Kocham Meryl i po tej książce spodziewałam się więcej. Narracja jest dość powolna, mało porywająca. Przedstawienie aktorki opiera się na domysłach i interpretacjach autora, opiniach innych osób. Bardzo mało jest tu samej Meryl. Szkoda.

Kocham Meryl i po tej książce spodziewałam się więcej. Narracja jest dość powolna, mało porywająca. Przedstawienie aktorki opiera się na domysłach i interpretacjach autora, opiniach innych osób. Bardzo mało jest tu samej Meryl. Szkoda.

W moim odczuciu jest to lekko obdarta z głębi emocjonalnej pozycja, która praktycznie w 95% gloryfikuje Meryl Streep. "Znowu ona!" jest doskonale dobranym tytułem. Od czasu do czasu pojawiąjące się ubogie wzmianki o jakichkolwiek rozterkach, które w danym momencie mogła przezywać są za chwilę utopione w paśmie kolejnych stron opisujących idealne wręcz ciągi wydarzeń i zachwyty nad bohaterką. Doskonale rozpisany bieg samych początków z malutką ilością jej samej. Zabrakło autentyczności. Polecam jednak zabieg, który fantastycznie się sprawdza - czytanie książki równolegle z odświeżeniem lub obejrzeniem po raz pierwszy filmów z jej początków. Dzięki temu stała się bardziej bliska i bezapelacyjnie stwierdzam fakt, że jest to wybitna aktorka i wspaniała kobieta. Po to była dla mnie ta książka.

W moim odczuciu jest to lekko obdarta z głębi emocjonalnej pozycja, która praktycznie w 95% gloryfikuje Meryl Streep. "Znowu ona!" jest doskonale dobranym tytułem. Od czasu do czasu pojawiąjące się ubogie wzmianki o jakichkolwiek rozterkach, które w danym momencie mogła przezywać są za chwilę utopione w paśmie kolejnych stron opisujących idealne wręcz ciągi wydarzeń i...

Za mało Meryl w książce o niej samej, za dużo opisów innych osób. A przecież to taka ciekawa postać!

Za mało Meryl w książce o niej samej, za dużo opisów innych osób. A przecież to taka ciekawa postać!

Ja z tej książki nie wyniosłam nic. Chociaż traktuje o wielkiej osobowości, ogromnym talencie, postaci legendarnej, to ja z tej książki tego nie czułam. Całe szczęście, że ja od lat kocham Meryl Streep i żadna książka mi tego nie zepsuje, bo gdybym miała się zakochać to po tej biografii zastanawiałabym się po co.
Książka mówi o początkach Meryl – jej dzieciństwie, szkołach, rozpoczęciu drogi do aktorstwa, pierwszych rolach, miłościach, kończy się w momencie odbierania pierwszego Oscara za rolę Joanny w „Sprawie Kramerów”. Kompozycyjnie książka jest spójna i dobrze przemyślana. Natomiast merytorycznie czyta się to jak poszatkowane materiały z Internetu opatrzone czymś w rodzaju komentarza autora. Brakuje mi Meryl w Meryl. Same suche fakty, które niewiele mówią o bohaterce, nie pozwalają jej poznać, podają informacje, które można znaleźć na byle fan page’u. Autor bardzo koncentruje się na miłości Streep do Johna Cazale, dużo mówi o samej sylwetce aktora, poświęca mu cały rozdział i to jest ciekawe, ponieważ w Polsce niewiele wiemy o tej postaci, a sam światek Hollywood nigdy go nie doceniał. Niemniej jednak to nadal nie są informacje na tyle cenne, żeby wydawać je w biografiach. Nie ma tam – moim zdaniem, w posłowiu autor nie zgadza się z tą tezą – reaserchu, nie ma żadnej głębszej myśli, która przyświecałaby spojrzeniu na bohaterkę.
Oczywiście dowiadujemy się kilku ciekawostek, są przytoczone wypowiedzi zarówno Meryl Streep jak i jej środowiska, można z nich uszyć coś na kształt wizerunku aktorki, ale nie jest to nic, co porywa i pozwala na zrozumienie dlaczego w ogóle Streep stała się tym, kim się stała. Dlaczego umiała tak świetnie przeobrazić się na potrzeby roli. Jaka wartość wynikała dla niej z grania danej roli. Wiadomo jedynie, że kochała teatr bardziej niż film, bo na planach filmowych ludzie obchodzili się z nią jak z jajkiem.
Co gorsza wiele sytuacji jest jakby wyjętych z kontekstu. Meryl od lat szkolnych towarzyszył Mike Booth, który pojawiał się i znikał w zależności od sytuacji. Kiedyś bardzo wiązał nadzieje na wspólne życie, ale życie potoczyło się inaczej i ostatecznie nie stworzyli rodziny. Ta postać przewija się przez całą książkę i widać, że jakaś relacja ciągle się tliła i że byli dla siebie ważni, ale myślę, że ten temat jest mocno spłaszczony. Mike występuje jakoś przy okazji, a jego pojawienie się zdaje się być przypadkowe i wciskane między zdaniami. Nic nie wnosi ani w życie aktorki, ani nie wywołuje żadnego wydarzenia, nie jest potrzebne, aby autor książki wskazał nam kolejny wyjazd i kolejny powrót Mike’a do Stanów.
Chociaż postać Streep jest bardzo inspirująca, często dla młodych aktorów stanowi przykład determinacji i walki o swoją pozycję, z tej książki nie wynika nic takiego. Autor pominął cel drogi, jaką podjęła Streep, żeby osiągnąć taki sukces. Nawet rola Joanny w „Sprawie Kramerów” – wydawałoby się jedna z ważniejszych, pierwsza rola nagrodzona Oscarem – sprowadza się do dwóch zdań wypowiedzianych przez bohaterkę w dwóch wywiadach. W jednym mówi, że chciała, żeby Joanna miała powód, dla którego zostawia dziecko pod opieką ojca. W drugim fragmencie obserwujemy, jak przygotowuje dla siebie mowę obrończą, jaką Joanna ma wygłosić przed sądem w dniu przesłuchania. A ja chciałabym, żeby za sprawą takiej biografii można było wejść raz w postać, dwa w głowę aktorki przygotowującej się do jej zagrania. Nic z tego tam nie ma. Jednym słowem dobra dla osób szukających trochę szerszego rozwinięcia nagłówków prasowych bez wartości dla fana znakomitych kreacji aktorskich bogini ekranu.

Ja z tej książki nie wyniosłam nic. Chociaż traktuje o wielkiej osobowości, ogromnym talencie, postaci legendarnej, to ja z tej książki tego nie czułam. Całe szczęście, że ja od lat kocham Meryl Streep i żadna książka mi tego nie zepsuje, bo gdybym miała się zakochać to po tej biografii zastanawiałabym się po co.
Książka mówi o początkach Meryl – jej dzieciństwie,...

Rzadko to się udaje: napisać biografie osoby którą się podziwia w stopniu absolutnie bezwzględnym. Powiem więcej: autor zakochany w obiekcie swoich studiów to nie jest dobry pomysł na biografistyka (hihihi). Czyjegokolwiek. No chyba, że uda mu się, owemu "biografostykowi" ( tak mię poprawił słownik; no jaja jak berety...komandoskie, tak się kiedyś mówiło),od pierwszej strony, pierwszego zdania, zarazić ową miłością czytelnika.
Michael Schulman to potrafi. jak to było ze Styką i PB: "..ty mnie nie maluj na kolanach....ty mnie maluj dobrze!". Cóż autor, przed napisaniem pierwszego słowa ukląkł, najwyraźniej z hukiem, który po kilku przeczytanych zdaniach dosięgnął mię i pozwolił wstać kiedy skończyłem. Czytać. Czego i Szan.Pań.... życzę. Bez "no". I bez "raczej"
Ale jest w tej książce fragment szczególny. Poświęcony wspólnemu życiu Meryl Streep i John'a Cazale'a. I za to dodałem jedną gwiazdkę.
Pozdrawiam.
P.s. jest w niej, książce znaczy, króciutki wątek współpracy M.S. ....z Elżbietą Czyżewską i Andrzejem Wajdą. W nim opinia/refleksja o pewnym krakowskim przedstawieniu. Ciekawe jak skomentowaliby ten fragment krakowscy aktorzy?

Rzadko to się udaje: napisać biografie osoby którą się podziwia w stopniu absolutnie bezwzględnym. Powiem więcej: autor zakochany w obiekcie swoich studiów to nie jest dobry pomysł na biografistyka (hihihi). Czyjegokolwiek. No chyba, że uda mu się, owemu "biografostykowi" ( tak mię poprawił słownik; no jaja jak berety...komandoskie, tak się kiedyś mówiło),od pierwszej...

Świetna, ale szkoda, że tak szybko się kończy. Dosłownie. Skrupulatna biografia największej współczesnej aktorki kończy się tu na Oskarze za "Sprawę Kramerów", czyli na 1979 r. (!)

Świetna, ale szkoda, że tak szybko się kończy. Dosłownie. Skrupulatna biografia największej współczesnej aktorki kończy się tu na Oskarze za "Sprawę Kramerów", czyli na 1979 r. (!)

To zabawne, że w biografii Meryl Streep jest ona drugoplanową postacią. Autor przedobrzył z oddaniem realizmu danych okresów - nadmiar nazwisk profesorów/kolegów, a co najgorsze ich wątki biograficzne i przemyślenia na temat innych profesorów/kolegów. No ludzie złoci!
Na podstawie książki można odnieść wrażenie, że Meryl Streep zagrała tylko w "Łowy Jeleni" i "Sprawie Kramerów". Autor tak uciął wątek, że ma się wrażenie, że w książce brakuje kartek. Sama idea tytułowia rozdziałów imionami jej ról ciekawa, ale też autor jest w tym pomyśle nie konsekwentny, bo mamy rozdział "Fredo".
Podsumowując mam wielki niedosyt. Prolog przeczytałam jednym tchem, a reszta męczyła, bo z biografii wyszła "Historia środowiska dramatopisarstwa/aktorstwa XX wieku", a w tytule można by było równie dobrze wpisać inne imię i nazwisko. Za mało Meryl w jej własnej biografii.

To zabawne, że w biografii Meryl Streep jest ona drugoplanową postacią. Autor przedobrzył z oddaniem realizmu danych okresów - nadmiar nazwisk profesorów/kolegów, a co najgorsze ich wątki biograficzne i przemyślenia na temat innych profesorów/kolegów. No ludzie złoci!
Na podstawie książki można odnieść wrażenie, że Meryl Streep zagrała tylko w "Łowy Jeleni" i "Sprawie...

Książka ukazuje nam pierwsze lata życia i kariery Meryl Streep a kończy się wraz ze zdobyciem Oscara za rolę Joanny w Sprawie Kramerów. Lekko przesłodzona, co jednak nie zmienia faktu, że jest rzeczowa i obiektywna; ma kilka mocnych rozdziałów, które nie pozwalają się od niej oderwać.

Książka ukazuje nam pierwsze lata życia i kariery Meryl Streep a kończy się wraz ze zdobyciem Oscara za rolę Joanny w Sprawie Kramerów. Lekko przesłodzona, co jednak nie zmienia faktu, że jest rzeczowa i obiektywna; ma kilka mocnych rozdziałów, które nie pozwalają się od niej oderwać.

Czegoś mi w tej książce brak, hmmmm....

Czegoś mi w tej książce brak, hmmmm....

To nie jest biografia Meryl Streep od początku do roku 2016 (rok wydania) i nie jest to tym samym kalendarium jej ról i nagród. To historia o młodej, wybitnie utalentowanej, szalenie ukształtowanej aktorce, która zaczyna swoją naukę w szkole aktorskiej, pracuje w teatrze, a potem trafia do kina i u progu 30tki gra w "Łowcy Jeleni" i "Sprawie Kramerów". W sumie po "Sprawie Kramerów" książka się kończy, ale to słuszny zabieg...bo to jest już czas po którym gwiazda Meryl świeci nieustającym, równym blaskiem przeszło 30 lat, a wszystko co wcześniej to kluczowa i tym samym najciekawsza do tego sukcesu droga - pełna wątpliwości, walki o siebie i role, mierzenia się ze stereotypami, osobistych tragedii, ciężkiej pracy. Dzięki temu to książka o tym jak i dlaczego Meryl została najwybitniejszą aktorką ostatnich 40 lat.

To nie jest biografia Meryl Streep od początku do roku 2016 (rok wydania) i nie jest to tym samym kalendarium jej ról i nagród. To historia o młodej, wybitnie utalentowanej, szalenie ukształtowanej aktorce, która zaczyna swoją naukę w szkole aktorskiej, pracuje w teatrze, a potem trafia do kina i u progu 30tki gra w "Łowcy Jeleni" i "Sprawie Kramerów". W sumie po "Sprawie...