Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Młodzi ludzie chcą żyć, a nie umierać, i chcą rozmawiać o swoich problemach. Tyle tylko, że dziś łatwiej o rozmowę... z obcym człowiekiem w Internecie niż z kimś w pokoju obok, a dzieci same nie zaczną rozmowy, bo nikt ich tego nie nauczył. Piszą, wysyłają emotikony, obrazki, filmy, ale rozmawiać nie umieją. Akt mowy angażuje emocje, a pisanie angażuje jedynie motorykę palców. Coś jak gry wideo. Emocje, które człowiek odczuwa na skutek tego, co widzi na ekranie, są prawdziwe, ale to, co przeżywa, już nie. To jedna wielka lipa. Przeżywamy przygody, ruszając palcami po kontrolerze do PlayStation, rozmawiamy, przesuwamy palcami po ekranie telefonu. Niedługo nawet seks będziemy uprawiać przesuwając palcami po czymś, a może i jeść w ten sposób zaczniemy.