Przyjaciolka od serca i z serduchem w rozmiarze XXL <3 <3 <3
Zaczelo sie od robienia babek w piaskownicy - pozniej wspolne meki w szkole przy tablicy!
Bylysmy jak "papuzki nierozlaczki" - codzienne pogaduchy, wspolne sekrety, a czesto i bolaczki.
Pozniej pierwsze milosci, studniowki i studenckie czasy - wspolny akademik, szalone imprezy i na parkiecie wygibasy:)
Lzy szczescia poplynely mi bedac swiadkowa na jej slubie - nie wspomne juz o wieczorze panienskim i szalonej zabawie w klubie!
Byla ze mna nawet przy narodzinach mojego malenstwa - rany! kocham ja jak siostre - do szalenstwa!
Zjadlysmy juz razem beczke soli - jestem gotowa na druga - z wlasniej nieprzymuszonej woli!
Jedyna taka na swiecie - niesamowita i obledna... A nasza wiez? - Po prostu BEZCENNA!!!

Przyjaciolka od serca i z serduchem w rozmiarze XXL <3 <3 <3
Zaczelo sie od robienia babek w piaskownicy - pozniej wspolne meki w szkole przy tablicy!
Bylysmy jak "papuzki nierozlaczki" - codzienne pogaduchy, wspolne sekrety, a czesto i bolaczki.
Pozniej pierwsze milosci, studniowki i studenckie czasy - wspolny akademik, szalone imprezy i na parkiecie wygibasy:)
Lzy...

Czy to dlatego, że od maleńkości w jej ramionach niezależnie od sytuacji zawsze czułam się bezpieczna? Wystarczyło, że przytuliła, pogłaskała po głowie, powiedziała coś miłego…A może powodem jest fakt, że łączy nas taka sama wrażliwość, intuicja i miłość do książek? Tak naprawdę nie znam powodu, ale wiem, że najmocniejszą więź mam z moją mamą. Nie znaczy to, że tato mniej mnie kocha, czy mniej o mnie dba. Po prostu, z nim trudniej mi rozmawiać o uczuciach ze względu na jego powściągliwość i rzeczowość. Mama od razu wyczuwa, kiedy mam jakieś problemy albo odniosłam sukces. Nie musi widzieć mojej twarzy, ale sam głos w słuchawce telefonu jest dla niej sygnałem, że coś się zadziało w moim życiu. Daje mi potrzebne w trudnych chwilach wsparcie, dzieli ze mną radości, akceptuje moje wybory i mnie taką, jaką jestem, choć nie zawsze zgadzamy się we wszystkim. To do niej udaję się po radę, gdy muszę podjąć jakąś decyzję. Cieszę się, że moje relacje z mamą tak dobrze się układają, bo świadomość istnienia obok zaufanej, kochającej osoby to niesamowite wsparcie i siła napędowa w moim życiu.

Czy to dlatego, że od maleńkości w jej ramionach niezależnie od sytuacji zawsze czułam się bezpieczna? Wystarczyło, że przytuliła, pogłaskała po głowie, powiedziała coś miłego…A może powodem jest fakt, że łączy nas taka sama wrażliwość, intuicja i miłość do książek? Tak naprawdę nie znam powodu, ale wiem, że najmocniejszą więź mam z moją mamą. Nie znaczy to, że tato mniej...

Zdecydowanie najlepszy kontakt mam ze swoją mamą. Bardzo cenię sobie jej zdanie i mądrość życiową, którą niewątpliwie ma. Gdy się urodziłam, nie było jej łatwo. Zmagała się z depresją poporodową, a w czasach 90. nie był to szeroko omawiany temat. Mama jest jednak typem wojownika. Pokonała chorobę i pokochała mnie całym sercem. A ja czuję to na każdym kroku. Wspiera mnie, doradza, a jednocześnie daje dużo swobody i wsparcia. Dzięki niej nauczyłam się, że mogę wszystko. Nie należy się poddawać, a ciężką pracą mogę osiągnąć każdy cel, jaki sobie założę. Poza tym nikt nie robi takiego rosołu jak mama :)

Zdecydowanie najlepszy kontakt mam ze swoją mamą. Bardzo cenię sobie jej zdanie i mądrość życiową, którą niewątpliwie ma. Gdy się urodziłam, nie było jej łatwo. Zmagała się z depresją poporodową, a w czasach 90. nie był to szeroko omawiany temat. Mama jest jednak typem wojownika. Pokonała chorobę i pokochała mnie całym sercem. A ja czuję to na każdym kroku. Wspiera mnie,...

Oczywiście, że moja mama! Nie wyobrażam sobie, żebym z kimś innym miała kiedykolwiek taką relację. Od dziecka była dla mnie przyjaciółką i mogłam jej wszystko powiedzieć, a gdy dorosłam to i ja stałam się dla niej tym samym. Możemy powiedzieć sobie o wszystkim, wiem że nigdy nie zostanę wyśmiana ani skarcona, tylko zawsze mi doradzi i pomoże jak tylko będzie mogła. Taka mama to skarb. Oczywiście również się kłócimy, ale i to jest ważne. Potrafimy sobie powiedzieć nawet najgorszą prawdę, jeśli wiemy że to jest konieczne dla tej drugiej. Co ciekawe mamy nawet jakąś więź telepatyczną, jeśli można to tak nazwać. Często potrafimy wyczuć na odległość kiedy ta druga jest bardzo smutna. Czasem zdarza się nawet, że gdy jestem w pracy i mam ochotę zjeść jakąś konkretną potrawę to gdy wracam do domu, moja mama ugotowała to właśnie na obiad, a wcale jej o tym nie informowałam. To jest super.

Oczywiście, że moja mama! Nie wyobrażam sobie, żebym z kimś innym miała kiedykolwiek taką relację. Od dziecka była dla mnie przyjaciółką i mogłam jej wszystko powiedzieć, a gdy dorosłam to i ja stałam się dla niej tym samym. Możemy powiedzieć sobie o wszystkim, wiem że nigdy nie zostanę wyśmiana ani skarcona, tylko zawsze mi doradzi i pomoże jak tylko będzie mogła. Taka...

Teściowa. Darzy mnie większym uczuciem niż własna matka, w przeciwieństwie do której mogę na niej polegać. Choć strasznie mnie wkurza chęć wyręczania i wiele innych jej przyzwyczajeń to gdyby jej nagle zabrakło pękło by mi serce. Nie dla tego, że zabrakło by zup i niedzielnych obiadów czy babki rozpieszczającej wnuków. Zabrakło by osoby, która mnie kocha za to, że jestem i jest ze mnie dumna a to jest bezcenne.

Teściowa. Darzy mnie większym uczuciem niż własna matka, w przeciwieństwie do której mogę na niej polegać. Choć strasznie mnie wkurza chęć wyręczania i wiele innych jej przyzwyczajeń to gdyby jej nagle zabrakło pękło by mi serce. Nie dla tego, że zabrakło by zup i niedzielnych obiadów czy babki rozpieszczającej wnuków. Zabrakło by osoby, która mnie kocha za to, że jestem i...

Najsilniejsza więź... Nie ma nic mocniejszego od więzi matki z córką. Tak jest ze mną i moim maleństwem, które, chociaż zbliża się już do trzydziestki, nadal jest i zawsze będzie moim maleństwem. Kocham ją miłością tak wielką, że nie da się tego opisać prostymi słowami. Bez niej może życie byłoby niekompletne i zupełnie pozbawione sensu. Jestem dumna, że udało mi się wychować tak wspaniałą osobę, która stała się wrażliwą i pełną empatii kobietą. Jest moją najlepszą przyjaciółką. Razem się bawimy, razem płaczemy, dzielimy się radościami i troskami. I chociaż nie mieszkamy już razem, a może właśnie dlatego, nasza więź stała się jeszcze głębsza, jeszcze silniejsza. Mam nadzieję, że moja córka myśli podobnie 😁

Najsilniejsza więź... Nie ma nic mocniejszego od więzi matki z córką. Tak jest ze mną i moim maleństwem, które, chociaż zbliża się już do trzydziestki, nadal jest i zawsze będzie moim maleństwem. Kocham ją miłością tak wielką, że nie da się tego opisać prostymi słowami. Bez niej może życie byłoby niekompletne i zupełnie pozbawione sensu. Jestem dumna, że udało mi się...

Wieź zbudowana przez kłótnie o niezasłonięte rolety i trzaskające szuflady.
Wieź zbudowana przez wspólne zabawy w zrzucanie lalek Barbie ze spadochronami z balkonu.
Wieź zbudowana wspólnymi oglądaniem Króla Lwa i Pokemonów.
Wieź zbudowana wymienianiem się ubraniami.
Wieź zbudowana nocnymi rozmowami o niczym i czytaniem książek pod kołdrą.
Więź zbudowana wspólnym narzekaniem na rodziców.
Więź zbudowana z siostrą - jedyna i niepowtarzalna :)

Wieź zbudowana przez kłótnie o niezasłonięte rolety i trzaskające szuflady.
Wieź zbudowana przez wspólne zabawy w zrzucanie lalek Barbie ze spadochronami z balkonu.
Wieź zbudowana wspólnymi oglądaniem Króla Lwa i Pokemonów.
Wieź zbudowana wymienianiem się ubraniami.
Wieź zbudowana nocnymi rozmowami o niczym i czytaniem książek pod kołdrą.
Więź zbudowana wspólnym narzekaniem...

Tak, wiem – moja odpowiedź na pytanie o najmocniejszą więź może wydać się komuś banalna, oczywista i zupełnie nieprzemyślana. Mimo to nie będę wymyślać, tworzyć fikcyjnych opowieści. Najmocniejszą więź mam z najmądrzejszą, najpiękniejszą, i najlepszą kobietą na świecie. Na imię ma Anna i jest moją mamą. Mogłabym opowiadać o Niej i o naszej relacji prawie bez końca, ale ogranicza mnie 1500 znaków. Zawdzięczam Jej tak wiele. Tak bardzo Ją kocham. Była i jest przy mnie w każdym dniu, w każdej sekundzie mojego życia. Od chwili moich narodzin do teraz, do momentu, gdy jestem dorosła i piszę ten tekst, a najważniejsze jest to, iż wiem, że to nie ulegnie zmianie. Przeszłyśmy tak wiele razem... Tak wiele złych i dobrych rzeczy za nami. Każda z nich łączyła nas coraz mocniejszą więzią. Myślę, że tak będzie zawsze – każdy moment, mniej i bardziej pozytywny, będzie naszym „spoiwem”. Zrobiła dla mnie tak wiele, nie mogę pojąć skąd w Niej tyle siły. Chciałabym mieć chociaż połowę Jej mocy. Jestem fanką mojej mamy, podziwiam Ją i niezwykle szanuję. Ma niesamowicie dobre serce, nie tylko dla mnie, po prostu dla ludzi. Jest sympatyczna, ma mnóstwo empatii w sobie, pomaga, gdy tylko może (również jeśli nie może). Bez Niej... Bez Niej nie osiągnęłabym tego, co mi (właściwie nam) się udało. To nie jest „laurka”. To czysta prawda, tak myślę i tak czuję. Mamo, kocham Cię.

Tak, wiem – moja odpowiedź na pytanie o najmocniejszą więź może wydać się komuś banalna, oczywista i zupełnie nieprzemyślana. Mimo to nie będę wymyślać, tworzyć fikcyjnych opowieści. Najmocniejszą więź mam z najmądrzejszą, najpiękniejszą, i najlepszą kobietą na świecie. Na imię ma Anna i jest moją mamą. Mogłabym opowiadać o Niej i o naszej relacji prawie bez końca, ale...

Więź moja i mamy nie jest może najsilniejsza ani najczulsza. Jest za to gęsto utkana pajęczyną wzajemnych powiązań. Ja i mama – dwie pajęczyce - kochamy się i wspieramy, ale potrafimy też boleśnie ukąsić, gdy trzeba. Gdy nie trzeba, niestety czasem również.
Lecz gdy w jednym miejscu sieć się przerwie, w innych ciągle trzyma, umocniona wspólnymi doświadczeniami. I trzyma się, mimo burz, wiatru i deszczu . Chroni nas. Widzę mamę, gdy oglądam się w lustrze i gdy patrzę na swoje stopy, które mamy takie same. Nie jesteśmy jak dwie krople wody, ale „gena” nie wydłubiesz – podobieństwo widzą wszyscy. Widzę moją mamę, gdy złoszczę się na dzieci – ona też denerwowała się na mnie w podobny sposób. Wspominam ją, gdy krzątam się po domu późnym wieczorem, a dzieci idą spać. Historia zatacza koło, gdyż jest dokładnie tak samo, jak za mojego dzieciństwa. Tylko że wtedy, to mama, mimo zmęczenia siedziała do późna. Zastanawiałam się wtedy, co ona tyle czasu robi, dlaczego nie idzie spać, skoro jest wycieńczona. Teraz to już zrozumiałam. Tak samo jak ona to zrozumiała, gdy ja byłam dziewczynką, a ona wspominała podobną sytuację z moją babcią. Przeczuwam, że powielamy ten schemat od wieków, budując nowe sieci na pajęczynach naszych prababek.

Więź moja i mamy nie jest może najsilniejsza ani najczulsza. Jest za to gęsto utkana pajęczyną wzajemnych powiązań. Ja i mama – dwie pajęczyce - kochamy się i wspieramy, ale potrafimy też boleśnie ukąsić, gdy trzeba. Gdy nie trzeba, niestety czasem również.
Lecz gdy w jednym miejscu sieć się przerwie, w innych ciągle trzyma, umocniona wspólnymi doświadczeniami. I trzyma...

Mój tata - to właśnie ta osoba z którą mam najsilniejszą wieź. Nie spotyka się to często by dorosła córka była aż tak blisko ze swoim ojcem. W naszym przypadku to pełne uzupełnianie siebie. Rozumiemy się bez słów i doskonale wiemy co każde z nas wymaga od siebie i od życia w danej chwili. Świadomość że jest taka osoba której nie musisz nic tłumaczyć i wyjaśniać jest jak najcenniejszy skarb. Akceptacja bez względu na okoliczności daje poczucie że jest się WYSTARCZAJĄCYM, że nie trzeba udawać, że nie trzeba być lepszym na pokaz, że można być sobą. Taka jest właśnie nasz wieź, takie jest nasze szczęście.

Mój tata - to właśnie ta osoba z którą mam najsilniejszą wieź. Nie spotyka się to często by dorosła córka była aż tak blisko ze swoim ojcem. W naszym przypadku to pełne uzupełnianie siebie. Rozumiemy się bez słów i doskonale wiemy co każde z nas wymaga od siebie i od życia w danej chwili. Świadomość że jest taka osoba której nie musisz nic tłumaczyć i wyjaśniać jest jak...