Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje życie to jej życie.

Chce cię oca­lić, ale to ty je­steś tą, która musi go ura­to­wać.

Czy to moż­liwe, że mój tata zako­chuje się w tym samym cza­sie, gdy ja roz­pa­dam się na ka­wał­ki?

Czy jego chore ciało po­tra­fi do­świad­czyć tego, czego nie po­tra­fi po­czuć moje zdro­we?

- Dobra? - zapy­tał.

- Naj­lep­sza - powie­dzia­łam, kła­dąc dłoń na okład­ce.

Na­krył moją dłoń swoją.

Moje serce uśmiech­nęło się na ten widok.

Oby nas nie zra­nił, pomy­śla­łam.

Célian pa­trzy na cie­bie tak, jak ja pa­trzy­łem na Ca­mil­le. Jakby mógł dla cie­bie pu­ścić cały świat z dymem. On na razie nie chce tego przy­znać, ale to nie zna­czy, że tak nie jest. Jeśli plot­ki o nim i jego rodzi­nie są praw­dą… .

Mil­ton miał rację. Byłam śmier­tel­ni­kiem zaba­wia­ją­cym się z bó­stwem i ucier­pia­łam, pod­czas gdy ono pozo­stało nie­tknię­te. Z moim ser­cem nic nie było w po­rząd­ku. Nie było sa­mot­ne i zde­cy­do­wa­nie nie było myśli­wym, tylko ofia­rą. I był tylko jeden pro­blem z tym, że moje serce nie­ocze­ki­wa­nie oka­zało tak strasz­li­wie nie­nor­malne.

Gdzieś po dro­dze prze­stało nale­żeć do mnie.

Moje serce nie jest samot­nym myśli­wym.

Moje serce czuje. Bije. Kocha. I pęka.

Pęka. O Boże. W tej chwi­li pę­ka­ło na ka­wał­ki, a ja nie wie­dzia­łam, jak je po­skle­jać. Roz­pa­da­łam się razem z nim.

Bo była dla mnie ważna.

Bo byłem w niej zako­chany.

Ja pier­dolę. Byłem, praw­da? Naj­pierw we­szła do mo­je­go łóżka, potem zala­zła mi za skórę, aż w końcu wdar­ła się do mo­je­go serca. Głę­biej już się nie dało, więc po pro­stu tam zo­sta­ła. Zaj­mo­wała coraz wię­cej miej­sca, aż za­ję­ła całe. Gdyby roz­cięła mi skórę, krwa­wił­bym Ju­dith Hum­phry.

- Nie masz mi za co dzię­ko­wać. To był jedy­nie uła­mek tego, co i tak pla­no­wa­łem ci dać – powie­dział sucho, ale w jego oczach do­strze­głam cier­pie­nie.

Tonę­łam w ich głębi, nie mogąc wydo­stać się na po­wierzch­nię.

Twoje serce naśla­duje rytm mu­zy­ki, któ­rej słu­chasz.

Nie wie­dzia­łem, że je mam, do­pó­ki cię nie pozna­łem. A teraz je czuję i kurew­sko mnie boli (wielkie dzięki).

Że je­steś moim po­cząt­kiem, środ­kiem i koń­cem. Ale nawet nie wiem, co to ma ozna­czać.