Najpierw okłamujemy siebie, brudzimy tarzając się w kłamstwie i testujemy na innych! Wytrwale powtarzam sobie stale, że od jutra nie jem słodyczy, chleba i ziemniaków amen! Świta już rankiem, kawa się parzy i aromatem rozchodzi po kuchennej ladzie, a na niej ciastko z kremem uśmiecha się do mnie i jak tu nie zjeść, jak odmówić?! Naginam sztywne reguły, wmawiając sobie, że do końca dnia nie tknę nic, co kategorycznie zabronione. Kilkadziesiąt minut później burczy mi w brzuchu i nic złego w tym nie ma, bo przecież w pracy coś zjeść trzeba. Biegiem do spożywczego tuż na przeciwko kupuję chleb, szynkę, ser, ogórek, pomidor i batonika. Wcinam migiem, bo przerwa się kończy, czas wracać na stanowisko pracy, zanim mnie rodacy pozbawią płacy. Na obiad ziemniaki, z łyżką mleka i masła ubite, bardziej puszyste, będą rozpływać się w ustach. Nie da się przecież mięsa z furą sałaty wchłonąć, bo potem do lodówki dwa razy częściej trzeba gonić. I tak się okłamuje dnia dzisiejszego, wczoraj tak samo było i pewnie jutro nie ma się czego innego spodziewać, bo silna wola u mnie kaleka, kumpla ma w żarciu więc po co czekać! Grunt, że wisi nad paskiem pan władca brzusio, pełny, okrągły się panoszy. A potem na pocieszenie wmawiam sobie, że przecież jutro nowy dzień, nowa szansa będzie! Czas się pozbierać, wyspać porządnie, by swój plan od rana realizować godnie.

Najpierw okłamujemy siebie, brudzimy tarzając się w kłamstwie i testujemy na innych! Wytrwale powtarzam sobie stale, że od jutra nie jem słodyczy, chleba i ziemniaków amen! Świta już rankiem, kawa się parzy i aromatem rozchodzi po kuchennej ladzie, a na niej ciastko z kremem uśmiecha się do mnie i jak tu nie zjeść, jak odmówić?! Naginam sztywne reguły, wmawiając sobie, że...

Moim zdaniem kłamstwo to kłamstwo niezależnie od tego z jakiego powodu je wypowiedzieliśmy . Każdy jednak w życiu dopuścił się jakiegoś nawet małego kłamstewka czy to dla własnej korzyści czy by nie zasmuć prawdą innych .Kiedy dopuszczam się nawet najmniejszego oszukania dręczą mnie wyrzuty sumienia , bo wiem ,że ,,kłamstwo ma krótkie nogi " i tego tak na prawdę się boję . Wydaje mi się , że prawda i tak ujrzy światło dzienne , a wtedy znajomi stracą do mnie zaufanie . Dlatego staram się nie dopuszczać kłamstwa ,ale nie zawsze wychodzi to z dobrym skutkiem .

Moim zdaniem kłamstwo to kłamstwo niezależnie od tego z jakiego powodu je wypowiedzieliśmy . Każdy jednak w życiu dopuścił się jakiegoś nawet małego kłamstewka czy to dla własnej korzyści czy by nie zasmuć prawdą innych .Kiedy dopuszczam się nawet najmniejszego oszukania dręczą mnie wyrzuty sumienia , bo wiem ,że ,,kłamstwo ma krótkie nogi " i tego tak na prawdę się boję ....

Moim zdaniem, żadne kłamstwo nie jest dobre, nawet te w słusznej sprawie. Aczkolwiek zdarza mi się takie kłamstewka popełnić.
Czasami jak coś w sobie skrywam, a moja przyjaciółka pyta czy coś się stało odpowiadam "Nic.". A tak naprawdę wolę to trzymać dla siebie. Czy mam wyrzuty sumienia? Raczej nie, bo w końcu ona nie będzie się musiała obarczać moimi problemami.
Często też jak tata pyta o oceny odpowiadam, że nie mam złych stopni. Jasne. Pewnie, że mam. A wyrzuty sumienia od razu się pojawiają się nawet z takiej błahej sprawy, bo bardzo go kocham. Dlatego od razu lecę je poprawiać.
Też kiedyś jak miałam ok. 6 lat. Okłamałam moją starszą siostrę, że wrzuciłam jej lotkę do śmietnika, a tak naprawdę położyłam ją obok. Skończyło się to niezłą bójką, którą pamiętam do dziś i oczywiście przeprosinami.
Innym kłamstwem, że to tak nazwę grupowym, jest oszukiwanie nauczycieli razem z klasą. Wiem, że niektórzy są starsi i zaraz robi mi się ich żal, dlatego zawsze staram się przed lekcjami chociaż trochę sobie przypomnieć, żeby nie było takich sytuacji.

Moim zdaniem, żadne kłamstwo nie jest dobre, nawet te w słusznej sprawie. Aczkolwiek zdarza mi się takie kłamstewka popełnić.
Czasami jak coś w sobie skrywam, a moja przyjaciółka pyta czy coś się stało odpowiadam "Nic.". A tak naprawdę wolę to trzymać dla siebie. Czy mam wyrzuty sumienia? Raczej nie, bo w końcu ona nie będzie się musiała obarczać moimi problemami.
Często...

"Co ona na siebie włożyła?!" Pomyślałam czekając z utęsknieniem na dzwonek." Kurcze nie dość, że ten obrzydliwy, czerwony żakiet widać chyba nawet z kosmosu, to jeszcze do niego żółte spodnie. Matko! Idzie tu!"
- Hej, jak ci się mój nowy żakiecik podoba?
"Co teraz co teraz..."
- Hmmm prześliczny, idealnie podkreśla twoje kształty.
"Ufff, odczepiła się. Dobrze, nie pokłócimy się przynajmniej, jeszcze tego by brakowało. "
- Hej, masz może dwa złote? Jestem głodna a nie wzięłam kasy.
- Oj nie, przepraszam, sama zapomniałam.
" Oddam jej pieniądze i co? Głodna będę chodzić? Trudno najwyżej potem powiem, że cudem znalazłam i jej dam kawałek ciastka."
- Ej na jutro pięć stron ćwiczeń z gegry.
"Kurde, może jutro sobie zrobię wolne? Nie chce mi się ich robić, a do tego muszę nadrobić kilka odcinków serialu, a przecież im szybciej je obejrzę, tym szybciej będę się mogła wziąć za inne rzeczy jak nauka i w ogóle!"
- Dasz spisać angola?
- Sorka, na szybko zrobiłam... Pewnie jest źle... Może Agę zapytaj.
" Nie po to się trzy godziny męczyłam, żeby teraz ktoś spisał i jeszcze dobrą ocenę dostał!"
- To co, możesz jechać do tego kina?
- Kurde mama się nie zgodziła...
" Umówiłam się już przecież z Ali. Byłoby głupio to powiedzieć, bo się nie lubią nawzajem więc wspólny wyjazd odpada, a jeszcze by się na mnie obraziła..."
Ufffff, dzwonek!

"Co ona na siebie włożyła?!" Pomyślałam czekając z utęsknieniem na dzwonek." Kurcze nie dość, że ten obrzydliwy, czerwony żakiet widać chyba nawet z kosmosu, to jeszcze do niego żółte spodnie. Matko! Idzie tu!"
- Hej, jak ci się mój nowy żakiecik podoba?
"Co teraz co teraz..."
- Hmmm prześliczny, idealnie podkreśla twoje kształty.
"Ufff, odczepiła się. Dobrze, nie pokłócimy...

Czym jest kłamstwo? To pytanie zadaje sobie wiele osób, ale czym jest dla mnie? Kłamstwo jest to rzecz która nie jest prawdą, oczywista oczywistość lecz czy zdajemy sobie sprawę że zwykłe ''Dzień dobry'' może być kłamstwem, gdybyśmy każde kłamstwo zamieniali np. słowem ''ciastko'' to okazało by się że nasze życie to same ciastka. Wiadomo refleksyjne myślenie jest fajne ale kiedyś trzeba wrócić do głównej odpowiedzi na pytanie czyli czym jest dla mnie, a dla mnie jest to rzecz okropna lecz zbawienna. Gdybyśmy mieli cały czas mówić prawdę to okazało by się że jesteśmy okropnymi ludźmi dlaczego? bo nie kłamiemy. Co więcej gdybyśmy cały czas mówili prawdę to moglibyśmy nawet zginąć. Więc nie okłamujmy się kłamstwo jest czasami dziwną hybrydą między czymś złym dla sumienia a dobrym dla innych ludzi i dla siebie. A jak ja radzę sobie z wyrzutami sumienia? Staram się mówić tylko te kłamstwa które są dobre dla innych.

Czym jest kłamstwo? To pytanie zadaje sobie wiele osób, ale czym jest dla mnie? Kłamstwo jest to rzecz która nie jest prawdą, oczywista oczywistość lecz czy zdajemy sobie sprawę że zwykłe ''Dzień dobry'' może być kłamstwem, gdybyśmy każde kłamstwo zamieniali np. słowem ''ciastko'' to okazało by się że nasze życie to same ciastka. Wiadomo refleksyjne myślenie jest fajne ale...

Nie lubię moralizacji i hipokryzji, dlatego zawsze jak ktoś mówi, że kłamstwo jest bezwzględnie złe, przewracam oczami. Oczywiście kłamanie bezustanne, w każdej sprawie, zwłaszcza jeśli jest to coś bardzo ważnego nie jest czymś godnym podziwu. Ale czasami kłamstwa mogą być dobre, a nawet szlachetne. Możemy komuś ( często sobie ) zapewnić bezpieczeństwo. Lepiej powiedzieć ciotce, że na jej imieniny się nie przyszło, bo było się chorym niż dlatego, że wolało się zostać w domu. Oczywiście samo to zachowanie nie jest najlepsze, ale jeśli już się na nie decydujemy, lepiej jest skłamać. Trzeba po prostu wiedzieć gdzie postawić granicę, bo w wielu przypadkach, kiedy akurat nie chcemy mówić prawdy, powinniśmy wyrazić swoje zdanie. Chociażby w tym słynnym przykładzie, kiedy koleżanka, której nogi nie należą do najszczuplejszych pyta się nas czy dobrze wygląda w miniówce. Pamiętajmy, że jeśli odpowiemy twierdząco, ona faktycznie wyjdzie tak ubrana. Nie mówmy, że kłamstwa są złe, bo to zbyt duża generalizacja, ale nie nadużywajmy tego, ze w niektórych sytuacjach mogą być pomocne.

Nie lubię moralizacji i hipokryzji, dlatego zawsze jak ktoś mówi, że kłamstwo jest bezwzględnie złe, przewracam oczami. Oczywiście kłamanie bezustanne, w każdej sprawie, zwłaszcza jeśli jest to coś bardzo ważnego nie jest czymś godnym podziwu. Ale czasami kłamstwa mogą być dobre, a nawet szlachetne. Możemy komuś ( często sobie ) zapewnić bezpieczeństwo. Lepiej powiedzieć...

-...znów. Dobrze. Zacznę od początku.Jak każde normalne dziecko chodziłam do podstawówki w której byłam bardzo popularna i lubiana,dni mijały mi na grzecznej zabawie z osiedlowymi koleżankami i kolegami,sielankowy rozdział z mojego życia.Później wybrałam sobie gimnazjum prywatne bo moi rodzice woleli zapłacić żeby mieć stuprocentową pewność że ich plany związane z moją przyszłością wcielą się w życie. Zaplanowali mi całą przyszłość.Gimnazjum minęło mi szybko,wiele się uczyłam,mozolna nauka owijała każdy tydzień.Liceum pozwolili mi wybrać sobie samej, twierdzili że ze swoją inteligencją,nie ma mowy o porażce.Maturę zdałam na 90%.NIE miałam problemów z ludźmi,moich rąk NIE splamiła czyjaś krew,NIE naznaczyła mnie kradzież,NIE rozmazały mi rzeczywistość uczucia takie jak zazdrość czy gniew,zawsze miałam wszystko to czego potrzebowałam,płakałam jedynie ze szczęścia,NIE zapijałam wyrzutów sumienia Martini czy Putinoff'em,NIE zniewoliła mnie rozkosz stosunków płciowych,NIE pozwalałam swoim płucom oddychać niczym innym jak jedynie życiodajnym tlenem,NIE wpuszczałam w krwiobieg zdradziecko przyjemnych substancji,które pozwalają podwoić dobę,zwiększyć pozorny luz.Zresztą,co to ma wspólnego z sprawą?No jak tam Doktorku?
-Coż,według niego-tu biegły wskazuje na wariograf- i rejestrowanych parametrów mówi Pani cały czas nieskazitelnie najczystszą prawdę. To tylko pokazuję jak dobrze opanowała Pani "sztukę kłamania"-przyjemny ton podszyty nutką zniecierpliwienia-dobrze Panią sprawdziłem.Mnie tak łatwo Pani nie oszuka...
-Props dla pańskich kompetencji.Urocze.Nie mam już zatem nic do stracenia,po prostu..-mężczyzna unosi brwi,jego kącik ust nieznacznie drgnął-kłamstwa czasem mieszają się z rzeczywistością,tak idealnie,że później nawet kłamca nie wie co jest prawdą a co jego wymysłem.
-To tłumaczy dlaczego,nie powiedziała Pani ani jednego prawdziwego zdania.

-...znów. Dobrze. Zacznę od początku.Jak każde normalne dziecko chodziłam do podstawówki w której byłam bardzo popularna i lubiana,dni mijały mi na grzecznej zabawie z osiedlowymi koleżankami i kolegami,sielankowy rozdział z mojego życia.Później wybrałam sobie gimnazjum prywatne bo moi rodzice woleli zapłacić żeby mieć stuprocentową pewność że ich plany związane z moją...

Tak, dobrze się czuję.
Nie, nie zrobiłeś mi przykrości.
Tak, wyglądasz pięknie!
Nie, nie masz w tym wielkiego tyłka.
Tak, twoje potrawy są najlepsze na świecie.
Nie, przecież nie można spać cały dzień!
Tak, mam parę pilnych spraw do załatwienia...

Kłamię i przyznaję się do tego bez bicia! Czasem, by nie zrobić przykrości, a czasem by uzyskać trochę świętego spokoju. Wiem również o tym, że potrafię być do bólu szczera i wygarnąć siostrze, że ''wygląda jak w worku po kartoflach''. Takiej szczerości mogę jednak użyć wyłącznie wobec rodziny! Bo jak kogoś ledwo znam, to przecież nie mogę skrytykować i uzyskać kolejną obrażoną duszyczkę w moim otoczeniu.

Czym się usprawiedliwiam? Szczerze mówiąc mam czyste sumienie, bo to są przecież niewinne kłamstewka! Zwykle kłamię w takich momentach, w których prawda by bardzo ubodła... Bo jak mam powiedzieć młodszemu bratu, że naszego kanarka zjadł wredny kocur Gerwazy? Lepiej powiedzieć, że odleciał i gdzieś sobie fruwa z piękną kanarzycą...

Tak, dobrze się czuję.
Nie, nie zrobiłeś mi przykrości.
Tak, wyglądasz pięknie!
Nie, nie masz w tym wielkiego tyłka.
Tak, twoje potrawy są najlepsze na świecie.
Nie, przecież nie można spać cały dzień!
Tak, mam parę pilnych spraw do załatwienia...

Kłamię i przyznaję się do tego bez bicia! Czasem, by nie zrobić przykrości, a czasem by uzyskać trochę świętego spokoju....

Ja nigdy nie kłamię! Z ręką na sercu!
Ja tylko... mówię prawdę w sposób, który jest bardzo dosłowny. Niektórzy nazwaliby to półprawdą, bo choć ani jedno słowo, którego używam nie jest fałszywe, mam na celu zamydlenie oczu rozmówcy. W ten sposób mogę łatwo rozwiązać każdą sytuację. Oto kilka przykładów:
- Zerwij z Piotrkiem! Widziałam jak podniósł rękę na swoją byłą. (To że jej nie opuścił pomijamy.)
- Jak wyglądam w tej sukience? - Przepiękny krój, kolor. Naprawdę, rodem z Vouge'a, widziałam tam bardzo podobną! (Chodzi oczywiście o ciuch - nie ciebie, kochanie - który jest tylko tanią imitacją tamtej za dwanaście patyków.)
- Pijana? Wypiłam tylko dwa piwa! (Plus pół butelki wina i paręnaście kieliszków czystej, ale piwa były tylko dwa!)
Ten środek jest podobno bardziej okrutny od kłamstwa całkowitego, dlaczego? Mówi się, że daje złudny obraz uczciwości i pozostawia bez poczucia winy. Nie rozumiem krytyki półprawdy, która tak naprawdę jest samą prawdą. Przecież nikogo nie okłamuję, nieprawdaż?

Ja nigdy nie kłamię! Z ręką na sercu!
Ja tylko... mówię prawdę w sposób, który jest bardzo dosłowny. Niektórzy nazwaliby to półprawdą, bo choć ani jedno słowo, którego używam nie jest fałszywe, mam na celu zamydlenie oczu rozmówcy. W ten sposób mogę łatwo rozwiązać każdą sytuację. Oto kilka przykładów:
- Zerwij z Piotrkiem! Widziałam jak podniósł rękę na swoją byłą. (To że...