Pomiędzy mną i moim bratem jest zbyt mała różnica wieku, bym mogła się nim zajmować w dzieciństwie. Oboje doznaliśmy jednak "przyjemności" zajmowania się naszymi kuzynami, chłopcami młoszymi ode mnie o 6 i 8 lat. Moje doświadczenia najlepiej zobrazują dwa, z wielu, ich niecodziennych nawyków zachowania w domu:
1. Ulubioną zabawą chłopców były wyścigi w staniu na głowie. Mierzyli sobie nawzajem czas i wracali do równowagi dopiero, kiedy ich twarze robiły sie sino-bordowe. Czasem trzeba było ich podnosić i ustawiać na nogach siłą.
2. Nigdy nie używali drzwi, żeby wyjść na plac zabaw. Wynosili kuchenny stołek na balkon i po barierce przeskakiwali na drugę stronę... Całe szczęście mieszkali na parterze :)
Cudem, nigdy pod moją opieką nie zrobili sobie krzywdy. Ale uczucie przyspieszonego bicia serca, kiedy w ich pokoju robiło się zbyt cicho, pamiętam bardzo wyraźnie do dziś.

Pomiędzy mną i moim bratem jest zbyt mała różnica wieku, bym mogła się nim zajmować w dzieciństwie. Oboje doznaliśmy jednak "przyjemności" zajmowania się naszymi kuzynami, chłopcami młoszymi ode mnie o 6 i 8 lat. Moje doświadczenia najlepiej zobrazują dwa, z wielu, ich niecodziennych nawyków zachowania w domu:
1. Ulubioną zabawą chłopców były wyścigi w staniu na głowie....

Mam starszego o 5 lat brata, który do dziś wypomina mi, że rodzice obarczali go zadaniem polegającym na notorycznej opiece nade mną w czasie wychodzenia na podwórko. Właśnie dlatego dzieciństwo spędziłam na boisku, pośród starszych kolegów, którzy prędko stali się moimi przyszywanymi braćmi. Spędzając z nimi czas, nauczyłam się robić łuk z patyka i gumki, procę i inne DIY gadżety, a także grać w piłkę nożną i wspinać się po drzewach. Nie byłam problematyczną siostrą, ale ciekawską. Pewnego razu dobrałam się do ćwiczeń mojego brata z matematyki. Jako, że zawsze lubiłam rozwiązywać łamigłówki, z podejściem pełnym fascynacji, ekscytacji wypełniłam bratu sporo zadań z tych ćwiczeń. Z mego wytężania szarych komórek Michał miał kłopoty. Otrzymał uwagę za bazgranie po ćwiczeniach i niewykonanie odpowiednich poleceń. Nie mógł się z tego wybronić, ponieważ sam był niezwykle tym zaskoczony. Od tamtej pory brat skrupulatnie sprawdzał swoje ćwiczenia oraz zeszyty, aby wyłapać obecność mojej pisarskiej działalności.

Mam starszego o 5 lat brata, który do dziś wypomina mi, że rodzice obarczali go zadaniem polegającym na notorycznej opiece nade mną w czasie wychodzenia na podwórko. Właśnie dlatego dzieciństwo spędziłam na boisku, pośród starszych kolegów, którzy prędko stali się moimi przyszywanymi braćmi. Spędzając z nimi czas, nauczyłam się robić łuk z patyka i gumki, procę i inne DIY...

Zdecydowanie jestem po stronie tej przysparzającej kłopotów. Jestem najmłodsza z czwórki rodzeństwa. Kiedyś, będąc pod opieką siostry, nie wiedzieć czemu, przyłożyłam rękę do jeszcze ciepłego żelazka. Pomimo tego, że wiedziałam, że zabronione, wygrała chyba ciekawość. Panika, krzyk i strach. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze :)

Zdecydowanie jestem po stronie tej przysparzającej kłopotów. Jestem najmłodsza z czwórki rodzeństwa. Kiedyś, będąc pod opieką siostry, nie wiedzieć czemu, przyłożyłam rękę do jeszcze ciepłego żelazka. Pomimo tego, że wiedziałam, że zabronione, wygrała chyba ciekawość. Panika, krzyk i strach. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze :)

W mojej rodzinie to właśnie ja byłam najmłodszym dzieckiem, którym opiekowało się starsze rodzeństwo. Nieraz jako maluch zgotowałam swojej siostrze i bratu niezły thriller. Do tego stopnia, że kłótnie o to, kto ma się mną zająć podczas nieobecności rodziców, słyszane były wśród sąsiadów.
Pewnego lata rodzice przeprowadzali w domu remont salonu. Siostra, która akurat brała kąpiel, spuściła mnie z oka na niecały kwadrans. I tyle wystarczyło, żeby w salonie stworzyć malowidło na wszystkie cztery ściany z nurtu ekspresjonizmu - tego dziecięcego, rzecz jasna. W błyskawicznym tempie udało mi się pomalować, a raczej pomazać wszystkie ściany farbami, które pracownicy nieopatrznie zostawili niedomknięte. Pamiętam swoją dziecięcą radość, kiedy zanurzałam pędzle i wałki w farbie i czym prędzej przykładałam je do gładkich, białych ścian. Miałam świadomość, że robię coś zakazanego, ale sprawiało mi to niezłą frajdę. Krzyk siostry, która nakryła mnie na moim występku pamiętam do dziś.

W mojej rodzinie to właśnie ja byłam najmłodszym dzieckiem, którym opiekowało się starsze rodzeństwo. Nieraz jako maluch zgotowałam swojej siostrze i bratu niezły thriller. Do tego stopnia, że kłótnie o to, kto ma się mną zająć podczas nieobecności rodziców, słyszane były wśród sąsiadów.
Pewnego lata rodzice przeprowadzali w domu remont salonu. Siostra, która akurat brała...

OSTRZEżenie
Tego dnia pod moją opieką były trzy kochane, uwielbiające kreatywne zabawy, dzidziutki. Zawsze przed wizytą mojego kuzynostwa muszę mieć głowę wypełnioną pomysłami na zajęcie im czasu. Tym razem z siostrami podzieliliśmy się na dwie 3-osobowe drużyny- "Zakon Czerwonych Świń" oraz "Zielone Pająki". Zabawa polegała na wysmarowaniu sobie twarzy bitą śmietaną, a następnie zdobywaniu punktów, za trafienie chrupkami orzechowymi do otwartych ust przeciwników. Oczywiście najśmieszniej było, gdy się właśnie nie trafiło i potem miało na buzi kolekcję chrupek. Było śmiesznie, dopóki najmłodsza, 2-letnia uczestniczka zabawy, nie zaczęła histerycznie płakać na odgłos wyciskanej że sprayu śmietany...
Mimo, że od tego wydarzenia mija już rok, Małgosia wciąż reaguje płaczem, gdy Tata goli się pianką w sprayu, czy kiedy Mama używa lakieru do włosów. Wygląda na to, że nieświadomie "zepsułam" dziecko. Stąd moje ostrzeżenie- czasem nawet najsłodsza zabawa może mieć gorzkie zakończenie.

OSTRZEżenie
Tego dnia pod moją opieką były trzy kochane, uwielbiające kreatywne zabawy, dzidziutki. Zawsze przed wizytą mojego kuzynostwa muszę mieć głowę wypełnioną pomysłami na zajęcie im czasu. Tym razem z siostrami podzieliliśmy się na dwie 3-osobowe drużyny- "Zakon Czerwonych Świń" oraz "Zielone Pająki". Zabawa polegała na wysmarowaniu sobie twarzy bitą śmietaną, a...

Tych historii jest za wiele (i tych zwyczajnych, zabawnych, a także tych, gdzie się coś popsuło) - zarówno tych jak ja się opiekowałam młodszym rodzeństwem, jak i tych, gdy starsze kuzynostwo zajmowało się mną (tam pomalowane ściany, tu wybita szyba, tam poleciał żyrandol, itd.). Pamiętam sytuację, gdy byliśmy pod opieką babci, ale większość część czasu spędzałam ze starszym kuzynem (który uwielbiał psocić). W pewnej chwili, jak wróciłam do pokoju, kuzyn miał pod pachą nóż a wszędzie wokoło krew (właściwie cała bluza czerwona) i oczywiście krzyczy, że boli, zaraz umrze, itd. Przerażona pobiegłam po babcię. Zanim ona przyszła (duży korytarz i dwa pokoje do przejścia) - kuzyn zdołał wyczyścić krew (która była prawdopodobnie ketchupem), odłożyć nóż na miejsce i usiąść z powrotem na kanapie, spokojny, jakby nic się nie stało. Ja później otrzymałam długą lekcję o tym, dlaczego nie powinno się niepotrzebnie straszyć starszych osób.

Tych historii jest za wiele (i tych zwyczajnych, zabawnych, a także tych, gdzie się coś popsuło) - zarówno tych jak ja się opiekowałam młodszym rodzeństwem, jak i tych, gdy starsze kuzynostwo zajmowało się mną (tam pomalowane ściany, tu wybita szyba, tam poleciał żyrandol, itd.). Pamiętam sytuację, gdy byliśmy pod opieką babci, ale większość część czasu spędzałam ze...

Przyznaję bez bicia, że to ja byłam tym okropnym dzieciakiem uprzykrzającym życie innym. A w szczególności mojej najbliższej kuzynce, Ance. Sześć lat różnicy nie powinno się wydawać czymś wielkim, ale gdy jest się rozwydrzonym ośmiolatkiem i czternastoletnią ,,panienką'', którą interesują już chłopcy może być różnie. No i u nas właśnie było BARDZO różnie. Czasami nakapowałam ciotce o tym, że Anka trzyma za rękę chłopaka, innym razem ,,przypadkiem'' popchnęłam ją na stojący obok rower i biedna zwichnęła nadgarstek, innym zaś razem byłam w złym humorze i rzuciłam w Ankę szklanym kubkiem. Okropny dziecior, wiem. Jednak pewnego dnia mój zły humor sięgnął zenitu i obraziłam się na to, że Anka nie bawi się ze mną lalkami, a UWAGA, idzie na ognisko klasowe! Bezczelna! Co mogłam zrobić? Postanowiłam, że Anka ma jedyną opcję - poświęcić czas tylko mi. Pomyślicie za chwilę, że jestem (byłam) okropnym, przebrzydłym diabłem i wcale się nie mylicie. Anka została w domu, a to wszystko za sprawą jednego, malutkiego ,,prezentu'' ode mnie. Do herbatki, którą piła szykując się przed lustrem wrzuciłam kilka tabletek na przeczyszczenie. To był długi, śmierdzący i przykry dla Anki wieczór. Sprawa wyszła na jak dopiero, gdy byłam dorosła i na całe szczęście już odmieniona. Mimo tych wielu przykrych, trudnych chwil jesteśmy najlepszymi ciotecznymi siostrami na świecie. I nie, niczym więcej w Ankę nie rzuciłam, ani nie dorzuciłam.

Przyznaję bez bicia, że to ja byłam tym okropnym dzieciakiem uprzykrzającym życie innym. A w szczególności mojej najbliższej kuzynce, Ance. Sześć lat różnicy nie powinno się wydawać czymś wielkim, ale gdy jest się rozwydrzonym ośmiolatkiem i czternastoletnią ,,panienką'', którą interesują już chłopcy może być różnie. No i u nas właśnie było BARDZO różnie. Czasami...

Moja młodsza siostra to mistrzyni psikusów, ale jeden z jej wybryków uświadomił mi, że mimo tego zawsze będzie niezwykle dla mnie ważną, kochaną, młodszą siostrą. To były moje dwunaste urodziny. Rodzice pomogli mi je zorganizować i mogłam zaprosić swoje koleżanki. Moja siostra w tej historii wzięła się z tego, że jako ta młodsza zawsze wszędzie za mną chodziła i chciała spędzać ze mną czas. Często miałam ją pod swoją opieką. Obchodzę urodziny w ciepłej porze roku, więc bawiłyśmy się wszystkie na świeżym powietrzu w ogrodzie. Pochodzę z małego miasteczka - łąki i lasy to nieodzowny element krajobrazu oferujący jeszcze więcej miejsca do zabawy, a w szczególności kryjówek. Zabawa w chowanego pozwoliła wprowadzić mojej młodszej, wtedy 7-letniej siostrze jej nikczemny plan. Gdy oprowadzałam koleżanki po okolicznych łąkach i dogadywałyśmy, dokąd się „chowamy” to po powrocie pod mój dom zauważyłam, że mojej siostry nigdzie nie ma i żadna z nas nie orientowała się, kiedy Młoda zniknęła. Schowała się oczywiście bardzo niedaleko nas, ale ja spanikowana dążyłam obskoczyć wszystkie miejsca w których byłyśmy oraz sąsiadów. Zapłakana widziałam wszystkie najgorsze scenariusze. Skończyło się śmiechem, gdy Młoda wyskoczyła z jej kryjówki, bo każdy wiedział, poza mną, gdzie ona jest, ale zrozumiałam wtedy, że mimo tak wrednych psikusów i to jeszcze w moje urodziny, to jednak moja siostra za którą wskoczę nawet w ogień.

Moja młodsza siostra to mistrzyni psikusów, ale jeden z jej wybryków uświadomił mi, że mimo tego zawsze będzie niezwykle dla mnie ważną, kochaną, młodszą siostrą. To były moje dwunaste urodziny. Rodzice pomogli mi je zorganizować i mogłam zaprosić swoje koleżanki. Moja siostra w tej historii wzięła się z tego, że jako ta młodsza zawsze wszędzie za mną chodziła i chciała...

Dzieci sa odkrywcami. Uczą sie poprzez empiryczne poznawanie świata . Możesz dziecku godzinami opowiadać jak wygląda rozbita szklanka i jak bardzo to niebezpieczne ale nie zrozumie tego do czasu kiedy sam taką rozbitą szklanką sie skaleczy. Będąc szczesliwym rodzicem trzeba liczyc sie na staraty oby tylko nie w ludziach. Mną "opiekowala" sie starsza o 2 lata siostra więc upadki z drzewa czereśni, wbite w stopy gwoździe pozostałe po konkursie chodzenia po starych deskach z rozbiórki czy rozcięcia wszelkiej maci to chleb powszedni dla naszych rodziców. Odpowiedzialność nigdy nie spada na mlodszego brata. Nigdy.

Dzieci sa odkrywcami. Uczą sie poprzez empiryczne poznawanie świata . Możesz dziecku godzinami opowiadać jak wygląda rozbita szklanka i jak bardzo to niebezpieczne ale nie zrozumie tego do czasu kiedy sam taką rozbitą szklanką sie skaleczy. Będąc szczesliwym rodzicem trzeba liczyc sie na staraty oby tylko nie w ludziach. Mną "opiekowala" sie starsza o 2 lata siostra więc...

Niestety nie ma rodzeństwa, ale gdy byłem nastolatkiem często na spotkaniach rodzinnych opiekowałem się dziećmi kuzynostwa. Nigdy nie miałem problemów z niesfornością, zawsze udawało mi się wymyślać zajęcia które zajmowały czas i nikt się nie nudził. Miałem to szczęście , że moi podopieczni byli spokojni. Ale widzę, że wiele osób miało ciekawe historię i przygody. Z chęcią chciałbym się podjąć takiej próby i zapanować nad rozbrykanym tłumem . To mogłoby być ciekawe i niezapomniane doświadczenie.

Niestety nie ma rodzeństwa, ale gdy byłem nastolatkiem często na spotkaniach rodzinnych opiekowałem się dziećmi kuzynostwa. Nigdy nie miałem problemów z niesfornością, zawsze udawało mi się wymyślać zajęcia które zajmowały czas i nikt się nie nudził. Miałem to szczęście , że moi podopieczni byli spokojni. Ale widzę, że wiele osób miało ciekawe historię i przygody. Z chęcią...