Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Posłuchaj, Jack. Ubijemy interes.
Pistolet nie drgnął.
- Jack? Jack nie żyje, przyjacielu. Możesz mnie nazywać Dżokerem.
Potem ,,Dżoker" zdjął płaszcz i kapelusz. Grissom pożałował, że to zrobił. Trudno było w nim rozpoznać Jacka Napiera. Miał kredowobiałe ciało i włosy zielone jak sztuczna darń. Ale najstraszliwiej wyglądały usta. Coś się musiało stać w czasie wypadku. Jack miał wargi zbyt czerwone w stosunku do reszty skóry i wykrzywione w nigdy nie znikającym grymasie uśmiechu.
- Jak widzisz - powiedział - teraz jestem dużo szczęśliwszy.
Zachichotał. Naprawdę zwariował...

Takie było to miasto nocą, pełne zagubionych dusz i ulicznych śmieci, które gdzie indziej chowa się w cieniu albo zmiata do rynsztoków. Ale Gotham było zbyt duże i wymykało się spod jakiejkolwiek kontroli. Tutaj handlarze narkotyków i prostytutki, krętacze i narkomani byli najbardziej widoczni. Tutaj cienie i rynsztoki przejmowały władzę.

Odwrócili głowy. Eddie wydał z siebie zduszony, chrapliwy krzyk. Coś ciemniejszego od nocy stało na skraju dachu. Ruszyło w ich stronę. Może był to człowiek. Powoli, majestatycznie rozłożył ramiona. Pod tymi ramionami coś się poruszyło, jakby cień czegoś, czego nie było, jakby obciągnięte skórą skrzydła. Na klatce piersiowej widać było owalny kształt, który zdawał płonąć własnym światłem. Pośrodku owalu znajdował się rysunek nietoperza.

Co można zrobić z takim tłumem?
No cóż, Dżoker doszedł do wniosku, że czas już ich wszystkich zabić.
Raz jeszcze odezwał się do mikrofonu.
- Teraz uwolnię was, mali ludzie, od brzemienia waszego nieudanego i bezużytecznego życia. Ale, jak mawiał zwykle mój chirurg plastyczny - jeśli musisz odejść, odejdź z uśmiechem.

Widział tylko parę nóg. Tylko! Każde szanujące się rajstopy dałyby się zabić za to, żeby znaleźć się na takich nogach!

-Vale, wyjdziesz za mnie?
-Być może. Chrapiesz?
-Nauczę się.
(ALEXANDER KNOX).

-Co panią sprowadza do Gotham?
-Nietoperze.
-A, Batman... Ale to nie tak ciekawe jak Corto Maltese, prawda?

Patrzył jej prosto w oczy. Ona też patrzyła mu prosto w oczy. Oboje wiedzieli, że to nie koniec.

A jeśli wrócę w przyszłość i zostanę pedałem? Niby to wszystko jest niewinne, lecz manipulowanie uczuciami własnej matki to naprawdę nic zabawnego.

To miasto wymaga lewatywy!
- DŻOKER.

ŚMIECHOL! (ciekawe tłumaczenie gazu Smilex, autorstwa cenionej krytyk filmowej "Rzeczpospolitej", pani Barbary Hollender, później tłumaczone jako "Śmiechex":-).