Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Duchy z książek mogły po prostu zamknąć oczy, pomyśleć o miejscu, w którym chciały się znaleźć, i przeniknąć tam albo się teleportować. To byłoby super, ale smutna prawda wygląda tak, że muszę wszędzie chodzić, tak jak wtedy, kiedy żyłem.

Czuję nieprzyjemny ucisk w żołądku. To zazdrość. W głębi duszy wiem, że to, co zrobiłem, będzie mnie teraz gryzło, ale nie miałem wyboru. Nie mogłem pozwolić, aby zginęła.

- Chcę tylko powiedzieć, że gdybyś był nadal żywy, nawet byś na nią nie spojrzał. Nigdy byś nie szukał towarzystwa takiej dziewczyny. Poruszałbyś się w zupełnie innych kręgach. Mogę się założyć, że nawet byś nie wiedział, jak ona ma na imię.
- Ale ja już nie żyję, wiesz?

Właściwie, w głębi duszy nawet mnie się to nie podoba, ale nie chcę usłyszeć od niej prawdy, że to, co robię, jest złe, że muszę to przerwać, że jestem egoistą, robię zamieszanie w życiu innych i że to jest zupełnie niedorzeczne - życie w iluzji, którą tworzę.