Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziwiłam się, że mogłam im się wydawać kimś odrębnym i trwałym, czymś charakterystycznym.

Świt jest jak darmowy bilet wstępu. Godziny pomiędzy czwartą a siódmą należą do kilku ruchliwych ptaszków i może ostatnich nietoperzy ścigających komary.

Później czułam tę mżawkę za każdym razem, gdy widziałam dziecko na huśtawce. Beznadzieja tego wszystkiego - pełen ekscytacji lot do przodu i nagle w połowie lotu powrót. Jałowe przekonanie, że może następnym razem lecąc do przodu się uda i nie wróci się z powrotem.

- Powiedziałeś, że opowiesz o mojej przeszłości, nie pieprzonej przyszłości.
- W tym przypadku to jedno i to samo.

Wydawało mi się to nie w porządku, że aby stać się kimś innym, nie wystarczy próbować z całych sił albo powtarzać sobie to raz po raz.