Szokująca prawda o porwaniu św. Mikołaja!

Czy policja zataiła prawdę o porwaniu? Czy politycy chcą zatuszować sprawę? Czy sprawca zostanie ukarany?

Święta to okres, kiedy wzrasta liczba porwań. Podczas tego magicznego okresu ludzie otwierają swe serca. Dlatego właśnie porywacze wybierają ten czas.

Jednak sprawa porwania św. Mikołaja budziła od początku wiele pytań. Samotny starszy mężczyzna nie miał bliskich, którzy mogliby zapłacić okup. Sam czerpał korzyści majątkowe z niewiadomego źródła.

Dotarliśmy do szokujących akt sprawy. Porwania dokonał mężczyzna w średnim wieku. Najprawdopodobniej bezdomny. Miał na sobie charakterystyczny zielony szalik, a podczas porwania konsumował mandarynki.

Czy zwykły bezdomny był wstanie porwać św. Mikołaja?

Nie. Porywaczem jest – to może być szok dla naszych czytelników o słabych nerwach – Jezus Chrystus! Mężczyzna swoje chwile sławy przeżywał lata temu. Od dłuższego czasu jego popularność słabła, a grono fanów sukcesywnie się starzało.

Wszystko to – jego zdaniem – było winą św. Mikołaja. W pokrętnej logice Jezus uważał, że właściciel bujnej siwej brody przywłaszczył sobie jego święto. Postanowił działać.

Najsmutniejsze jest w tej historii to, że najprawdopodobniej prawda nigdy nie wyjdzie na jaw. Chrystus od lat skutecznie się ukrywa, już w młodości był znany z różnych sztuczek. Natomiast grono ludzi, którym zależy na zatuszowaniu sprawy jest ogromne.

Śledźcie naszą gazetę, tylko my mamy odwagę prowadzić w tej strasznej sprawie dziennikarskie śledztwo.

Szokująca prawda o porwaniu św. Mikołaja!

Czy policja zataiła prawdę o porwaniu? Czy politycy chcą zatuszować sprawę? Czy sprawca zostanie ukarany?

Święta to okres, kiedy wzrasta liczba porwań. Podczas tego magicznego okresu ludzie otwierają swe serca. Dlatego właśnie porywacze wybierają ten czas.

Jednak sprawa porwania św. Mikołaja budziła od początku wiele pytań....

Jestem świątecznym detektywem. Zaginione choinki,czy skradzione pierogi nie są mi obce.
Każdą ze spraw staram się rozwiązać ekspresowo ,by w święta nikt nie był smutny.
Tego dnia,wchodząc do biura,moi współpracownicy mieli nietęgie miny.
-Co jest? Kolejna zaginiona choinka czy może ktoś złośliwie potłukł bombki?-
-Tym razem sprawa jest poważniejsza. Ktoś porwał Świętego Mikołaja-
Święciński,podał mi akta sprawy z których wyczytałam :
ZAGINIONY: Święty Mikołaj
DOWODY/POSZLAKI: odcisk buta,nitka zielonego szalik,skórka od mandarynki
SPRAWCA:brak.
-To wszystko?-
-Niestety-
-A niech to…wiecie jak wielu ludzi lubi mandarynki,ma zielone szaliki i dużą stopę?-
-Odcisk buta jest dość nietypowy-
-To nam niewiele pomaga. Do roboty,jedziemy na miejsce porwania -
Pobraliśmy szybko próbki do analizy,zrobiliśmy zdjęcia.
Ślad buta porównałam z dostępnymi w naszej świątecznej bazie złoczyńców.
-Mam go!-wrzasnęłam,ale moi współpracownicy szybko ostudzili mój zapał.
-To nie Grinch. Od tygodnia siedzi w pace za kradzież prezentów-
Działaliśmy dalej,aż do naszego biura wszedł szef,Grubiński. Miał zielony szalik na szyi.
-Skąd szef ma ten szalik?zapytałam,zwracając uwagę na to,iż ów szalik jest spruty.
-Od wujka Staszka-
-Wujek Staszek…Mamy sprawcę-.
Pojechaliśmy natychmiast do niego. Przyznał się od razu.
Porwał Mikołaja,bo chciał poczuć jak to jest,kiedy wszyscy cieszą się na jego widok.
Kolejna sprawa rozwiązana.
P.S.Macie w rodzinie wujka Staszka? Uważajcie,by nie był zamieszany w świąteczne przestępstwa…Pilnujcie garnków i półmisków. Wujek Staszek tylko czeka,aż spuścisz oko z barszczyku ;)

Jestem świątecznym detektywem. Zaginione choinki,czy skradzione pierogi nie są mi obce.
Każdą ze spraw staram się rozwiązać ekspresowo ,by w święta nikt nie był smutny.
Tego dnia,wchodząc do biura,moi współpracownicy mieli nietęgie miny.
-Co jest? Kolejna zaginiona choinka czy może ktoś złośliwie potłukł bombki?-
-Tym razem sprawa jest poważniejsza. Ktoś porwał Świętego...

Przyjrzałam się bacznie odciskom butów przed wejściem do siedziby św. Mikołaja. Były wielkie.
-Scott – zamyśliłam się. – Jaki nosisz rozmiar buta?
-Słucham? – Mój asystent dziwnie na mnie spojrzał.
-Rozmiar twoich butów.
-41.
Zamyśliłam się. Mikołaj na pewno miał większą stopę od Scotta. Muszę więc wykluczyć, że to odciski butów świętego, bo te były olbrzymie.
-47!
-Sam, dobrze się czujesz? – Zapytał z niepokojem mój asystent.
-Jak najbardziej. To nie jest odcisk Mikołaja tak jak sugerowałeś.
-Ale ja…
-Scott, oboje wiemy, że to podejrzewałeś – uśmiechnęłam się do niego. – A cóż to takiego?
W jednym z odcisków widniał kawałek zielonej, wełnianej nitki. Nieopodal leżał skrawek skórki od mandarynki. Interesujące.
-Przypuszczam, że nasz porywacz jest maniakiem mandarynek, chodzi bez rękawiczek i nosi pierścień.
-Bez urazy Sam, ale to co mówisz jest wyssane z palca.
-Nie, mój drogi. Porywacz uwielbia mandarynki o czym świadczy ta skórka. Jedząc owoc zaczepił pierścionkiem o swój wełniany szalik i wyrwał kawałek zielonej nitki! Nasz przestępca jest kobietą!
-Niemożliwe. Żadna kobieta nie ma tak dużych stóp!
-Ach, ten odcisk! To proste. Kobieta była przebiegła, chciała nas oszukać zakładając za duże buty. Jestem pewna, że po drodze je zmieniła.
-Skoro jesteś taka genialna, to kto w końcu porwał Mikołaja?
-Mój drogi, to oczywiste, że Pani Mikołajowa! Chciała się go pozbyć na czas świąt. Sama pragnęła rozdać prezenty. Jak wiesz wszystkie dzieci zostawiają smaczne kąski dla świętego. Reszty domyśl się sam.

Przyjrzałam się bacznie odciskom butów przed wejściem do siedziby św. Mikołaja. Były wielkie.
-Scott – zamyśliłam się. – Jaki nosisz rozmiar buta?
-Słucham? – Mój asystent dziwnie na mnie spojrzał.
-Rozmiar twoich butów.
-41.
Zamyśliłam się. Mikołaj na pewno miał większą stopę od Scotta. Muszę więc wykluczyć, że to odciski butów świętego, bo te były olbrzymie.
-47!
-Sam,...

-Detektywie jak dobrze, że jesteś! Ktoś porwał Mikołaja!
-Dwa dni przed Wigilią!
-Spokojnie elfy!- Detektyw McMartix z pogardą spojrzał na tłoczące się wokół niego rumiane krasnalki. Porwano Mikołaja, za dwa dni Wigilia a stary zawsze ma w ten dzień urwanie głowy, więc czy McMartix lubił święta, czy nie musiał znaleźć porywacza. Ślady: skórki mandarynki, odciski obuwia o niespotykanie wielkim rozmiarze i zielone nitki. Brak odcisków palców, między nici wplątany siwy długi włos, który na pewno nie należy do Pani Mikołajowej, bo ta od dawna nosi perukę.
Za domem znajdował się wielki plac służący, jako pas startowy. McMartix przyjrzał się śladom na śniegu: wyraźnie odznaczały się na nich odciski sań, ale Mikołaj jeszcze nie zdążył nimi wyjechać, poza tym Detektyw odnotował znacznie większą ilość szronu wokół śladów. Nagle wszystko stało się jasne. McMartix pędem rzucił się w stronę chaty Świętego Mikołaja, gdzie Mikołajowa ukrywała twarz w dłoniach.
-Musi mi pani powiedzieć prawdę. Czy Mikołaj miał ostatnimi czasy romans?
-Tak. Przyłapałam go na czułościach z Królową Śniegu.
-W takim razie wiemy już, że nie został porwany. On zdezerterował z pełnionej funkcji i uciekł do ciepłych krajów z Królową Śniegu, o czym świadczą skórki mandarynek. Ogromne ślady stóp i zielone nitki miały zmylić pościg i zrzucić winę na Yeti. Wszystko wyjaśnił długi biały włos i ślady sań za domem. I oczywiście mandarynki, który tylko potwierdziły moją teorię.-

-Detektywie jak dobrze, że jesteś! Ktoś porwał Mikołaja!
-Dwa dni przed Wigilią!
-Spokojnie elfy!- Detektyw McMartix z pogardą spojrzał na tłoczące się wokół niego rumiane krasnalki. Porwano Mikołaja, za dwa dni Wigilia a stary zawsze ma w ten dzień urwanie głowy, więc czy McMartix lubił święta, czy nie musiał znaleźć porywacza. Ślady: skórki mandarynki, odciski obuwia o...

Jutro Wigilia! Święta bez Mikołaja się nie odbędą, ale gdzie go szukać? Odcisk ogromnego zimowego buta przed chatką Mikołaja wyklucza któregokolwiek z Elfów. Inną sprawą są nitki z zielonego szalika. Tylko trzy elfy nosiły takie, z czego jeden z nich swój ostatnio gdzieś zapodział. Sam Święty Mikołaj ma uczulenie na mandarynki, więc w jego chatce nigdy ich nie było. Mikołaja porwał więc wysoki złodziej, smakosz mandarynek.
Mikołaj nie miał wrogów, kto chciałby popsuć jego święta?
-Elfie, gdzie ostatni raz widziałeś swój zielony szalik?- pytał detektyw.
-Miałem go na pewno na świątecznym pokazie reniferów. Zaraz... Dziadek Mróz pytał mnie, gdzie go kupiłem! Ale nie... Nie on.- tłumaczył.
-Czemu nie? -dodał drugi Elf.- Przecież ostatnio Mikołaj i Dziadek się pokłócili! Chodziło chyba o konflikt Rosja kontra reszta świata. Dziadek Mróz twierdził, że rosyjskie święta są najlepsze na świecie. Mikołaj zaproponował mu pomoc w rozwożeniu prezentów, ale Dziadek poczuł się urażony i odszedł.
W wigilijny poranek Mikołaj powrócił. Okazało się, że Dziadek Mróz chciał, by tylko święta w Rosji się udały. Reszta świata, za którą odpowiedzialny był Mikołaj, nie dostałaby swoich prezentów. Kiedy jednak zdał sobie sprawę, że ludzie mogą zapomnieć o międzynarodowym konflikcie chociaż w święta, zmienił zdanie i wypuścił Mikołaja.
W ciągu tych dni zapomnijmy więc o uprzedzeniach i cieszmy się wspólnie spędzonym czasem. W końcu święta są tylko raz w roku. Niech i te będą wyjątkowe.

Jutro Wigilia! Święta bez Mikołaja się nie odbędą, ale gdzie go szukać? Odcisk ogromnego zimowego buta przed chatką Mikołaja wyklucza któregokolwiek z Elfów. Inną sprawą są nitki z zielonego szalika. Tylko trzy elfy nosiły takie, z czego jeden z nich swój ostatnio gdzieś zapodział. Sam Święty Mikołaj ma uczulenie na mandarynki, więc w jego chatce nigdy ich nie było....

Na Biegunie Północnym panował klasyczny rozgardiasz przedświąteczny. Miałam wtedy tylko sześć lat i jak każdy młody elf siedziałam na dziale testowania zabawek. Sprawdzałam miękkość pluszowego misia, urządzając sobie na nim drzemkę, kiedy nagle drzwi otworzyły się z hukiem i do pokoju weszła przerażona pani Mikołajowa, trzymając w rękach czerwoną czapkę z pomponikiem, która pewnie należała do jej męża. Elf Błyskotek, nasz opiekun, posadził Mikołajową na pufie i nalał jej gorącej czekolady.

- Mikołaj zniknął. Wyszedł jak zawsze zająć się reniferami, bo Wielki Dzień tuż tuż, ale kiedy przyszłam do stajni znalazłam tylko tę czapkę, garść obierek mandarynkowych i… strzępki zielonego szalika.

- Nie może być, Goblin wrócił? Nienawidzi Mikołaja, odkąd Dziadek Mróz przepisał cały majątek na starszego syna. Musimy go uwolnić!

Jak postanowili, tak też zrobili. Mikołajowa prowadziła latające sanie Mikołaja. Obok niej siedziały trzy elfy. Ubrałam się ciepło i ukryłam się w tylnej skrzyni na saniach - nie mogłam przegapić takiej przygody!

Dolecieliśmy do starego lasu, w którym stał jeden, samotny domek. Mikołajowa zgrabnie wylądowała i wreszcie mnie zauważyła. Nie była zadowolona, ale pozwoliła mi iść z nimi. Podeszła do drzwi, gdzie znalazła kolejne skórki mandarynek. Widziałam, jak drżą jej dłonie, kiedy chwytała za klamkę.

To co zastaliśmy w środku przerosło nasze najśmielsze oczekiwania. Mikołaj wieszał właśnie skarpety nad kominkiem, w rogu wesoło błyszczała choinka, a z kuchni dochodził zapach pierniczków i kwilenie niemowlaka!

Okazało się, że brat Mikołaja, ten słynny, zły Goblin, wyciągnął rękę na zgodę. I co więcej, poprosił Mikołaja o pomoc w przygotowaniu pierwszych, rodzinnych świąt, a Mikołaj bez zastanowienia się zgodził. Podarował bratu garść mandarynek, które jedli po drodze. Tego wieczora śpiewaliśmy kolędy i pomagaliśmy pani Goblinowej robić krokiety, a Mikołaj zaprosił brata z rodziną na Wigilię do siebie. I wszyscy żyli długo i szczęśliwie.

Na Biegunie Północnym panował klasyczny rozgardiasz przedświąteczny. Miałam wtedy tylko sześć lat i jak każdy młody elf siedziałam na dziale testowania zabawek. Sprawdzałam miękkość pluszowego misia, urządzając sobie na nim drzemkę, kiedy nagle drzwi otworzyły się z hukiem i do pokoju weszła przerażona pani Mikołajowa, trzymając w rękach czerwoną czapkę z pomponikiem, która...

Świętego Mikołaja porwała Wielka Stopa.

Świętego Mikołaja porwała Wielka Stopa.

To fragment przedstawienia, które robiłam z dziećmi w przedszkolu, pasuje idealnie:)

Elf: Co się stało? Skąd te krzyki?
Staciliście coś me smyki?

Elfy:Oj tak, oj tak!
Już niedługo mikołajki,
A my mamy tylko bajki
I te fajki wypalone
Na kominku położone!

Elf:Hej w czym problem moi mili?
Po co wyście tu przybyli?

Elf:Mikołajki lada chwila
A tu nie ma krokodyla!

Elf:Co krokodyl?
Gdzie krokodyl?

Elf:Co ty pleciesz?
To zwyczajne kłamstwo przecież.
O żadnego krokodyla nam nie chodzi.
On nas wcale nie obchodzi.

Elf:Mikołaja nam porwali
Myśmy się nie spodziewali.

Elf:Gdzie Mikołaj, gdzie się podział?
Na urlopie się zapodział?
A wy tylko tu stoicie
I bez sensu się gapicie!

Elf:Racja, dzieci na prezenty czekają
I niczego się nie spodziewają!

Elf:Więc się weźmy do roboty
Przecież nie brak nam ochoty.

Elf:Może jemu się coś stało?
Jakby tego było mało,
Że mikołaj nam zaginął,
Jeszcze Rudolf gdzie odpłynął.

Elf:Z nim to zawsze są kłopoty
On ma w głowie tylko psoty!

Elf:O wrócili! Gdzieście byli?
Wiecie cośmy przechodzili?

Elf:Już niedługo 6 grudnia
Mamy czas dziś do południa
By prezenty wszystkie zrobić
Zapakować i ozdobić!

Mikołaj:Moje elfy, cicho cicho,
Was napadło jakieś licho
Wszystko już przygotowane
Trzeba tylko zdjąć zaklęcie
I nie krzyczeć w tym zamęcie.

Rudolf:Tak, to prawda moi drodzy
I nie bądźcie dla nas srodzy
Na chwilę do SPA pojechaliśmy,
odpocząć przed nocą musieliśmy!

To fragment przedstawienia, które robiłam z dziećmi w przedszkolu, pasuje idealnie:)

Elf: Co się stało? Skąd te krzyki?
Staciliście coś me smyki?

Elfy:Oj tak, oj tak!
Już niedługo mikołajki,
A my mamy tylko bajki
I te fajki wypalone
Na kominku położone!

Elf:Hej w czym problem moi mili?
Po co wyście tu przybyli?

Elf:Mikołajki lada chwila
A tu nie ma krokodyla!

...

Szokująca prawda o porwaniu św. Mikołaja!

Czy policja zataiła prawdę o porwaniu? Czy politycy chcą zatuszować sprawę? Czy sprawca zostanie ukarany?

Święta to okres, kiedy wzrasta liczba porwań. To czas, kiedy ludzie otwierają swe serca. Dlatego właśnie porywacze wybierają ten okres.

Jednak sprawa porwania św. Mikołaja budziła od początku wiele pytań. Samotny starszy mężczyzna nie miał bliskich, którzy mogli by zapłacić okup. Sam czerpał korzyści majątkowe z niewiadomego źródła.

Dotarliśmy do szokujących akt sprawy. Porwania dokonał mężczyzna w średnim wieku. Najprawdopodobniej bezdomny. Miał na sobie charakterystyczny zielony szalik, a podczas porwania konsumował mandarynki.

Czy zwykły bezdomny był wstanie porwać św. Mikołaja?

Nie. Porywaczem jest – to może być szok dla naszych czytelników o słabych sercach – Jezus Chrystus! Mężczyzna swoje chwile sławy przeżywał lata temu. Od dłuższego czasu jego popularność słabła, a grono fanów sukcesywnie się starzało.

Wszystko to – jego zdaniem – było winą św. Mikołaja. W pokrętnej logice Jezus uważał, że właściciel bujnej siwej brody przywłaszczył sobie jego święto i postanowił działać.

Najsmutniejsze jest w tej historii to, że najprawdopodobniej prawda nigdy nie wyjdzie na jaw. Chrystus od lat skutecznie się ukrywa, już w młodości był znany z różnych sztuczek. Natomiast grono ludzi, którym zależy na zatuszowaniu sprawy jest ogromne.

Śledźcie naszą gazetę, tylko my mamy odwagę prowadzić w tej strasznej sprawie dziennikarskie śledztwo.

Szokująca prawda o porwaniu św. Mikołaja!

Czy policja zataiła prawdę o porwaniu? Czy politycy chcą zatuszować sprawę? Czy sprawca zostanie ukarany?

Święta to okres, kiedy wzrasta liczba porwań. To czas, kiedy ludzie otwierają swe serca. Dlatego właśnie porywacze wybierają ten okres.

Jednak sprawa porwania św. Mikołaja budziła od początku wiele pytań. Samotny starszy...