Dziecko piątku

Fajny tom.
Akcja dzieje się zaledwie w ciągu kilu dni w Poznaniu i Pobiedziskach w czasie wakacji 1993 roku.

Główna postać tej części to Aurelia Jedwabińska (poznana kilka tomów wcześniej jako Genowefa Bompke i inne wymyślone nazwiska). Obecnie to zagubiona nastolatka. Matka zmarła, mieszka z ojcem, który kilka lat temu opuścił rodzinę i założył nową. Nie ma z nim dobrego kontaktu.
Próbuje odnaleźć siebie podczas pobytu u babci w Pobiedziskach.
Pojawiają się też dwaj adoratorzy zupełnie od siebie odmienni.
Miłosne rozterki pogłębiają jeszcze chaos w jej głowie i sercu.
W końcu odzyskuje jednak spokój, pomaga spokojna babcina miłość i jej życie się prostuje.

W migawkach podglądamy też rodzinne życie Borejków: małżeństwo Gabrysi z Grzesiem i problemy wychowawcze za sprawą najmłodszej z klanu zwanej Tygryskiem).
Pani Musierowicz jak zwykle świetna w prostym nazywaniu emocji.
Mnie ten tom bardzo przypadł do gustu, więc polecam.

Fajny tom.
Akcja dzieje się zaledwie w ciągu kilu dni w Poznaniu i Pobiedziskach w czasie wakacji 1993 roku.

Główna postać tej części to Aurelia Jedwabińska (poznana kilka tomów wcześniej jako Genowefa Bompke i inne wymyślone nazwiska). Obecnie to zagubiona nastolatka. Matka zmarła, mieszka z ojcem, który kilka lat temu opuścił rodzinę i założył nową. Nie ma z nim dobrego...

Kto jest ciekawy co słychać u Gieniusi-Aurelii, ten powinien sięgnąć po tę część Jeżycjady. Będzie trochę smutków i wzruszeń. Części z Aurelią bardzo mnie poruszają i zostają ze mną na długo. Babcia, mądra kobieta, ze swoimi prostymi, ale ważnymi słowami. Mamy tu temat śmierci poruszony z niezwykłym wyczuciem. Jest niezastąpiona Gabrysia, której córeczki dla równowagi dostarczają mnóstwo zabawnych scen. Ciekawą postacią jest samotny pan Jankowiak, którego losy w dosyć niespodziewany sposób splatają się nie tylko z Aurelią, ale również z rodziną Borejków. Jednym słowem polecam!

Kto jest ciekawy co słychać u Gieniusi-Aurelii, ten powinien sięgnąć po tę część Jeżycjady. Będzie trochę smutków i wzruszeń. Części z Aurelią bardzo mnie poruszają i zostają ze mną na długo. Babcia, mądra kobieta, ze swoimi prostymi, ale ważnymi słowami. Mamy tu temat śmierci poruszony z niezwykłym wyczuciem. Jest niezastąpiona Gabrysia, której córeczki dla równowagi...

Pełna wyjątkowych emocji.

Pełna wyjątkowych emocji.

Moja ukochana część cyklu. Pięknie oddane emocje niepewnej, zagubionej dziewczyny i historia jej relacji rodzinnych. Ciekawy portret starszych ludzi. Niejedną łzę uroniłam przy czytaniu tej książki, a czytałam ją wielokrotnie. Gorąco polecam

Moja ukochana część cyklu. Pięknie oddane emocje niepewnej, zagubionej dziewczyny i historia jej relacji rodzinnych. Ciekawy portret starszych ludzi. Niejedną łzę uroniłam przy czytaniu tej książki, a czytałam ją wielokrotnie. Gorąco polecam

Świetnie się bawiłam czytając tę książkę! Z przyjemnością wróciłam do tej rodzinnej sagi :)

Świetnie się bawiłam czytając tę książkę! Z przyjemnością wróciłam do tej rodzinnej sagi :)

Ludzie to jednak potrzebują ludzi. Dużo ciepła w tej historii - miło było się ogrzać.

Ludzie to jednak potrzebują ludzi. Dużo ciepła w tej historii - miło było się ogrzać.

Na tej częśći "Jeżycjady" ryczałam jak bóbr. Aurelia Jedwabińska, wystepująca wcześniej w "Opium w rosole" jako małe, roześmiane dziecko, teraz nie jest już ani mała, ani roześmiana. Jej ukochana mama umarła, przez co dziweczyna nie wie, co ma ze sobą zrobić. Czuje, że ojciec, który zajmuje się bardziej pracą i nową żoną niż nią, przestał ją kochać. Na jej drodze staje babcia, która przywraca jej wiarę w siebie oraz Kozio, również znany czytelnikom z "Brulionu Bebe B.". Ta dwójka pomaga jej z powrotem odzyskać wiarę w siebie oraz obdarza ją miłością, której po odejściu mamy tak bardzo jej brakowało... Bardzo mąra, ciepła i wzruszająca (!!!) lektura - właściwie dla każdego.

Na tej częśći "Jeżycjady" ryczałam jak bóbr. Aurelia Jedwabińska, wystepująca wcześniej w "Opium w rosole" jako małe, roześmiane dziecko, teraz nie jest już ani mała, ani roześmiana. Jej ukochana mama umarła, przez co dziweczyna nie wie, co ma ze sobą zrobić. Czuje, że ojciec, który zajmuje się bardziej pracą i nową żoną niż nią, przestał ją kochać. Na jej drodze staje...

Niesamowicie wzruszająca, łapiąca za gardło ale też bawiąca śmiesznymi sytuacjami historia. Tym razem przyglądamy się losom Aurelii Jedwabińskiej, dla której życie jest dość trudne, pełne nieprzyjemnych sytuacji i zdarzeń. Babcia Aurelii, Marta, która przygarnia do siebie wnuczkę na jakiś czas, jest niesamowitą, ciepłą, pełną prostych mądrości życiowych kobietą. Takiej właśnie babci, kobiety Aurelii potrzeba w tym jej utrudzonym, młodym życiu.
W tle przewijają się oczywiście Borejkowie. Sceny z Tygryskiem i Pyzą są wyśmienite! Takie małe smarkule a nawet zgorzkniałego pana Jankowiaka potrafią złapać za stare serce.
Wartościowa książka pokazująca, że nie każdemu zawsze wszystko wychodzi a życie potrafi się dziwnie poplątać.

Niesamowicie wzruszająca, łapiąca za gardło ale też bawiąca śmiesznymi sytuacjami historia. Tym razem przyglądamy się losom Aurelii Jedwabińskiej, dla której życie jest dość trudne, pełne nieprzyjemnych sytuacji i zdarzeń. Babcia Aurelii, Marta, która przygarnia do siebie wnuczkę na jakiś czas, jest niesamowitą, ciepłą, pełną prostych mądrości życiowych kobietą. Takiej...

Polecam.

Polecam.

Ehh, chyba przy tej książce autorki najbardziej się wzruszyłam. Aurelia vel Genowefa wywołuje w ludziach tyle emocji, co wszystkie inne postaci razem wzięte. Może dlatego, że dzielę z nią część doświadczeń, a może po prostu dlatego, że ta książka jest bardzo dobrze napisana. I z każdym kolejnym tomem widać jak rozwija się styl pisarski pani Musierowicz. Uwielbiam i polecam!

Ehh, chyba przy tej książce autorki najbardziej się wzruszyłam. Aurelia vel Genowefa wywołuje w ludziach tyle emocji, co wszystkie inne postaci razem wzięte. Może dlatego, że dzielę z nią część doświadczeń, a może po prostu dlatego, że ta książka jest bardzo dobrze napisana. I z każdym kolejnym tomem widać jak rozwija się styl pisarski pani Musierowicz. Uwielbiam i polecam!