-
ArtykułyDzień Bibliotekarza i Bibliotek – poznajcie 5 bibliotecznych ciekawostekAnna Sierant12
-
Artykuły„Kuchnia książek” to list, który wysyłam do trzydziestoletniej siebie – wywiad z Kim Jee HyeAnna Sierant1
-
ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik2
-
ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński8
Cytaty z tagiem "blask" [40]
[ + Dodaj cytat]
Nikt nie zapala światła i nie stawia go w ukryciu ani pod korcem, lecz na świeczniku, aby jego blask widzieli ci, którzy wchodzą.
(Łk 11,33)
Kiedy chcą lokom twym dorównać złotym /
daremnie złoto w słońcu lśni jaskrawo; /
kiedy ze zmarszczką na swym białym czole /
patrzysz surowo na kwiat polnej lilii; //
kiedy twe wargi więcej śledzi oczu /
niżeli goździk wczesny, gdy rozkwita /
i kiedy triumf wzgardliwy odnosi /
wdzięczna twa szyja nad kryształu blaskiem; //
ciesz się urodą szyi, warg i włosów /
póki nie tylko młodość twej dary /
złoto, kryształy, lilie i goździki /
zmienią się w srebro i zeschły kwiat fiołka, /
lecz i ty z nami cała się obrócisz /
w garść ziemi, smugę dymu, pyłek, cień i nicość. Luis de Gongora y Argote (1561 - 1627)
Światełko w mroku błyska z daleka albo z bliska. Skąd przyszło, tego nie wiem, i jakie imię nosi. Kimkolwiek jesteś proszę, świeć gwiazdko,lśnij na niebie.
Kobieta, którą przepełnia światło, rozświetla wszystko, czego dotknie.
Czym jest Ketman? Opis jego znalazłem w książce Gobineau Religions et Philosophies dans l'Asie Centrale. […] "Ketman napełnia dumą tego, kto go praktykuje. Wierzący dzięki temu osiąga stan trwałej wyższości nad tym, którego oszukał, chociażby ten ostatni był ministrem czy potężnym królem; dla człowieka, który stosuje wobec niego Ketman, jest on przede wszystkim biednym ślepcem; został pozbawiony dostępu do jedynie prawdziwej drogi i nawet tego nie podejrzewa; natomiast ty, obdarty i przymierający głodem, z pozoru drżący u stóp zręcznie zmylonej potęgi, masz oczy pełne światła; kroczysz w blasku przed twymi nieprzyjaciółmi. Szydzisz z nieinteligentnej istoty; rozbrajasz niebezpieczną bestię. Ileż uciech jednocześnie!".
Wypełni blaskiem cały świat, bo taki ma dar. Rozpędzi ciemności ogniem tak jasnym, że wszyscy, którzy się zgubili, zostali ranni lub ulegli rozpaczy, bez trudu odnajdą właściwą drogę. Będzie promieniem nadziei dla wszystkich, którzy nadal mieszkali w otchłani. By zniszczyć potwora, wcale nie potrzeba innego potwora. Potrzeba światła, które przegna mrok.
Kilka miesięcy temu wydawało mi się, że są krystalicznie czystą bryłą, pozbawionymi życia szafirami, odpychającymi od siebie ludzi, a jednak udało mi się obudzić je do życia, sprawić, że zachwycały swoim ciepłem.
I gdy tak patrzyłem w jej cudowne oczy, Ewelina przysunęła się na moich kolanach.
– Teraz?
Odetchnąłem spokojnie i z uśmiechem odpowiedziałem:
– Teraz błyszczą ciepłym blaskiem. Jak iskierki w ognisku.
Życie byłoby znacznie łatwiejsze, gdyby było jedynie jak walc przy blasku świec.
cień jesieni leżał już na niej. [...] Przerażające było tylko to, że nie chciała być ocalona. - Nie jestem jeszcze gotowa do modlitwy - mówiła głośno, spokojnie, nieruchoma, z otwartymi oczyma, a blask księżyca wlewał się i wlewał przez okno, wypełniając pokój czymś zimnym, nieodwołalnym i pełnym dzikiego żalu. - Nie każ mi jeszcze się modlić, dobry Boże. Daj mi być jeszcze trochę przeklętą, jeszcze tylko trochę. - Zdawała się widzieć wszystkie minione lata, wygłodniałe lata [...] - Jeszcze nie, dobry Boże.
Ludzie boją się jednak blasku i lepiej się czują w mroku, który zakrywa ich złe uczynki.