Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie będzie tak, że wszyscy będą cię kochać. (...) lepiej mieć własne zdanie, niż próbować dogodzić innym.

Człowiek nigdy nie wie wszystkiego o drugim człowieku. Nawet o tym ukochanym, z którym żyje na co dzień.

Nie miał pojęcia jak bez niej żyć. Jak żyć bez powietrza? Przecież to tak samo niemożliwe.

Niektórych kobiet nic nie złamie. Mogą się ugiąć, ale nie złamią się

- Dobra, stary, spróbujmy to przeanalizować – powiedział, odkładając rozzłoszczonego niemowlaka. - Zesrałeś się porządnie. W dodatku pewnie jesteś głodny. Innymi słowy, kryzys z obu końców. Pytanie, od którego końca zacząć (...).

(...)rozmawiając z kimś, człowiek zawsze się trochę odsłania, mówi choćby w skrócie, jaki był kiedyś i co sprawiło, że dziś jest taki, a nie inny.

Magnus był w stanie zjeść cały tort, a i tak nic mu się nie odkładało na brzuchu. Jej wystarczyło spojrzeć na bułeczkę cynamonową, by przytyć pół kilo.

Co miał odpowiedzieć? Powiedzieć, jak naprawdę się czuje, jak go pali i boli w środku, jakby serce miało mu pęknąć na kawałki? Każda odpowiedź zabrzmiałaby banalnie.

Jego dwa starannie rozdzielone światy za chwilę miały się zderzyć, ale nie mógł ujawnić prawdy. Nie wolno tego powiedzieć głośno. Ale najlepsze kłamstwo to takie, które zawiera ziarno prawdy.

Nie jestem pewna. Ile można znieść, zanim się człowiek w końcu rozleci?".

Jeśli się z kimś żyje tyle lat i kocha bez wzajemności, to nic dziwnego, że człowiek się robi zazdrosny.

Sprawiał wrażenie, jakby był nieobecny duchem. Nawet w towarzystwie nie dawał do siebie dostępu. Jakby tkwił w szklanej bańce. Paradoksalnie przyciągało to ludzi do niego. Człowiek zawsze pożąda niemożliwego.

Człowiek nigdy nie wie wszystkiego o drugim człowieku. Nawet tym ukochanym, z którym żyje co dzień.

Potrzebowała poczucia bezpieczeństwa. Pewności, że Christian ją kocha. Ale w głębi duszy wiedziała, że nigdy nie należał do niej całkowicie, że cały czas szukał czegoś, może kogoś. Czuła, że nie kocha jej prawdziwie. Pewnego dnia spotka kobietę, z którą naprawdę zechce być, tę, którą kocha, a wtedy ona zostanie sama.

Pomyślał o córeczce. Gdyby tak ją spotkało coś strasznego... To prawda, co mówią o rodzicielstwie: człowiek staje się tysiąc razy wrażliwszy na krzywdę dziecka.

Nie chciała go stracić. Choć nie odwazjemniał jej miłości, nadal go kochała i uznała, że to wystarczy. Byle tylko został. Z drugiej strony robiło jej się zimno na samą myśl o kochaniu go całe życie bez wzajemności.

Alice. Nawet jej imię napełniało go wstrętem. Nienawidził Alice.

Wiedzą sąsiedzi, jak kto siedzi.

Nie kochał jej. Uświadomiła sobie, że zawsze to wiedziała. A mimo to oszukiwała się.

Sąsiadom należy okazywać uszanowanie, nie wtrącając się w ich sprawy. Co innego, jeśli ktoś chce o sobie opowiedzieć.

Widziała, co chciała, zamykała oczy na to, co się nie zgadzało z jej wyobrażeniem.