Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Czym się zajmujesz (...)? - zapytał.
- Pracuję w zakładzie pogrzebowym - odpowiedział Żurek.
- Ciekawa praca - mruknął Łowicki.
- Śmiertelnie.

Igor poczuł, jak bardzo nie lubi zawsze zadowolonej z siebie Haliny. Znał ten typ kobiet. Nie tylko z kolorowych pism. Spełniona zawodowo (etat na uczelni) i rodzinnie (trzy córki). Ładne mieszkanie w Warszawie (mąż wicedyrektor jednego z oddziałów francuskiego banku) i dom nad jeziorem. Czego więcej potrzeba do szczęścia?
Figury.
- Przytyłaś - powiedział krótko.- I to bardzo.
Po czym umknął do radiowozu.

-Słuchaj, myślałam, że ta książka jest o lasce, która na złość ojcu i kochankowi zostaje dziwką. Okazuje się, że to powieść o wolności. I o patriarchacie (...).
- Kurde. Człowiek nie wie, o czym książki czyta, dopóki nie przeczyta analizy tego, co przeczytał.

Jak się nie nauczysz (...) dziękować za to, co masz, zawsze będziesz nieszczęśliwy.

Idź lepiej Ojczeniemój, do swojego nieba i siedź w nim. I nie oczekuj, że odpuszczę Ci Twoje winy, bo wolę z pokuszeniem wodzić się w te i nazad, niż czekać na Twoje zbawienie.

Mężczyźni potrzebni są tylko do nieszczęścia. Za szczęście kobieta jest odpowiedzialna sama.

Promocja. Najmłodsza religia, a wyznawców ma więcej niż chrześcijaństwo.