To miał być zwyczajny rejs. Piękny statek, szczęśliwi ludzie z MARZENIAMI o przeżyciu niezwykłej przygody. Ale stało się inaczej. Na tym statku zdarzyła się historia jak z najmroczniejszego KRYMINAŁU.
Rano statek wypłyną z zatoki. Rejs miał trwać 5 dni, ale jego podróż była krótsza. Wieczorem służby dostały sygnał o znalezieniu wycieczkowca, który osiadł na mieliźnie na jednej z plaż i o strasznej rzeczy, która się na nim zdarzyła. Gdy policja przybyła na miejsce, to co zobaczyli przerosło ich wyobrażenia. Statek stał się miejscem zbiorowego MORDERSTWA. Cała załoga i wszyscy pasażerowie zostali zamordowani, a na ich ciałach wycięto znaki. Na każdym ciele inne. Pokład tonął we krwi. Dla tych ludzi był to OSTATNI REJS w życiu. Ocalała tylko mała SROKA zamknięta w klatce. Jedyny świadek zbrodni. Kto dokonał tak makabrycznego czynu? Jak udało się zabić ponad 40 osób? Czy morderca uciekł? A może jest wśród ofiar? Co oznaczają znaki na ciele ofiar? I skąd na statku wzięła się sroka? Odpowiedź na te pytania musi odnaleźć detektyw Racine.

To miał być zwyczajny rejs. Piękny statek, szczęśliwi ludzie z MARZENIAMI o przeżyciu niezwykłej przygody. Ale stało się inaczej. Na tym statku zdarzyła się historia jak z najmroczniejszego KRYMINAŁU.
Rano statek wypłyną z zatoki. Rejs miał trwać 5 dni, ale jego podróż była krótsza. Wieczorem służby dostały sygnał o znalezieniu wycieczkowca, który osiadł na mieliźnie na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To miał być rejs jak każdy. Tomek miał zarobić pieniądze na dokończenie naszego wspólnego marzenia - domu!
To była jego praca, którą wykonywał nie od dziś. Oboje nie lubiliśmy długich dni rozłąki, ale z czegoż żyć przecież trzeba. Nie spodziewaliśmy się kryminału, który odegrał się na pokładzie.
Tomek wypłyną w poniedziałkowy poranek, a powrót zaplanowany był na sobotę około południa. W porcie czekałam do godziny 16, kiedy ujrzeliśmy nadpływający okręt z którego dosłownie wytoczył się mój mąż. Był cały zakrwawiony, wołał o pomoc! Krzyczał coś o morderstwie, a ja gapiłam się jak sroka w gnat i zupełnie nie wiedziałam co mam zrobić.
Ludzie ruszyli z pomocą, a ja dopiero po chwili odzyskałam świadomość i pobiegłam do Tomka! Był poobijany i pokaleczony, ale cały! Kilka osób nie przeżyło tego ostatniego dla Tomka już rejsu, zostali na oceanie zaatakowani przez imigrantów. To było najgorsze przeżycie jakie mnie spotkało! Już nigdy nie pozwolę mu się oddalić.

To miał być rejs jak każdy. Tomek miał zarobić pieniądze na dokończenie naszego wspólnego marzenia - domu!
To była jego praca, którą wykonywał nie od dziś. Oboje nie lubiliśmy długich dni rozłąki, ale z czegoż żyć przecież trzeba. Nie spodziewaliśmy się kryminału, który odegrał się na pokładzie.
Tomek wypłyną w poniedziałkowy poranek, a powrót zaplanowany był na sobotę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

…to już 34 godzina, a ja wciąż nie wiem w jakiej jestem sytuacji. Piszę tą wiadomość aby ktoś, kto ją kiedyś odnajdzie dowiedział się co się stało na statku „Sunset” płynącym z Hamburga do Nowego Jorku. 3 dnia rejsu w trakcie śniadania do stołówki wbiegli uzbrojeni mężczyźni i zaczęli strzelać. Wszyscy wybiegli z kuchni, ja siedziałem w miejscu najbardziej oddalonym od kuchni i najbliżej wyjścia. Nie wiem jak to się stało ale zamiast biec na górny pokład jak wszyscy to uciekłem na dolne poziomy. Przebiegłem kilkanaście grodzi i drzwi słysząc strzały za plecami. Po chwili byłem już zbyt zmęczony. Przestałem słyszeć strzały. Schowałem się w jakimś pomieszczeniu, chyba dla mechaników. Siedzę na regale ukryty za skrzyniami. Jestem głodny i zmęczony, boję się…
…Nazywam się Kamil Kil, płynąłem do Nowego Jorku, do nowej pracy. Chciałem spełnić swoje marzenia i w końcu uzbierać na pierścionek zaręczynowy i ślub. Boje się, że to może być mój ostatni rejs…
…Mam tu okienko prze która wpada mi trochę światła. Wyrzucam tamtędy odchody. Nie wiem czy był to atak terrorystyczny czy porwanie statku. Pierwszy raz widziałem na własne oczy zabitych ludzi, to nie było zwykłe morderstwo tylko rzeźnia. Wciąż mam przed oczami widok rozstrzeliwanych ludzi. Myślałem, że takie sceny może opisywać tylko jakaś książka, kryminał, ale nie brałem pod uwagę, że może mi się to przytrafić. Dlaczego ja?.. jestem tak bardzo głodny…
…przed chwilą jakimś cudem przez okno wleciała sroka. Nie była w stanie wylecieć z pokoju. Złapałem ją i przywiązuję jej ten list do nóżki. Jeżeli odnalazłeś ten list, przekaż go proszę jak najszybciej policji. Statek chyba zmienił kurs. Nie wiem gdzie jesteśmy. Pomocy!

…to już 34 godzina, a ja wciąż nie wiem w jakiej jestem sytuacji. Piszę tą wiadomość aby ktoś, kto ją kiedyś odnajdzie dowiedział się co się stało na statku „Sunset” płynącym z Hamburga do Nowego Jorku. 3 dnia rejsu w trakcie śniadania do stołówki wbiegli uzbrojeni mężczyźni i zaczęli strzelać. Wszyscy wybiegli z kuchni, ja siedziałem w miejscu najbardziej oddalonym od...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Marzenia warto mieć, zapamiętaj moje słowa; teraz, gdy wyruszam w mój
Ostatni rejs tą starą łajbą rozumiem to bardzo dobrze;
Raczej oddałabym wszystkie skarby zakopane przez piratów, niż te
Dni, jakie spędzę w podróży.
Edmund pożyczył mi swój ulubiony kryminał i zostawił mi jedną
Radę: kochana, chwytaj życie pełną piersią, niech łajba
Sroka będzie świadkiem najlepszych dni
Twojego życia; zawsze lubił niedopowiedzenia i
Wbijał mi do głowy wszystkie mądre słowa i
Opowieści; dlatego nie martw się, bo nie wracam.

Marzenia warto mieć, zapamiętaj moje słowa; teraz, gdy wyruszam w mój
Ostatni rejs tą starą łajbą rozumiem to bardzo dobrze;
Raczej oddałabym wszystkie skarby zakopane przez piratów, niż te
Dni, jakie spędzę w podróży.
Edmund pożyczył mi swój ulubiony kryminał i zostawił mi jedną
Radę: kochana, chwytaj życie pełną piersią, niech łajba
Sroka będzie świadkiem najlepszych dni
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zasłyszane na statku wczoraj rano na statku Príncipe de Asturias
- Ludzie, ratunku, pomocy.
- Co się dzieje? Czemu pani tak krzyczy? Jest piata rano. Chcemy się wyspać. Oszalała pani.
- Tam, tam jest truuuuuuuuuuuuuup.
- Gdzie? Nic nie widać.
- Na pokładzie, koło leżaka leży trup, a SROKA wydziobuje mu wątrobę. To takie straaaaaaszne i … ohydne.
- Olaboga, to na pewno było MORDERSTWO.
- Proszę księdza, niech ksiądz odmówi modlitwę nad ciałem, zanim wrzucimy go do morza.
- Do morza? Toż to świetny pomysł na KRYMINAŁ? Gdzie mój notatnik? Ma ktoś długopis?
- Zebraliśmy się tu dzisiaj, by pożegnać naszego towarzysza i pozwolić mu odpłynąć w jego OSTATNI REJS.
- Dobrze, podnieśmy go.
- Panowie, proszę mnie zostawić, proszę mnie nie dotykać. Ręce przy sobie. Czy to przystoi budzić człowieka o piątej rano i to w taki sposób? Nie chcę być niemiły, ale któryś z panów dotykał mojej pupy, bardzo przepraszam, ale za mało się znamy, no i w sumie to wolę kobiety. Jednak, jakby któraś z pań zechciała trochę mnie poklepać, to no cóż, spełniłaby moje najskrytsze MARZENIA.
- Panie, pan miał nie żyć.
- Przykro mi, że zawiodłem wszystkich tu obecnych.
- Ta pani powiedziała, że pan nie żyje, a ta sroka wyjada panu wątrobę.
- Skądże, ona wyjadała orzeszki z mojej koszuli. Lubimy razem pooglądać wschód słońca, ale cóż przysnęło mi się trochę.
- W takim razie bardzo przepraszamy i życzymy miłego dnia.
- Także życzę miłego dnia wszystkim tu obecnym, nic nie szkodzi, każdemu się może przytrafić taka pomyłka. Jestem zaszczycony, że moja skromna osoba spotkała się z tak dużym zainteresowaniem. Moje uszanowanie.

Zasłyszane na statku wczoraj rano na statku Príncipe de Asturias
- Ludzie, ratunku, pomocy.
- Co się dzieje? Czemu pani tak krzyczy? Jest piata rano. Chcemy się wyspać. Oszalała pani.
- Tam, tam jest truuuuuuuuuuuuuup.
- Gdzie? Nic nie widać.
- Na pokładzie, koło leżaka leży trup, a SROKA wydziobuje mu wątrobę. To takie straaaaaaszne i … ohydne.
- Olaboga, to na pewno...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie myślałem wówczas o krwi, która wolnym ciurkiem spływała po zielonkawej twarzy kobiety, nie myślałem o otyłym, siwym mężczyźnie pochylającym się nad pantoflem, który najprawdopodobniej ześliznął się jej ze stopy, ani nawet o podobieństwie, jakie dzieliła z moją żoną, lecz o niezwykłej estetyce, z jaką jej ciało zawisło na cienkich żyłkach w samym środku sali bankietowej. Patrzyłem na martwe ciało kobiety, która od dziesięciu lat budziła mnie ciepłym, wilgotnym pocałunkiem i zamiast czuć się rozżalonym, ja ubóstwiałem każdy fragment tego obrazu, zupełnie jakby namalował go Van Gogh, Beksiński czy Dali. Jej śmierć była sztuką. Choć może nie, bo czytywałem w swoim życiu kryminały, które nie ujmowały piękna śmierci nawet w połowie tak dobrze, jak jej wykrzywiona w grymasie twarz, precyzyjnie przymocowana do kryształowych żyrandoli za pomocą żyłek wędkarskich. Potrafisz uwierzyć, że nasz ostatni rejs stał się symbolem zbrodni doskonałej, kochana? Zbrodni nieśmiertelnej, wciąż żyjącej, a poniekąd i wciąż może jeszcze krwawiącej. Tego dnia błyszczałaś (a ty zawsze marzyłaś by błyszczeć) piękniej niż hiszpańska zastawa, i kryształowe żyrandole, i złoty ząb twojego ojca, i wyzłacane sroki na szczytach filarów, a może nawet bardziej niż księżyc, który też wtedy na ciebie patrzył ciekawskim wzrokiem. Błyszczałaś kochana, a ja nie byłem w stanie oderwać wzroku.

Nie myślałem wówczas o krwi, która wolnym ciurkiem spływała po zielonkawej twarzy kobiety, nie myślałem o otyłym, siwym mężczyźnie pochylającym się nad pantoflem, który najprawdopodobniej ześliznął się jej ze stopy, ani nawet o podobieństwie, jakie dzieliła z moją żoną, lecz o niezwykłej estetyce, z jaką jej ciało zawisło na cienkich żyłkach w samym środku sali bankietowej....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Brad budzi się z mocno bijącym sercem. Rozgląda się nerwowo po kajucie. Statek lekko się kołysze. Nic się nie dzieje.
- To tylko zły sen…
Próbuje odgonić senny obraz mężczyzny w czarnym płaszczu. Na jego ramieniu siedział ptak – sroka. Uśmiechał się złowieszczo, a z jego rąk kapała krew na czystą podłogę. Powtarzał: ,,Morderstwo, morderstwo, morderstwo…” jak mantrę.
,,Postać jak z kryminału albo horroru Kinga” – myśli chłopak.
Wychodzi na korytarz. Grobowe ciemności. Światło nie działa, nie ma prądu. Dopiero teraz z oddali dobiegają odgłosy sztormu, statek kołysze się gwałtownie. Upada. Doczołguje się do drzwi kajuty. Od razu orientuje się, że coś jest nie tak. Bulaj jest otwarty i do środka wpadają strugi deszczu. Na podłodze powstała kałuża. Temperatura jest o wiele niższa. Dostaje gęsiej skórki. Pod wpływem impulsu odwraca się w stronę drzwi. W świetle błyskawic zauważa postać. Mężczyznę. W czarnym płaszczu i ptakiem na ramieniu. Chłopak przełyka ślinę i cofa się, aż plecami trafia na ścianę. Mężczyzna podnosi ręce, a na podłogę kapie szkarłatna ciecz. Krew. Wpatruje się w miejsce nad łóżkiem. Brad, z sercem w gardle zerka w tamtą stronę. Ktoś napisał krwią: ,,To twój ostatni rejs”. Nagle facet odwraca głowę w stronę chłopaka i rusza przed siebie. Brad zamyka oczy, a po policzkach płyną mu łzy.
- Morderstwo, morderstwo, morderstwo…
Do głosu mężczyzny dołącza skrzek sroki.
,, Ten rejs był moim marzeniem, a stał się koszmarem” – myśli jeszcze, po czym traci przytomność.
Chłopak gwałtownie siada na łóżku. Statek kołysze się. Nic się nie dzieje. Rozgląda się po ścianach, ale są czyste. Gdy jego wzrok pada na podłogę, dreszcze przechodzą mu po plecach.
Białe pióro ubrudzone krwią.

Brad budzi się z mocno bijącym sercem. Rozgląda się nerwowo po kajucie. Statek lekko się kołysze. Nic się nie dzieje.
- To tylko zły sen…
Próbuje odgonić senny obraz mężczyzny w czarnym płaszczu. Na jego ramieniu siedział ptak – sroka. Uśmiechał się złowieszczo, a z jego rąk kapała krew na czystą podłogę. Powtarzał: ,,Morderstwo, morderstwo, morderstwo…” jak mantrę.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Johnathan Norman,jest to pasażer statku Water Raven.Jak każdy ma marzenia,jego było by mieć rodzinę,spełniło się.Wybrał się z rodziną na rejs statkiem.Po kilku dniach szli już po korytarzu szukając swojego pokoju.Gdy znaleźli pokój,weszli do niego i się rozpakowali.Po chwili cała rodzina przechadzała się po pokładzie.John podszedł do barierki i oparł się o nią rękami,miał widok na może które się przed nim rozprzestrzeniało.Nagle po swojej prawej stronie na barierce wylądowała sroka lecz po chwili odleciała.Spędzili miło czas na pokładzie.Wrócili do pokoju.John uznał,że poczyta trochę kryminału przed snem.Wstał wcześniej niż reszta jego rodziny więc uznał,że pójdzie na pokład i poczyta książkę.Leżąc usłyszał kawałki rozmów innych pasażerów,mówili o jakimś zabójstwie kobiety.Uznał,że pójdzie i sprawdzi co u rodziny.Idąc do pokoju zobaczył drzwi otwarte,w środku była policja i mnóstwo krwi a obok,ciało.Nie ukrywał tego,bał się a zwłaszcza,że morderstwo było w pokoju obok jego.Wbiegł do pokoju i zobaczył,że jego rodziny nigdzie nie ma,spanikował.Wyszedł z pokoju i zaczął biegać po całym statku poszukując ich.Pobiegł korytarzem,bardzo ciemnym i dobiegł do kotłowni.Wszedł do niej a to co tam zastał było dla niego szokiem,przed nim była jego rodzina,każdy wisiał na sznurze,byli martwi.Nagle John usłyszał kogoś,spod ciemności wyszła jakaś postać.John wpadł w szał biegł by się na niego rzucić lecz zabójca wyjął broń i go postrzelił.Po dopłynięciu statku do portu,okazało się,że zginęło jeszcze dziesięć osób,zabił ich mężczyzna chory psychicznie który jakimś cudem dostał się na statek,lecz dla Johnathan nie miało to już znaczenia niestety był to jego ostatni rejs.

Johnathan Norman,jest to pasażer statku Water Raven.Jak każdy ma marzenia,jego było by mieć rodzinę,spełniło się.Wybrał się z rodziną na rejs statkiem.Po kilku dniach szli już po korytarzu szukając swojego pokoju.Gdy znaleźli pokój,weszli do niego i się rozpakowali.Po chwili cała rodzina przechadzała się po pokładzie.John podszedł do barierki i oparł się o nią rękami,miał...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Drogi pamiętniku,
Opowiem Ci dzisiaj o tym jak popłynąłem w swój ostatni rejs.
Dobrze napisałem, już nie żyję.
Za tymi krótkimi słowami snuje się cała i zupełnie inne historia, tym razem o morderstwie.
Na początku wydawać się mogło, że spełniam swoje marzenia będąc i płynąc tym statkiem. Myliłem się. Było tam strasznie nudno. Siedziałem całymi dniami w swojej kajucie czytając jakiś beznadziejny kryminał. Nie wiem, po co w ogóle wziąłem go ze sobą. Okazał się jednak ostatnią deską ratunku.
Książka, jak książka, strona po stronie jakoś leciały. Tak jak sroka, która z trudem usiadła na barierce statku.
Było to bardzo dziwne, bo skąd na otwartej wodzie taki ptak?
Zaprzyjaźniliśmy się, choć nie na długo. Zadziwiło mnie to, że coraz dokładniej zaczął się wypełniać los bohaterów mojej ostatnio przeczytanej książki. Tak jak we śnie poczułem, że pod moimi nogami wzbiera się woda. Wbiegłem wyżej, na pokład, a moja towarzyszka,(a właściwie dwie-i książka, i sroka) razem ze mną. Sroka próbowała polecieć trzymając książkę w swoich szponach. Ja byłem na tyle głupi, że skoczyłem z książką w dłoniach. Głupi pomyślałem, że ptak mnie uniesie. Wpadłem do lodowatej wody. Już bez książki. To przez nią! Wiedziałem, że ta cholerna sroka jest morderczynią! Jak sęp widziała we mnie ofiarę... Wykorzystała moją naiwność i chęć dalszego życia.

Drogi pamiętniku,
Opowiem Ci dzisiaj o tym jak popłynąłem w swój ostatni rejs.
Dobrze napisałem, już nie żyję.
Za tymi krótkimi słowami snuje się cała i zupełnie inne historia, tym razem o morderstwie.
Na początku wydawać się mogło, że spełniam swoje marzenia będąc i płynąc tym statkiem. Myliłem się. Było tam strasznie nudno. Siedziałem całymi dniami w swojej kajucie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedy ją znalazł, nie żyła już od ośmiu godzin. "Bestialskie MORDERSTWO" – pisali w gazetach. Wspominałem czasy studiów. Poznaliśmy się na drugim roku. Oboje studiowaliśmy filologię. Ja czytałem Mickiewicza i Prusa, ona Kafkę i Hessego. Po dwóch latach zamieszkaliśmy razem. Nie kłóciliśmy się w ogóle. Często podróżowaliśmy. Rok temu wyruszyliśmy w nasz OSTATNI REJS do Irlandii. Jej babcia stamtąd pochodziła. Jak była mała uwielbiała słuchać jej historii. Z tego powodu przez całe życie bała się SROK. Nie była przesądna. Ale i tak się bała. Zawsze mnie to bawiło. Pracowała jako tłumaczka w firmie informatycznej. Świetnie znała niemiecki i angielski, więc często wyjeżdżała służbowo. Kiedy zadzwonił do mnie policjant, z informacją o jej śmierci nic nie powiedziałem. Znaleziono ją martwą, w mieszkaniu naszego wspólnego znajomego. W jego łóżku. Miała być w Berlinie. Razem z nim. On ją odnalazł. Jakiś nagły wypadek zatrzymał go na kilka godzin. Noc spędził w pracy. Przyznał się, że od kilku lat mieli romans. Nie przepraszał. Mówił, że mieli MARZENIA o wspólnej przyszłości, ale były one ciągle odwlekane. Powiedzieli mi, że ktoś włamał się do mieszkania. Dźgnięto ją osiem razy. Osiem lat. Tyle czasu byliśmy już razem. Wiedziałem, że nie mogę bez niej żyć. Była jedyną drogą mi osobą. Czekałem do północy. Kiedy zegar wybił dwunastą wyszedłem do ogrodu. Drzewo na tle zachmurzonego nieba wyglądało upiornie. Była to późna jesień, więc gałęzie był nagie. Wszystko trwało w bezruchu, z wyjątkiem sznura kołyszącego się z wiatrem. Zabiłem, bo ją kochałem. Zabiłem, bo się o nich dowiedziałem. Ta historia to nie tragedia lecz KRYMINAŁ. Połączyliśmy się w największej zbrodni. Zabiliśmy miłość.

Kiedy ją znalazł, nie żyła już od ośmiu godzin. "Bestialskie MORDERSTWO" – pisali w gazetach. Wspominałem czasy studiów. Poznaliśmy się na drugim roku. Oboje studiowaliśmy filologię. Ja czytałem Mickiewicza i Prusa, ona Kafkę i Hessego. Po dwóch latach zamieszkaliśmy razem. Nie kłóciliśmy się w ogóle. Często podróżowaliśmy. Rok temu wyruszyliśmy w nasz OSTATNI REJS do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej