Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W historii ludzkości ani w pojedynczym życiu nic nie dzieje się nagle,choć można to zobaczyć dopiero z pewnego oddalenia, z perspektywy dni,miesięcy i lat. Wcześniej nierzadko zdaje nam się, że losowi udało się naszaskoczyć, pozbawić wyboru, coś zrządzić, zadecydować. Najczęściejjednak to my mamy zawężone pole widzenia. Pędząc pomiędzy chwilami,po prostu brak nam czasu, żeby zastanowić się nad teraźniejszościąprzechodzącą płynnie w przeszłość i dostrzec ciąg wypadków, którydoprowadził do wybuchu. Nie są to też jakieś szczególnie wielkiewydarzenia, wystarczy mała rysa, drobne ograniczenie wolności, zmuszeniedo rezygnacji, nieopatrznie wypowiedziane raniące słowo, nagła zła myśl,pokusa, by skłamać ten jeden raz. Nieufność. To ona wiedzie miłość namanowce, bezdroża, z których nie ma powrotu.

Pamięć to dziwna przestrzeń. Gdy coś się wydarza, nie zastanawiamy się nad tym, że trwająca właśnie chwila równocześnie dzieje się i zmienia we wspomnienie. Potem wiemy tylko, że była. I że my tam przecież byliśmy, w oznaczonym miejscu i czasie. Widzieliśmy, słyszeliśmy, smakowaliśmy, czuliśmy, dotykaliśmy. Nasze słowa zawisły w powietrzu, oddech skraplał się na szybie, śmiech wibrował wśród nocy, pocałunki zwilżały czyjeś wargi. A potem chwila zostaje zastąpiona następną, ta znów kolejną i kolejną, a my koncentrujemy się na przeżyciach, nie zaś na tym, by zapamiętać.