[1,6,9]

W piękny i magiczny świat literatury w którym obie jesteśmy rozkochane do dziś wprowadziła mnie Babcia. Początek miał miejsce dość wcześnie, bo gdy byłam małym dzieckiem moja Zosieńka czytała mi przed snem a także w ciągu dnia. Miała przy tym doskonałe zdolności aktorskie i wkładała w to całe swoje serce, więc moim hitem stał się wiersz "Małpa w kąpieli" ;) W jej wydaniu mogłam go słuchać na okrągło i wciąż było mi mało. Babcia jak nikt inny potrafiła to przeczytać tak, że ja- najbardziej niepokorne dziecko z całej rodziny, siedziałam jak zahipnotyzowana. Mimo, że miało to miejsce ponad 30 lat temu to pamiętam tamte chwile i tę książeczkę, która po pewnym czasie była już bardzo zniszczona. Ale przecież Babcia znała cały wiersz na pamięć i wciąż mimo swoich 95(!!!) lat potrafi go doskonale i z tą samą energią wyrecytować. To dzięki Niej tak pokochałam czytanie i uważam, że jest to jedna z najlepszych rzeczy jaka mi się w życiu przytrafiła, bo książki tak wiele mnie nauczyły.

[1,6,9]

W piękny i magiczny świat literatury w którym obie jesteśmy rozkochane do dziś wprowadziła mnie Babcia. Początek miał miejsce dość wcześnie, bo gdy byłam małym dzieckiem moja Zosieńka czytała mi przed snem a także w ciągu dnia. Miała przy tym doskonałe zdolności aktorskie i wkładała w to całe swoje serce, więc moim hitem stał się wiersz "Małpa w kąpieli" ;) W jej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[3,7,10]
Nie wiem ile miałam lat, ale gdy rodzice pracowali - zajmowała się mną Babcia. To ona wpierw przeglądała ze mną książeczki, opowiadając przy tym historie z dzieciństwa i młodości.  Mieszkała na wsi, więc ja chłonęłam opowieści o zwierzętach - niczym gąbka, wyobrażając sobie te prawdziwe krówki, kozy....
Potem gdy byłam większa Babcia czytała mi bajeczki i książeczki dla dzieci. Pamiętam serię "Poczytaj mi mamo" - gdzie zastanawiałam się, ba wprost miałam dylemat...dlaczego Babcia je czyta, skoro powinna je czytać mama :)
Ale ogólnie to tak zaczęła się moja czytelnicza przygoda i to Babcia zaszczepiła we mnie ciekawość do słowa pisanego, do książek...

[3,7,10]
Nie wiem ile miałam lat, ale gdy rodzice pracowali - zajmowała się mną Babcia. To ona wpierw przeglądała ze mną książeczki, opowiadając przy tym historie z dzieciństwa i młodości.  Mieszkała na wsi, więc ja chłonęłam opowieści o zwierzętach - niczym gąbka, wyobrażając sobie te prawdziwe krówki, kozy....
Potem gdy byłam większa Babcia czytała mi bajeczki i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[5,6,8,]
Szczerze, jest to dla mnie bardzo trudne pytanie, gdyż nie pamiętam czasu kiedy książek w moim życiu nie było, a co za tym idzie kiedy ta pasja dokładnie się rozpoczęła. Być może to dzięki mojej mamie, która czytała mi baśnie gdy byłam tak malutka, że zapewne nie rozumiałam nawet ich treści. Pierwszą lekturą z dzieciństwa, była Martynka. Miałam 5 lat, mamy innych dzieci dziwiły się, że wybieram książkę zamiast bajek w telewizji.  Z wiekiem oczywiście sięgałam to po coraz bardziej rozbudowane pozycje. 
  Co ciekawe w zeszłe lato, namówiłam babcię by zaczęła czytać, gdyż mimo jej doświadczenia życiowego, przeczytała w życiu niewiele i nie do końca widziała w nich coś wartego uwagi. Nie wiem jak do tego doszło, ale po pożyczeniu ode mnie Behawiorysty. Po 2 dniach dostałam telefon z pytaniem ,, Masz może jeszcze jakieś opowieści tego autora?" .I od tego czasu nie może się oderwać od utworów Mroza oraz Kinga. Nigdy nie przypuszczałam, że zagustuje w thrillerach i horrorach oraz że będę się z nią wymieniała książkami, czy opiniami o nich, tak jak robimy to teraz. Niesamowite uczucie.

[5,6,8,]
Szczerze, jest to dla mnie bardzo trudne pytanie, gdyż nie pamiętam czasu kiedy książek w moim życiu nie było, a co za tym idzie kiedy ta pasja dokładnie się rozpoczęła. Być może to dzięki mojej mamie, która czytała mi baśnie gdy byłam tak malutka, że zapewne nie rozumiałam nawet ich treści. Pierwszą lekturą z dzieciństwa, była Martynka. Miałam 5 lat, mamy innych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[1,6,9[
 Moje dzieciństwo przypadło na czasy II wojny światowej, wtedy nikomu nie było w głowie czytanie książek. Pasją do czytania zaraziłem się dopiero na emeryturze. Pamiętam jak "wspólnie" z wnuczką czytaliśmy "Kamienie na szaniec", wspólnie tzn. ja do południa, ona po szkole 😀 Teraz też często czytamy te same książki a wnuczka niezmiennie się złości gdy zdradzam jej zakończenie.

[1,6,9[
 Moje dzieciństwo przypadło na czasy II wojny światowej, wtedy nikomu nie było w głowie czytanie książek. Pasją do czytania zaraziłem się dopiero na emeryturze. Pamiętam jak "wspólnie" z wnuczką czytaliśmy "Kamienie na szaniec", wspólnie tzn. ja do południa, ona po szkole 😀 Teraz też często czytamy te same książki a wnuczka niezmiennie się złości gdy zdradzam jej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[1, 6, 9]
 Moja historia z czytelnictwem zaczęła się dość nietypowo, bo od zwykłej lekcji matematyki. Z jednej strony nie jest to przedmiot powiązany z jakąkolwiek literaturą, no chyba, że do literatury zaliczyć można treści zadań, jednak w mojej szkole uczył wybitny nauczyciel. Mówiąc wybitny, nie mam na myśli wyłącznie wiedzy przedmiotowej, raczej całą osobowość tego człowieka. Zaszczepił we mnie nie tylko zainteresowanie matematyką, ale także turystyką i właśnie literaturą. Pamiętam jak pożyczał mi pierwsze książki, bardzo stare już wtedy wydania "klubu włóczykijów" w którym się zakochałam od pierwszej strony. Opowiadał mi kiedyś, że jego biblioteczka w domu liczy ponad 2 tysiące książek, co dla mnie już wtedy było spełnieniem marzeń. Niezmiernie cieszę sie, że trafiłam na tak wspaniałego pedagoga.

[1, 6, 9]
 Moja historia z czytelnictwem zaczęła się dość nietypowo, bo od zwykłej lekcji matematyki. Z jednej strony nie jest to przedmiot powiązany z jakąkolwiek literaturą, no chyba, że do literatury zaliczyć można treści zadań, jednak w mojej szkole uczył wybitny nauczyciel. Mówiąc wybitny, nie mam na myśli wyłącznie wiedzy przedmiotowej, raczej całą osobowość tego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

" uśmiechnięta Pani Sama" z serii poczytaj mi mamo, z babukeńką na okładce. Ta książeczka i ja u dziadka na kolanach, próbująca czytać , choć raczej powtarzająca po dziadku wyrazy. To taki mój obraz pierwszych czytań. Później było już na odwrót. Ja czytałam dziadkowi a nie on mi 😀 czasem zmyślałam historię sprawdzając czy mnie słucha. 😀

" uśmiechnięta Pani Sama" z serii poczytaj mi mamo, z babukeńką na okładce. Ta książeczka i ja u dziadka na kolanach, próbująca czytać , choć raczej powtarzająca po dziadku wyrazy. To taki mój obraz pierwszych czytań. Później było już na odwrót. Ja czytałam dziadkowi a nie on mi 😀 czasem zmyślałam historię sprawdzając czy mnie słucha. 😀

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

[9, 6, 10] Moją miłość do książek
rozbudziły dwie babcie. Nie było to jednak klasyczne czytanie na kolanie.
Babcia od strony taty była współczesnym audiobookiem. Wystarczyło jej wymienić
postać lub zwierzę, a babcia miała na to gotową bajkę. Byłam zauroczona każdą z
nich. Natomiast babcia od strony mamy była cichym propagatorem książek.
Zostawiała przed małą mną otwarty dostęp do jej biblioteczki. Nie
obawiała się, że zniszczę książki. Wolała kilka pogiętych stron w zamian za
wielkie oczy wnuczki, która z pasją oglądała przepiękne ilustracje Baśni
Andersena. Sama tego nie pamiętam, lecz babcia z uśmiechem wspomina, że na głos
wymyślałam historie do oglądanych obrazków. Legenda głosi, że nie bała się
zostawić mnie samej w domu, bo wiedziała, że będę siedzieć przy półce z
książkami. :) Te dwie kobiety sprawiły, że książki zawsze
były na pierwszym miejscu moich zainteresowań. Wcale się nie dziwią, że
studiuję bibliotekoznawstwo. ;)

[9, 6, 10] Moją miłość do książek
rozbudziły dwie babcie. Nie było to jednak klasyczne czytanie na kolanie.
Babcia od strony taty była współczesnym audiobookiem. Wystarczyło jej wymienić
postać lub zwierzę, a babcia miała na to gotową bajkę. Byłam zauroczona każdą z
nich. Natomiast babcia od strony mamy była cichym propagatorem książek.
Zostawiała przed małą mną otwarty...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[1,5,10] 
Pierwsze wspomnienia odnośnie wspólnego czytania to moje łzy bezsilności i walki z czasem podczas czytania W pustyni i w puszczy w początkowych latach mojej edukacji. Na szczęście z wybawieniem przyszła mi moja mama, który była moim lokalnym audiobookiem i przeczytała mi w 3 dni ponad 300 stron!
Jeśli chodzi o wspomnienia z babcią to nigdy w życiu nie widziałem aby czytała jakąkolwiek książke (oprócz Biblii i książeczki do nabożeństwa^^) ale pomysłów do opowiadania bajek wszelakich miała więcej aniżeli Remigiusz Mróz pomysłów na swoje książki. Na pewno w pewnym sensie zaszczepiła we mnie chęć poznawania świata co ułatwiło mi rozpoczęcie przygody z czytaniem.

[1,5,10] 
Pierwsze wspomnienia odnośnie wspólnego czytania to moje łzy bezsilności i walki z czasem podczas czytania W pustyni i w puszczy w początkowych latach mojej edukacji. Na szczęście z wybawieniem przyszła mi moja mama, który była moim lokalnym audiobookiem i przeczytała mi w 3 dni ponad 300 stron!
Jeśli chodzi o wspomnienia z babcią to nigdy w życiu nie widziałem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

(4,2,8)
Gdy zamykam oczy od razu mi przed nimi staje Babcia z okularami na nosie. Lubiłam siadać obok niej i wsłuchiwać się w czytane przez nią słowa. Kiedy tak zasłuchana siedziałam przy jej boku przeżywałam wraz z bohaterami ich przygody. Wraz z Czerwonym Kapturkiem odwiedzałam babcię, wędrowałam ze Śnieżką przez las czy szukałam z Gerdą Kaja. Do dziś pamiętam to uczucie szczęścia, które wtedy czułam. Teraz czytając książki wspominam babcię i dziękuję, że rozbudziła we mnie miłość do książek. 

(4,2,8)
Gdy zamykam oczy od razu mi przed nimi staje Babcia z okularami na nosie. Lubiłam siadać obok niej i wsłuchiwać się w czytane przez nią słowa. Kiedy tak zasłuchana siedziałam przy jej boku przeżywałam wraz z bohaterami ich przygody. Wraz z Czerwonym Kapturkiem odwiedzałam babcię, wędrowałam ze Śnieżką przez las czy szukałam z Gerdą Kaja. Do dziś pamiętam to uczucie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[6,4,2] Moje jedne z pierwszych wspomnień odnośnie  książki kojarzy mi się Z moją Babcią.  Siadała wieczorami przy biurku,  włączała lampkę i sięgała po jedną z książek ułożonych w stosie.  Na twarzy babci pojawiał się uśmiech zaatracając się w ich świecie.  Pewnego  wieczoru podeszłam do niej i zapytałam czy możemy poczytać razem. Babcia uśmiechnęła się do mnie i zrozumiałam iż  książki to nie tylko historie w niej zawarte ale także chwilę które pozwalają nam być razem.. Od tego dnia czytałyśmy zawsze razem...aż do naszej ostatniej   wspólnej książki. 

[6,4,2] Moje jedne z pierwszych wspomnień odnośnie  książki kojarzy mi się Z moją Babcią.  Siadała wieczorami przy biurku,  włączała lampkę i sięgała po jedną z książek ułożonych w stosie.  Na twarzy babci pojawiał się uśmiech zaatracając się w ich świecie.  Pewnego  wieczoru podeszłam do niej i zapytałam czy możemy poczytać razem. Babcia uśmiechnęła się do mnie i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej