Pan Cogito wraca po urlopie do pracy

Pan Cogito nie lubi mówić źle o swojej ojczyźnie
Przebywanie za granicą rzuciło krytyczne światło
na matrycę
o niej
wyobrażeń

Dlaczego wstydzi się swojego Boga
nie rozważa i diagnozuje
ogląda te same twarze w telewizji

woli koty od dzieci,
pracuje zdecydowanie za długo
oczekuje lepszego które nie przyjdzie
nie potrafiąc czekać

nie słucha prawdziwej muzyki
i wyjaśniać przyczyn

Pan Cogito wraca do pracy dla samego siebie.
Pielęgnuje młodą sowę, którą wypuszcza codziennie w nocy.

Pan Cogito wraca po urlopie do pracy

Pan Cogito nie lubi mówić źle o swojej ojczyźnie
Przebywanie za granicą rzuciło krytyczne światło
na matrycę
o niej
wyobrażeń

Dlaczego wstydzi się swojego Boga
nie rozważa i diagnozuje
ogląda te same twarze w telewizji

woli koty od dzieci,
pracuje zdecydowanie za długo
oczekuje lepszego które nie przyjdzie
nie potrafiąc czekać

nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Warszawa. Rok 2014. Kawiarnia „Namiastka wolności”.

-Nie mogę się z Tobą zgodzić, Czesławie. My wcale nie jesteśmy wolni, spójrz na ekipę rządzącą naszym państwem! To dzieci komunistów, odgórnie kierowane przez rosyjskich zwierzchników!
-Kiedy dasz mi wytłumaczyć? - Miłosz denerwował się coraz bardziej.
-Kiedy TY dasz mi wytłumaczyć! Ten Twój Adam to czerwony łajdak, który na co dzień okalecza naszą moralność, współpracuje ze wschodnimi agentami i robi z nas niemyślące bydło!
-Dość, Zbyszek, dość! Nie przyjechałem tutaj się z Tobą kłócić!
-To w takim razie po co? - Herbert wydawał się najzupełniej spokojny.
-Trochę minęło od naszej ostatniej rozmowy. - odparł trochę zawstydzony Miłosz.
-Daj spokój, Czesław. Do rzeczy.
-W tym roku przypada 25-lecie Wolności. Z tej okazji zostałem zaproszony przez samego prezydenta na uroczystość. Z tobą.
-Jak to: ze mną? Dlaczego nikt mnie o tym nie powiadomił? - zdziwienie Herberta przemieszane było z irytacją.
-Wiedzieli, że się nie zgodzisz.
-Oczywiście, że się nie zgodzę. Nie zamierzam paradować u boku szpiclów, katów i tchórzy. To jest niedo...
-Chcieliby, abyś na tą okazję przygotował przesłanie. - wyparował Miłosz nie słuchając przyjaciela.
-Słucham? - Herbert nie wierzył własnym uszom. Po chwili ze smutkiem dodał. - Czesławie, znasz mnie od tylu lat, a nadal nie wiesz jakie wartości cenię? Co się z Tobą stało? Zapomniałeś? - Miłosz nie odpowiedział. Teraz już zupełnie wytrącony z równowagi, ze łzami w oczach, Herbert kontynuował.- Ocalałem nie po to, aby żyć. Ocalałem, aby dać świadectwo. Wiesz co zrobią z Tobą twoi sprzedajni pobratymcy? Nagrodzą cię tym co mają pod ręką... chłosta śmiechu zabójstwem na śmietniku. - ostatnie słowa wypowiedział ledwie słyszalnie i powoli, jakby w głębokiej zadumie, podniósł się z krzesła i skierował do wyjścia.
Miłosz nie zareagował. Nie potrafił.

Warszawa. Rok 2014. Kawiarnia „Namiastka wolności”.

-Nie mogę się z Tobą zgodzić, Czesławie. My wcale nie jesteśmy wolni, spójrz na ekipę rządzącą naszym państwem! To dzieci komunistów, odgórnie kierowane przez rosyjskich zwierzchników!
-Kiedy dasz mi wytłumaczyć? - Miłosz denerwował się coraz bardziej.
-Kiedy TY dasz mi wytłumaczyć! Ten Twój Adam to czerwony łajdak, który...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Stanęliśmy stopami na ziemi
Piach nam się schował między palce
Gdzie się podziało Oblężone Miasto?
Kto ukarał Barabasza?

Rękoma uderzamy w mur
I sami stajemy się murem
Nie ma już Pana Cogito
Nie ma już Pana od Przyrody

Stoimy Solidarni Stoimy wolni
Z dala majaczą się Noble
Uchwytne już bardziej
Nie dla mnie uchwytne

Stanęliśmy stopami na ziemi
Piach nam się schował między palce
Gdzie się podziało Oblężone Miasto?
Kto ukarał Barabasza?

Rękoma uderzamy w mur
I sami stajemy się murem
Nie ma już Pana Cogito
Nie ma już Pana od Przyrody

Stoimy Solidarni Stoimy wolni
Z dala majaczą się Noble
Uchwytne już bardziej
Nie dla mnie uchwytne

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Popieram

Popieram

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

A czy coś się zmieniło?
Te same czasy
ludzie
choroby
Widzę przeszłość
teraźniejszość
A czy coś się zmieniło?
Przyszłości wciąż się domyślam
Te samy błędy
ukazy
stany
Ta sama ludzkość
A czy coś się zmieniło?
Nie widzę różnicy
w tych ludziach
co prowadzą naród
Wolność się zgubiła
w cichym szeleście traw
Jest coraz lepiej
Ale wciąż nie dobrze...
A czy coś się zmieniło???
Zapytał się Herbert obserwując nas

A czy coś się zmieniło?
Te same czasy
ludzie
choroby
Widzę przeszłość
teraźniejszość
A czy coś się zmieniło?
Przyszłości wciąż się domyślam
Te samy błędy
ukazy
stany
Ta sama ludzkość
A czy coś się zmieniło?
Nie widzę różnicy
w tych ludziach
co prowadzą naród
Wolność się zgubiła
w cichym szeleście traw
Jest coraz lepiej
Ale wciąż nie dobrze...
A czy coś się zmieniło???
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Miłosz siedział w swoim fotelu. Utkwił wzrok w ekranie laptopa. Jego profil na fejsie miał już prawie sto pięćdziesiąt tysięcy lajków. To dobrze- pomyślał- może chociaż część czyta dokładnie statusy. Herbertowi powodziło się gorzej. Jego teksty ludzie wrzucali sobie na walla tylko parę razy do roku, i to w większości ten sam- Raport z oblężonego Miasta. Tak się teraz walczy- powiedział kiedyś Miłoszowi- wrzucając statusy na walla. Poeta zamknął laptopa. Zasadniczo nie mógł narzekać- był rozpoznawalny. To mimo wszystko bardzo dużo Kiedyś nawet zaczepili go młodzieńcy, poprosili o zdjęcie. Zrobili, poszli. Nawet zdjęcia są teraz inne- pomyślał- straciły na wymiarze. Miłosz podszedł do wieszaka i wziął swój płaszcz. Nie lubił ostatnio wychodzić z mieszkania- widział na zewnątrz prawie wyłącznie reklamy. Nabrał do nich wstrętu odkąd Herbert powiedział mu, że dzwonili do niego z propozycją wystąpienia w jednej. Miał promować kawę sloganem ,,Czysta Poezja”. Od tamtej pory uzgodnili razem, że przerzucają się na herbatę.
Wyszedł na ulicę. Mijali go ludzie- codziennie inni, ale jednak tacy sami. Zmęczony wzrok, słuchawki w uszach, ciągle gdzieś idą. Wieczni wojownicy o Swoją Własną Sprawę, która jest przecież najlepsza. Pozbawieni wspólnego wroga, zaczęli walczyć ze sobą nawzajem. Zapytał ostatnio Herberta: czy sądzisz, że oni czują się wolni? Ten odparł: sądzę, że czują się raczej zwolnieni.
Nie dziwił się Herbertowi, że ten ciągle wracał w rozmowach do przeszłości, nie chciał opowiadać zbyt często o tym, co teraz się u niego dzieje. Sam też wolał rozmawiać o tym, co było. O czymś konkretnym. Kiedy żyje się nadzieją, myśli się o przyszłości. Kiedy nadzieję się traci- myślami odwiedza się wspomnienia.
Idąc przez miasto spojrzał na ratuszowy zegar. Minęło już tak dużo czasu. Przyśpieszył lekko kroku.

Miłosz siedział w swoim fotelu. Utkwił wzrok w ekranie laptopa. Jego profil na fejsie miał już prawie sto pięćdziesiąt tysięcy lajków. To dobrze- pomyślał- może chociaż część czyta dokładnie statusy. Herbertowi powodziło się gorzej. Jego teksty ludzie wrzucali sobie na walla tylko parę razy do roku, i to w większości ten sam- Raport z oblężonego Miasta. Tak się teraz...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Niewiele czasu minęło od śmierci Miłosza, niewiele się zmieniło. Człowiek, który przeżył dwa systemy totalitarne i był światkiem narodzin wolności w Polsce, miał tego świadomość. O ostatnim dwudziestopięcioleciu nie powiedziałby niczego, co wcześniej nie zostało w jego twórczości powiedziane. Żyjemy w końcu nadal w świecie trudnym dla myślącego człowieka, w wypełnionej aktorstwem dnia codziennego rzeczywistości wciąż zniewolonych umysłów, pełnej codziennych końców świata. Nie potrzebujemy nawet Murti-Binga, panie Czesławie. Jednak nie wierzę, że Miłosz poprzestałby na tym ponurym obrazie. Jak sam powiedział w przemówieniu noblowskim, szukał Królestwa Spokoju i Sprawiedliwości. Mówił niejednokrotnie o roli poezji, odtrutce na na dzisiejszy świat, stojącej po stronie życia i nadziei. Miłosz zawsze poszukiwał dróg rozwoju, prawdy, rozliczał się z teraźniejszością i historią. Myślę, że patrzyłby na ten okres w podobny sposób jak tworzył. Z ironią i nadzieją.

Niewiele czasu minęło od śmierci Miłosza, niewiele się zmieniło. Człowiek, który przeżył dwa systemy totalitarne i był światkiem narodzin wolności w Polsce, miał tego świadomość. O ostatnim dwudziestopięcioleciu nie powiedziałby niczego, co wcześniej nie zostało w jego twórczości powiedziane. Żyjemy w końcu nadal w świecie trudnym dla myślącego człowieka, w wypełnionej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

25 lat wolności oczami Zbigniewa Herberta: Są to czasy krętaczy i aferzystów. Ci, którzy przeszli wyprostowani przez trudności XX wieku, uginają się pod ciężarem niewdzięczności spadkobierców wolności. Ptaka i dwa kolory próbuje się zastąpić granatem i dwunastoma gwiazdami, zaś młodzi czciciele tych żyjących prawem wilka przywdziewają zbroję radykalizmu. Nie brakuje prześmiewców i łgarzy. Płacz poniżonych jest niczym wobec propagandowych uniesień okrągłostołowych elit. Bezsilny gniew to czasem jedyne, co pozostaje Paniom i Panom Cogito.

25 lat wolności oczami Zbigniewa Herberta: Są to czasy krętaczy i aferzystów. Ci, którzy przeszli wyprostowani przez trudności XX wieku, uginają się pod ciężarem niewdzięczności spadkobierców wolności. Ptaka i dwa kolory próbuje się zastąpić granatem i dwunastoma gwiazdami, zaś młodzi czciciele tych żyjących prawem wilka przywdziewają zbroję radykalizmu. Nie brakuje...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Każdego wieczora Czesław Miłosz zasiadał przy swoim biurku i pisał, a i tym razem nie było inaczej. W ręce długopis, a przed nim stos kartek. Jedyną nowością zdawała się być pusta butelka po wódce i szklanka wypełniona do połowy.
Spójrzmy na świat jego oczami. I co widzimy? Rewolucję. Po roku 1989 wiele rzeczy się zmieniło. Niektórzy twierdzą, że dopiero teraz Polska jest naprawdę wolna. Mylą się. Nikt nigdy nie będzie wolny. Prywatyzacja zakładów rozpoczęła pogoń za pieniądzem. Wielu bierze udział w wyścigu szczurów. Podobno już nie walczą. Mylą się. Politycy walczą o władzę w kraju i twierdzą że demokracja to najlepszy ustrój. To jasne, że jest lepsza od komunizmu i najlepszą z możliwych, lecz jej wada jest dopuszczenie do głosu ludzi niewykształconych i tych których poparcie można kupić. Czy są jakieś plusy życia w tych latach? Tak, ponieważ pojawiła się osoba nie uwikłana w politykę i poruszająca serca wszystkich polaków Jan Paweł II.

Każdego wieczora Czesław Miłosz zasiadał przy swoim biurku i pisał, a i tym razem nie było inaczej. W ręce długopis, a przed nim stos kartek. Jedyną nowością zdawała się być pusta butelka po wódce i szklanka wypełniona do połowy.
Spójrzmy na świat jego oczami. I co widzimy? Rewolucję. Po roku 1989 wiele rzeczy się zmieniło. Niektórzy twierdzą, że dopiero teraz Polska jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej