Prozę Canavan uwielbiam, nie będę ukrywać. I ostatnie, czego mogłabym się spodziewać w książkach tej autorki, to nudni bohaterowie.
Ale na litość bogów wszelakich, jak mnie nudził wątek Tyena! Już w poprzednim tomie o wiele bardziej ciekawił mnie wątek Rielle, w "Aniele Burz" było tak samo. Rielle się rozwija, jest ciekawą, dynamiczną postacią, która do tego idealnie pokazuje sposób myślenia osoby zindoktrynowanej religijnie. A Tyen? Tyen nie zmienił się nic a nic, ani w porównaniu z poprzednim tomem, ani na przestrzeni tego tomu. Tylko teraz zamiast Kilrakera mamy inną postać, która miesza w jego życiu.
I zdecydowanie usunęłabym nadmiar opisów ścieżek, dróżek i szlaków pomiędzy światami - w połowie książki czytelnik już wie, jak można zmylić tam pościg, nie trzeba ciągle opisywać tego procesu.

Prozę Canavan uwielbiam, nie będę ukrywać. I ostatnie, czego mogłabym się spodziewać w książkach tej autorki, to nudni bohaterowie.
Ale na litość bogów wszelakich, jak mnie nudził wątek Tyena! Już w poprzednim tomie o wiele bardziej ciekawił mnie wątek Rielle, w "Aniele Burz" było tak samo. Rielle się rozwija, jest ciekawą, dynamiczną postacią, która do tego idealnie...

Pierwsza część serii czytałam już bardzo dawno. Ale z sentymentu sięgnęłam po tą. Ma coś w sobie i od razu wciąga. Lubię ten styl i lubię świat przedstawiony w książce. Aleeee.... Zdecydowanie zbyt długie opisy podróżowania między światami mnie zniechęcaja. Mogłaby być trochę krótsza i zwarta. Podobają mi się przemyślenia postaci i ich wewnętrzne rozterki, i to że są takie rozbudowane.
Czy sięgnę po następna? pomyślę. Na pewno nie od razu. Nie wciągnęło mnie jak Trylogia czarnego maga.

Pierwsza część serii czytałam już bardzo dawno. Ale z sentymentu sięgnęłam po tą. Ma coś w sobie i od razu wciąga. Lubię ten styl i lubię świat przedstawiony w książce. Aleeee.... Zdecydowanie zbyt długie opisy podróżowania między światami mnie zniechęcaja. Mogłaby być trochę krótsza i zwarta. Podobają mi się przemyślenia postaci i ich wewnętrzne rozterki, i to że są takie...

Nuuuudy to pierwsza poważna wada tej książki. Druga kwestia to pomieszanie fantasy z scifi co nie do końca mi się podobało. Kolejna to oczekiwania. Po przeczytaniu trylogii czarnego maga dawno dawno temu spodziewałem się czegoś WOW, a dostałem nudnego gniota przez którego ledwo przebrnąłem. Nie wiem czy tak bardzo zmienił mi się gust czytelniczy, czy coś nie tak jest z tą serią. Zabrałem się za drugi tom, który jest równie nudny i słaby według mnie.
Szczerze nie polecam, są lepsze książki od tej ;)

Nuuuudy to pierwsza poważna wada tej książki. Druga kwestia to pomieszanie fantasy z scifi co nie do końca mi się podobało. Kolejna to oczekiwania. Po przeczytaniu trylogii czarnego maga dawno dawno temu spodziewałem się czegoś WOW, a dostałem nudnego gniota przez którego ledwo przebrnąłem. Nie wiem czy tak bardzo zmienił mi się gust czytelniczy, czy coś nie tak jest z tą...

Książkę oceniam na bardzo dobrą, ale ta część w środku strasznie zaczęła mi się dłużyć. Czasem nawet nudzić. Akcja momentami według mnie była zbyt powolna, ale zakończenie tej części oceniam na bardzo pozytywne. Nie zawiodłam się wbrew pozorom.

Książkę oceniam na bardzo dobrą, ale ta część w środku strasznie zaczęła mi się dłużyć. Czasem nawet nudzić. Akcja momentami według mnie była zbyt powolna, ale zakończenie tej części oceniam na bardzo pozytywne. Nie zawiodłam się wbrew pozorom.

W poprzednim tomie „Złodziejska magia” Rielle trochę mnie denerwowała. Wydawało mi się, że jedyne, na co potrafi patrzeć, to na własne uczucia, co później doprowadziło ją do tragedii. W tej części jest trochę lepiej, co prawda bohaterka wciąż oceniała każdego mężczyznę pod względem atrakcyjności, a jednak wydawało mi się, że trochę zmądrzała. Jej przygody i losy także są ciekawsze, przede wszystkim odkrywa własne powołanie oraz przekonuje się do porzucenia pewnych uprzedzeń, w których została wychowana.
Jak zwykle bardzo kibicowałam Tyenowi, który wydaje się typem geniusza. Na niejeden problem potrafił znaleźć rozwiązanie, także był świetnym wynalazcą, nauczycielem i przyjacielem. Najbardziej chyba ceniłam u niego honor oraz poświęcenie – w końcu nie każdy zdobyłby się na odgrywanie roli szpiega, by dotrzymać komuś słowa. I chociaż jego przygody wydawały mi się w tym tomie trochę mniej ciekawe, to jednak bardziej jestem po jego stronie, niż po Rielle.
Czy polecam? Jak najbardziej, chociaż książka nie przypadnie do gustu każdemu. Jeśli niestraszne są Wam długie opisy i dość wolno rozwijająca się akcja, to myślę, że z powodzeniem możecie sięgnąć po kontynuację losów Rielle i Tyena, które wydają mi się znacznie ciekawsze od pierwszego tomu.

W poprzednim tomie „Złodziejska magia” Rielle trochę mnie denerwowała. Wydawało mi się, że jedyne, na co potrafi patrzeć, to na własne uczucia, co później doprowadziło ją do tragedii. W tej części jest trochę lepiej, co prawda bohaterka wciąż oceniała każdego mężczyznę pod względem atrakcyjności, a jednak wydawało mi się, że trochę zmądrzała. Jej przygody i losy także są...

Teudi Canavan jak zwykle zaskakuje mnie swoimi pomysłami na prowadzenie historii. Polecam najmocniej i idę po więcej ❤️

Teudi Canavan jak zwykle zaskakuje mnie swoimi pomysłami na prowadzenie historii. Polecam najmocniej i idę po więcej ❤️

Uważam, że ta seria jest najgorsza ze wszystkich. Strasznie mnie meczy. Myślałam że w tej części coś się ruszy, będzie ta iskierka, ta chęć czytania dalej bo ciekawość zżera a tu jednak klapa.
Mam wrażenie że autorka do końca nie miała pomysłu i na siłę ciągnęła.
Dam szanse, może w 3 i 4 cześć będzie lepsza.

Uważam, że ta seria jest najgorsza ze wszystkich. Strasznie mnie meczy. Myślałam że w tej części coś się ruszy, będzie ta iskierka, ta chęć czytania dalej bo ciekawość zżera a tu jednak klapa.
Mam wrażenie że autorka do końca nie miała pomysłu i na siłę ciągnęła.
Dam szanse, może w 3 i 4 cześć będzie lepsza.

4/5
Bardzo dobra, ale z jakiegoś powodu czułam mniejsze przywiązanie do bohaterów niż w poprzedniej części.

4/5
Bardzo dobra, ale z jakiegoś powodu czułam mniejsze przywiązanie do bohaterów niż w poprzedniej części.

Od czasu, kiedy przeczytałam pierwszy tom tej serii minęło sporo czasu, więc nieco obawiałam się kontynuacji. Po aż (!) czteroletniej przerwie, musiałam nieco na nowo wkręcić się w pewne wydarzenia i detale. Trudi Canavan jednak pisze o tyle dobrze, że łatwo jest nam powspominać co było wcześniej, a jednocześnie nie cofa się zbyt mocno wstecz i nie tłumaczy czytelnikowi wszystkiego jak zagubionemu dzieciakowi. Pierwszy tom rozpoczął się dość skomplikowanie i momentami wywoływał mieszane uczucia. Zdecydowanie jest to historia wielowątkowa, w którą trzeba się solidnie wgryźć. Jestem mocno zaskoczona, że drugi tom oceniam nieco wyżej, niż pierwszy. Dowiadujemy się tutaj bardzo wielu rzeczy, które rozjaśniają podstawowe pytania i tajemnice, a także pojawia się kilka nowych wątków. Bohaterowie odkrywają nowe cechy, dzięki czemu stają się bliżsi czytelnikowi. Sama historia ma też szybsze tempo, więcej się dzieje i więcej jest zwrotów akcji, które mnie zaskoczyły.
Nadal seria Czarnego Maga jest w moim sercu na bardziej honorowym miejscu, ale drugi tom Prawa Milenium udowodnił mi, że i ta opowieść ma dobry potencjał. Z pewnością kolejne tomy pochłonę zdecydowanie szybciej!

Od czasu, kiedy przeczytałam pierwszy tom tej serii minęło sporo czasu, więc nieco obawiałam się kontynuacji. Po aż (!) czteroletniej przerwie, musiałam nieco na nowo wkręcić się w pewne wydarzenia i detale. Trudi Canavan jednak pisze o tyle dobrze, że łatwo jest nam powspominać co było wcześniej, a jednocześnie nie cofa się zbyt mocno wstecz i nie tłumaczy czytelnikowi...

Super! Bardzo mi się podobała historia. Co prawda niekiedy się nieco ciągnęła, ale fabuła i akcja ponownie była dużym zaskoczeniem. Niedługo zabiorę się za III tom, ale najpierw chwila odpoczynku od fantastyki, gdyż nie ma co mówić, że nie są to najłatwiejsze książki, choć w moim odczuciu są bardzo oryginalne oraz naprawdę bardzo dobre.

Super! Bardzo mi się podobała historia. Co prawda niekiedy się nieco ciągnęła, ale fabuła i akcja ponownie była dużym zaskoczeniem. Niedługo zabiorę się za III tom, ale najpierw chwila odpoczynku od fantastyki, gdyż nie ma co mówić, że nie są to najłatwiejsze książki, choć w moim odczuciu są bardzo oryginalne oraz naprawdę bardzo dobre.