Szczególny prezent, szczególny moment ... nie był to prezent, który otrzymałam, ale pierwszy prezent, który podarowałam. Nie pamiętam ile miałam wtedy lat, jednak tuż przed Świętami zapragnęłam podarować od siebie coś rodzicom, nie posiadałam wtedy swoich pieniędzy, nie miałam też żadnego sensownego pomysłu,ale nagląca potrzeba odwzajemnienia się, wręcz uczucie wstydu,że ja nic nie mam, nie dawała mi spokoju. Wzięłam, więc dwie, zwykłe pomarańcze z kuchni i niezgrabnie zapakowałam je w papier kolorowy. Do dziś bardzo bawi mnie to wspomnienie. Rodzice byli wzruszeni, od wtedy zaczęła się moja podróż w poszukiwaniu jak najlepszego prezentu dla najbliższych i obserwowanie ich reakcji przy rozpakowywaniu.

Szczególny prezent, szczególny moment ... nie był to prezent, który otrzymałam, ale pierwszy prezent, który podarowałam. Nie pamiętam ile miałam wtedy lat, jednak tuż przed Świętami zapragnęłam podarować od siebie coś rodzicom, nie posiadałam wtedy swoich pieniędzy, nie miałam też żadnego sensownego pomysłu,ale nagląca potrzeba odwzajemnienia się, wręcz uczucie wstydu,że ja...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nigdy nie zapomnę domku dla lalek - zrobił mi go tata. Domek stał koło choinki przykryty prześcieradłem, wystarczyło więc jedno delikatne pociągnięcie, żeby moim pięcioletnim oczom ukazał się piękny, drewniany domek z piętrem i windą, malowanym na czerwono dachem i białymi mebelkami w środku. Nie do opisania.

Nigdy nie zapomnę domku dla lalek - zrobił mi go tata. Domek stał koło choinki przykryty prześcieradłem, wystarczyło więc jedno delikatne pociągnięcie, żeby moim pięcioletnim oczom ukazał się piękny, drewniany domek z piętrem i windą, malowanym na czerwono dachem i białymi mebelkami w środku. Nie do opisania.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dla mnie były to bardzo wyjątkowe chwile, gdy cała rodzina rozeszła się do swoich domów, ja razem z babcią u której się wychowywałam siadałyśmy razem na sofie i czytałyśmy, tak, już wtedy uwielbiałam książki. Tą olbrzymią miłość, zaszczepiła we mnie właśnie babcia. Była to chwila dla mnie bezcenna i cudowna, razem czytałyśmy, śmiałyśmy się. Wracam do tej chwili bardzo często, we wspomnieniach i w chwili gdy tak samo, razem z córką siadamy, otulamy się kocem i czytamy, każda swoją książkę, ale razem., każdego wolnego wieczora, czytamy. Bo nie ma nic piękniejszego od czytania i od chwil spędzonych z ukochanymi bliskimi.

Dla mnie były to bardzo wyjątkowe chwile, gdy cała rodzina rozeszła się do swoich domów, ja razem z babcią u której się wychowywałam siadałyśmy razem na sofie i czytałyśmy, tak, już wtedy uwielbiałam książki. Tą olbrzymią miłość, zaszczepiła we mnie właśnie babcia. Była to chwila dla mnie bezcenna i cudowna, razem czytałyśmy, śmiałyśmy się. Wracam do tej chwili bardzo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najważniejszym prezentem pod choinką była wielka pomarańczowa encyklopedia wydana w 1983 roku. Dostał ją mój starszy brat, ale nawet trzech minut jej nie poświęcił. Ja natomiast od razu rzuciłem w kąt klocki Lego, które wtedy dostałem i usiadłem przy encyklopedii. Była zbyt ciężka bym ją mógł wziąć w ręce, więc pamiętam, że położyłem się na brzuchu i ją otworzyłem. Wsiąkłem na długo, bardzo często do niej wracałem. Już jako bardzo mały, młody człowiek znałem nazwisko Piłsudski, wiedziałem dlaczego przeniesiono stolicę z Krakowa do Warszawy i wiedziałem, że Słowacki, Mickiewicz i Broniewski wielkimi poetami byli. Minęło ponad trzydzieści lat od tamtej Wigilii a mimo to nadal mam ją na półce. Czasem tam zajrzę, żeby albo sobie coś przypomnieć, albo żeby się pośmiać ze świata jaki był przedstawiany za komunizmu. Zdarza się też, że ciągle znajduję w niej coś, czego nigdy wcześniej nie wiedziałem. Tak, to najwspanialszy, najważniejszy prezent, którego nie dostałem ,ale który przechwyciłem. Tamtymi klockami Lego zajął się brat.

Najważniejszym prezentem pod choinką była wielka pomarańczowa encyklopedia wydana w 1983 roku. Dostał ją mój starszy brat, ale nawet trzech minut jej nie poświęcił. Ja natomiast od razu rzuciłem w kąt klocki Lego, które wtedy dostałem i usiadłem przy encyklopedii. Była zbyt ciężka bym ją mógł wziąć w ręce, więc pamiętam, że położyłem się na brzuchu i ją otworzyłem. Wsiąkłem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Trafiliście w sedno! W dzieciństwie kochałem otrzymywać prezenty. Wiele by o tym mówić. Ale teraz kocham je dawać. To taka dla mnie frajda coś wyszukać i podarować. Przed rokiem dałem synowi, który był w dołku bardzo drogi zestaw do układania i programowania robotów LEGO. Syn nieustannie bawił się tym przez kilka tygodni. Wróciła mu radość życia.
Dzisiaj odkryłem, że znalazł się Ktoś co postanowił podobny zestaw podarować Domowi Dziecka i jeszcze zmotywował studentów i licealistów by w pobliskim laboratorium wyedukować te dzieci. Już się uczą, a edukacyjną zabawkę odbiorą dosłownie za kilka dni z rąk przebranego za robota jak z Gwiezdnych Wojen inicjatora http://www.drBot.pl Teraz dr Bot stara się o sprzęt na podobną edukację w innych Domach Dziecka, bo studenci chcą jeździć.

Trafiliście w sedno! W dzieciństwie kochałem otrzymywać prezenty. Wiele by o tym mówić. Ale teraz kocham je dawać. To taka dla mnie frajda coś wyszukać i podarować. Przed rokiem dałem synowi, który był w dołku bardzo drogi zestaw do układania i programowania robotów LEGO. Syn nieustannie bawił się tym przez kilka tygodni. Wróciła mu radość życia.
Dzisiaj odkryłem, że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jednym z dziwniejszych prezentów, chyba przez to utkwił mi w pamięci, były ocieplane gumowce :D z jednej strony byłam trochę zawiedziona, że nie są śliczne, kolorowe kaloszki, tylko typowe - gumowy spód i ocieplana góra, ale pamiętam również że nie raz przydały mi się i cieszyłam się, że są cieplutkie :) Cała reszta prezentów z dzieciństwa to były jakieś zabawki, później jak stawałam sie starsza to dostawałam kosmetyki, ubrania, albo coś co sobie wymarzyłam (oczywiście w rozsądnej cenie ;) ) to mogłam poprosić żeby to było prezentem świątecznym :) A sama zazwyczaj dawałam rękodzieła ;) do dziś leżą schowane przez mamę w "rodzinnym archiwum" :)
Ogólnie miło wspominam święta z czasów dzieciństwa, sam czas świąteczny jak i przygotowania i strojenie całego domu :)

Jednym z dziwniejszych prezentów, chyba przez to utkwił mi w pamięci, były ocieplane gumowce :D z jednej strony byłam trochę zawiedziona, że nie są śliczne, kolorowe kaloszki, tylko typowe - gumowy spód i ocieplana góra, ale pamiętam również że nie raz przydały mi się i cieszyłam się, że są cieplutkie :) Cała reszta prezentów z dzieciństwa to były jakieś zabawki, później...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pamiętacie jak to jest, gdy przestaje się wierzyć w Świętego Mikołaja?
Gdy inne dzieci w szkole twierdzą, że Gwiazdka czy też Gwiazdor nie istnieje? Gdy nastaje czas na trudne pytania? Tato a dlaczego nikt nie wierzy???
I patrzysz na uśmiech młodszego rodzeństwa, które nadal ufa w istnienie istoty obdarzonej mocą obdarowywania prezentami dzieci z całego świata w jedną noc.
Podczas takiego rozdarcia nazywanego potocznie "Dorastaniem" napisałam list do Mikołaja, który obecnie jest oprawiony w ramkę i znajduje się w pokoju gościnnym u moich kochanych rodziców.
A owy list zaczynał się takimi słowami:
"Drogi Święty Mikołaju, wiem że nie istniejesz ale jakbyś istniał to chciałabym dostać dowód,że jesteś prawdziwy i dużo cukierków..."
I tak moi rodzice zrobili ślady Mikołaja za pomocą cukru pudru.
To moje ulubione wspomnienie.

Pamiętacie jak to jest, gdy przestaje się wierzyć w Świętego Mikołaja?
Gdy inne dzieci w szkole twierdzą, że Gwiazdka czy też Gwiazdor nie istnieje? Gdy nastaje czas na trudne pytania? Tato a dlaczego nikt nie wierzy???
I patrzysz na uśmiech młodszego rodzeństwa, które nadal ufa w istnienie istoty obdarzonej mocą obdarowywania prezentami dzieci z całego świata w jedną noc.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Uważam, że nie można mówić wyłącznie co się dostało, bo najlepszą częścią było.... czekanie. Ja najlepiej pamiętam ten nastrój, te emocje, kiedy pytałam czy mogę już pójść po prezenty.
Najtrafniejszym upominkiem jaki dostałam były karty. Przez następne miesiące męczyłam rodziców angażując we wspólne gry oraz jako moją widownię podczas sztuczek karcianych.

Uważam, że nie można mówić wyłącznie co się dostało, bo najlepszą częścią było.... czekanie. Ja najlepiej pamiętam ten nastrój, te emocje, kiedy pytałam czy mogę już pójść po prezenty.
Najtrafniejszym upominkiem jaki dostałam były karty. Przez następne miesiące męczyłam rodziców angażując we wspólne gry oraz jako moją widownię podczas sztuczek karcianych.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dla mnie najlepszym prezentem zawsze była KSIĄŻKA. Wszystkie dzieci z mojej rodziny nie znosiły książek i płakały, gdy je dostawały. A ja byłam w siódmym niebie! I do dzisiaj mam wszystkie książki od Mikołaja. Jedna z nich była tak często czytana, że ledwo żyje :) To "Dzieci z Bullerbyn", które pobudzały moją wyobraźnię do nieskończoności. Marzyłam, by żyć w takiej małej społeczności, mieć takie same przygody i być bohaterem książki. Tak, ja mała dziewczynka, bardzo chciałam być opisana w książce. To pewnie dlatego tak dużo czytam i szukam siebie w książkach :) Bardzo lubię czytać książki moim wspaniałym Wnukom, by dla nich też najlepszym prezentem była KSIĄŻKA. Dając w prezencie książki zawsze umieszczam wesołą dedykację. To dzięki temu moje książki będą na półkach stały i o babci Wnukom przypominały!

Dla mnie najlepszym prezentem zawsze była KSIĄŻKA. Wszystkie dzieci z mojej rodziny nie znosiły książek i płakały, gdy je dostawały. A ja byłam w siódmym niebie! I do dzisiaj mam wszystkie książki od Mikołaja. Jedna z nich była tak często czytana, że ledwo żyje :) To "Dzieci z Bullerbyn", które pobudzały moją wyobraźnię do nieskończoności. Marzyłam, by żyć w takiej małej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej