Dziecko piątku

Polecam.

Polecam.

Pokaż mimo to

Ehh, chyba przy tej książce autorki najbardziej się wzruszyłam. Aurelia vel Genowefa wywołuje w ludziach tyle emocji, co wszystkie inne postaci razem wzięte. Może dlatego, że dzielę z nią część doświadczeń, a może po prostu dlatego, że ta książka jest bardzo dobrze napisana. I z każdym kolejnym tomem widać jak rozwija się styl pisarski pani Musierowicz. Uwielbiam i polecam!

Ehh, chyba przy tej książce autorki najbardziej się wzruszyłam. Aurelia vel Genowefa wywołuje w ludziach tyle emocji, co wszystkie inne postaci razem wzięte. Może dlatego, że dzielę z nią część doświadczeń, a może po prostu dlatego, że ta książka jest bardzo dobrze napisana. I z każdym kolejnym tomem widać jak rozwija się styl pisarski pani Musierowicz. Uwielbiam i polecam!

Pokaż mimo to

Tytuł należy do popularnego cyklu Jeżycjada, sagi przedstawiającej rodzinę Borejków i jej przyjaciół.
Kończy się rok szkolny. Nie wszyscy jednak spieszą się do domu. Aurelia Jedwabińska wątpi, aby ktokolwiek interesował się jej świadectwem (mama od roku nie żyje, a tata wydaje się zbyt zajęty nową rodziną), Konrad Bitner zaś woli przygotowywać przedstawienie swojej jednoosobowej trupy teatralnej aniżeli biec z cenzurką do starszej siostry, Beaty. Tak poznaje się ta dwójka on, młody, niespokojny artystyczny duch, i ona, troszkę zagubiona, z poczuciem osamotnienia, ale samodzielna i zaradna osóbka. Czas wakacyjny spędzony w Pobiedziskach pozwala im lepiej się poznać, daje też Aurelii szansę spotkania z niewidzianą od lat babcią i przynosi nową znajomość z Arturkiem Gburkiem. Oczywiście ta nowa znajomość niezbyt mile odbierana jest przez Konrada...

Ciekawa seria polecam szczególnie dla nastolatek, z pewnością zostanie ze mną na dłużej. POLECAM

Tytuł należy do popularnego cyklu Jeżycjada, sagi przedstawiającej rodzinę Borejków i jej przyjaciół.
Kończy się rok szkolny. Nie wszyscy jednak spieszą się do domu. Aurelia Jedwabińska wątpi, aby ktokolwiek interesował się jej świadectwem (mama od roku nie żyje, a tata wydaje się zbyt zajęty nową rodziną), Konrad Bitner zaś woli przygotowywać przedstawienie swojej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tym razem autorka rzuca na pierwszy plan znaną z "Opium w rosole" Aurelię Jedwabińską vel Geniusię. Dziewczyna właśnie zdała do drugiej klasy liceum, lecz w odróżnieniu do innych uczniów, nie ma komu pochwalić się wzorowym świadectwem. Jej mama Ewa Jedwabińska zmarła przed rokiem, a z ojcem, który porzucił rodzinę dla innej kobiety, nigdy nie miała dobrych stosunków. I nawet śmierć mamy nie wpłynęła na nie budująco. Aurelia udaje się więc na wieś do dawno nie widzianej babci, a tam o jej względy zaczynają rywalizować Artur, zwany Gburkiem oraz Konrad, brat Bebe (głównej bohaterki z "Brulion Bebe B.").
Gabrysia Borejko spodziewa się kolejnego dziecka, a Pyza i Tygrysek nieźle dają się we znaki ze swoimi pomysłami. Samodzielnie próbują przyrządzić obiad, bez wiedzy dorosłych udają się do woźnego Jankowiaka, by zwrócić mu parasol, nie zdając sobie sprawy ile trosk przysparzają mamie.
Ida i Marek Pałysowie wyruszyli maluchem w podróż po Europie, toteż w tej części nie czytamy o nich za wiele, ale za to obserwujemy, że związek Pulpecji i Floriana kwitnie.
Kolejny tom cyklu mnie nie zawiódł. Pani Musierowicz w coraz lepszej formie. Polecam!

Tym razem autorka rzuca na pierwszy plan znaną z "Opium w rosole" Aurelię Jedwabińską vel Geniusię. Dziewczyna właśnie zdała do drugiej klasy liceum, lecz w odróżnieniu do innych uczniów, nie ma komu pochwalić się wzorowym świadectwem. Jej mama Ewa Jedwabińska zmarła przed rokiem, a z ojcem, który porzucił rodzinę dla innej kobiety, nigdy nie miała dobrych stosunków. I...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejny tom, nowi bohaterowie, nowe charakterki i mnóstwo energii.

Kolejny tom, nowi bohaterowie, nowe charakterki i mnóstwo energii.

Pokaż mimo to

Co jedna to lepsza! Lubię! Bardzo! ☺

Co jedna to lepsza! Lubię! Bardzo! ☺

Pokaż mimo to

Jedna z ulubionych tomów Jeżycjady ;) Tak bardzo mi pomogła ta książka, gdy byłam nastolatką.

Jedna z ulubionych tomów Jeżycjady ;) Tak bardzo mi pomogła ta książka, gdy byłam nastolatką.

Pokaż mimo to

Kapitalna!!

Kapitalna!!

Pokaż mimo to

I ponownie bohaterkę jest Aurelia. Tym razem inna. Starsza, smutna, pogrążona w żałobie. Zupełnie straciła dziecięcą radość, ufność i beztroskę. Ponownie historia z jej udziałem zawiera wątek trudnych tematów - rozwód rodziców, śmierć matki, przeprowadzka do ojca i jego nowej rodziny, niemożność dogadania się z nim. Ale jednocześnie jest to książka pełna humoru. Babcia Jedwabińska jest kobietą zupełnie nieszablonową. Pełna energii, uśmiechu, radości życia. Potrafi cieszyć się z najmniejszych rzeczy. Niby prosta, wiejska kobieta, a potrafi mówić mądrze. Mało która babcia potrafiłaby się śmiać ze swoją wnuczką z kawalerów. O wnuczkach już nie mówiąc. A ta kobieta potrafi. Mimo że nie widziała własnej wnuczki przez wiele lat. Tym dla mnie różni się ta książka od pozostałych części - jest pełna żartów i humoru w innym typie niż poprzednio. Jest tragiczna i jednocześnie zabawna. Ponadto zakończenie jest otwarte jeśli chodzi o relację Aurelii i Konrada. Nie wiemy jak się rozwinie ich znajomość.

I ponownie bohaterkę jest Aurelia. Tym razem inna. Starsza, smutna, pogrążona w żałobie. Zupełnie straciła dziecięcą radość, ufność i beztroskę. Ponownie historia z jej udziałem zawiera wątek trudnych tematów - rozwód rodziców, śmierć matki, przeprowadzka do ojca i jego nowej rodziny, niemożność dogadania się z nim. Ale jednocześnie jest to książka pełna humoru. Babcia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę stereotypowy klimat typowo dziecięco-młodzieżowych książek, gdzie akcja toczy się podczas wakacji i jeszcze u babci, która mieszka na wsi (u akurat w małym miasteczku).

Autorka wraca do Aurelii i rozwija jej historię, co mnie bardzo cieszy, bo to bardzo ciekawa postać. Jest i niesztampowy Kosio, a to też na plus.

Z Tygryska robi się coraz bardziej stara malutka (te łacińskie sentencje, wywiady o cudzołóstwie), a przy tym niezłe ziółko.

Jak to u Musierowicz, okazuje się, że szczęście jest w drugim człowieku i ku szczęściu autorka wiedzie swych bohaterów:

Samotny i zgorzkniały Pan Jankowiak zostaje przygarnięty do łona rodziny przez Pyzę i Tygryska. Pogubiony, mający żal do wszystkich ojciec Aurelii rozpoczyna drogę ku odkupieniu win. Grzegorz i Gabrysia są z dnia na dzień coraz szczęśliwsi wśród tej ciasnoty i zgiełku, wśród powiększającej się rodziny. Babcia Marta znajduje pociechę na stare lata w Aurelce.

Jest refleksyjnie i pozytywnie.

Trochę stereotypowy klimat typowo dziecięco-młodzieżowych książek, gdzie akcja toczy się podczas wakacji i jeszcze u babci, która mieszka na wsi (u akurat w małym miasteczku).

Autorka wraca do Aurelii i rozwija jej historię, co mnie bardzo cieszy, bo to bardzo ciekawa postać. Jest i niesztampowy Kosio, a to też na plus.

Z Tygryska robi się coraz bardziej stara malutka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to