkę Aldissa "Non stop" nie da się nie mieć skojarzeń z tym filmem. Oczywiście film jest dostosowany do odbioru współczesnego widza, więc musi być o wiele bardziej przerażający (potwory itp.). Jednak mimo tych kosmetycznych (upiornych?) zmian fabuły są bardzo podobne. Nie wiem czy już można mówić o plagiacie, nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to