Klub "W samo południe" na pierwszy rzut oka nie wyróżniał się niczym szczególnym. Ot restauracja tex-mex utrzymana w klimatach Dzikiego Zachodu.Wejście przypominało drzwi do saloonu, natomiast w środku była długa drewniana lada, a także fortepian, przy którym grajek przygrywał skoczne melodyjki. I tylko jedna rzecz nie pasowała do reszty - automaty do gier oraz dość współcześnie ubrana młodzież, która zagrywała się w najnowszą odsłonę "Za garść bitcoinów". Wirtualni kowboje inicjowali pojedynki, napadali na banki czy też wędrowali pośród pustynnej planszy. Lokal cieszył się niezwykłą popularnością, nie tylko dlatego, bo nawiązywał do stylistyki retro/steampunk i Dzikiego Zachodu, ale także faktem, że owe pojedynki można było rozegrać tylko w samo południe, co dawało ułudę realizmu, a jednocześnie powodowały bójki pomiędzy graczami, którzy chcąc załatwić swoje porachunki w grze, musieli dopchać się do automatu w określonym czasie. Była to prawdziwa perełka dla graczy, którzy zaczęli odchodzić od komputerów w celu prawdziwego doświadczenia kowbojskiego życia w "Za garść bitcoinów". Była ona grą zarówna świetną, jak i elitarną, gdyż takich miejsc jak "W samo południe" jest bardzo niewiele. Z czasem jednak gra trafiła na PC, konsole i telefony, trafiła pod strzechy, a do "W samo południe" przychodzili tylko weterani. Mimo, że klimat jest ten sam, to lokal nie przetrwał próby czasu, wyszedł z mody, a z czasem stanie się jeszcze bardziej przestarzały, bo tak to już bywa w XXI wieku. Kto wie, może moda na Dziki Zachód wróci?

Klub "W samo południe" na pierwszy rzut oka nie wyróżniał się niczym szczególnym. Ot restauracja tex-mex utrzymana w klimatach Dzikiego Zachodu.Wejście przypominało drzwi do saloonu, natomiast w środku była długa drewniana lada, a także fortepian, przy którym grajek przygrywał skoczne melodyjki. I tylko jedna rzecz nie pasowała do reszty - automaty do gier oraz dość...

"Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy
Życie! Oddaj mi skrzydła
Niech nad martwym wzlecę światem
W rajską dziedzinę ułudy
Kędy zapał tworzy cudy."

Mickiewicz, klasyk co? W jednym szalonym opowiadaniu, wplotłem właśnie jego "Odę do młodość" do historii piratów z Karaibów. No spuścicie na powyższy wers - czy to właśnie nie o piratach pozbawionych smaku i cielesnych uciech pisał tu Mickiewicz? W moim opowiadaniu właśnie tak jest zwrotki "Ody" przeplatają się z historią zagubionego pirata.

Myślę, że western 21 wieku, przy tym to fraszka. Na przykład rumaki można zastąpić motorami, a zwykłe rewolwery, karabinami, do tego wojna gangów i jeździec znikąd (obowiązkowo w kapeluszu), mszczący się za przeszłość.

"Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy
Życie! Oddaj mi skrzydła
Niech nad martwym wzlecę światem
W rajską dziedzinę ułudy
Kędy zapał tworzy cudy."

Mickiewicz, klasyk co? W jednym szalonym opowiadaniu, wplotłem właśnie jego "Odę do młodość" do historii piratów z Karaibów. No spuścicie na powyższy wers - czy to właśnie nie o piratach pozbawionych smaku i cielesnych uciech...

Był zimny październikowy poranek, kiedy Łysy Janusz wyszedł z Saloonu na ponurą ulicę Marszałkowską. Tramwaje konne jechały powoli, spowite ponurą jesienną mgłą. W powietrzu unosiło się widmo Wielkiego Zbyszka, z którym pojedynek miał stoczyć Łysy Janusz jeszcze tego samego dnia. Janusz wiedział, że przegra, jego rewolwer smętnie zwisał w kaburze, jakby przeczuwał, że nie zdąży wystrzelić kiedy jego właściciel będzie leżał w posoce tuż obok swojego rumaka. Łysy dosiadł konia i pocwałował do zaprzyjaźnionego plemienia Sebixów, które zamieszkiwało Dolinę Pragi. Tam czekał na niego wódz Brajan Mściciel i jego żona Zwinna Karyna, którzy jako jedyni zdołali ujść z życiem z napaści na wioskę przez Wielkiego Zbyszka. Paląc fajkę pokoju z pomalowanym w barwy wojenne wodzem i jego wojownikami po proteście pod domem Szeryfa, Janusz nie mógł domyślać się jak wielką pomoc dostanie od niezwykłych przyjaciół.

Był zimny październikowy poranek, kiedy Łysy Janusz wyszedł z Saloonu na ponurą ulicę Marszałkowską. Tramwaje konne jechały powoli, spowite ponurą jesienną mgłą. W powietrzu unosiło się widmo Wielkiego Zbyszka, z którym pojedynek miał stoczyć Łysy Janusz jeszcze tego samego dnia. Janusz wiedział, że przegra, jego rewolwer smętnie zwisał w kaburze, jakby przeczuwał, że nie...

Kobieta w kolorowej, bufiastej sukni przedziera się przez otaczający ją tłum. Po swojej lewej stronie widzi dyliżans z pięknymi koniami. Po drugiej stronie wnosi się dość duży saloon, obok którego przechadza się kowboj. Na ścianie budynku rozwieszono listy gończe. Wszystko wokół jest kolorowe i takie jej nieznane. Kobieta dostrzega nagle braci Daltonów i jest niezwykle tym zaintrygowana. Gdzieś dalej widać pędzące konie i jakiś pojedynek. Znalazła się w zupełnie innym świecie, a przecież mamy XXI wiek. To wszystko dzięki Parkowi Rozrywki, który jest idealnym odzwierciedleniem prawdziwego Dzikiego Zachodu. Okazuje się, że nawet w XXI wieku można poczuć klimat westernu, zobaczyć ten kawałek świata na własne oczy i przeżyć niezapomnianą przygodę.

Kobieta w kolorowej, bufiastej sukni przedziera się przez otaczający ją tłum. Po swojej lewej stronie widzi dyliżans z pięknymi koniami. Po drugiej stronie wnosi się dość duży saloon, obok którego przechadza się kowboj. Na ścianie budynku rozwieszono listy gończe. Wszystko wokół jest kolorowe i takie jej nieznane. Kobieta dostrzega nagle braci Daltonów i jest niezwykle tym...

Samolot z Teksasu kołował nad lotniskiem Okęcie, bo była mgła i pilot nie widział pasów lądowania. A co się działo na pokładzie? Mężczyzna w kowbojkach i kapeluszu na głowie stanął na dziobie samolotu tuż za kokpitem pilotów i zaczął przemawiać do pasażerów - wręcz krzyczał Calm eazy - ja chcę wrócić do domu i wrócę. Chcę tylko zobaczyć ziemię przodków mojej babki. Pasażerowie siedzieli wbici w fotele, a słuchając czuli się się jak w Teksasie. To było niemal jak pojedynek z naturą - aurą za oknem i psychiką ludzką podszytą strachem w samolocie. Kowboj wygrał swój pojedynek - samolot spokojnie wylądował, a pasażerowie pozbawieni strachu i paniki wysiedli z maszyny. A na koniec wszyscy - załoga+ pasażerowie zostali zaproszeni do Teksasu na rancho niesamowitego kowboja.

Samolot z Teksasu kołował nad lotniskiem Okęcie, bo była mgła i pilot nie widział pasów lądowania. A co się działo na pokładzie? Mężczyzna w kowbojkach i kapeluszu na głowie stanął na dziobie samolotu tuż za kokpitem pilotów i zaczął przemawiać do pasażerów - wręcz krzyczał Calm eazy - ja chcę wrócić do domu i wrócę. Chcę tylko zobaczyć ziemię przodków mojej babki....

Roland[bookLink]4666867|Roland[/bookLink]

Roland[bookLink]4666867|Roland[/bookLink]

 [bookCover]4666867|Roland[/bookCover]