Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gaetano przeczesuje ręką włosy. Delia patrzy na jego nadgarstek, silny, z wyraźnymi żyłami. Ciekawe, ile jeszcze lat przeżyją osobno. Oni też kiedyś będą jak ci starsi ludzie przy stoliku pod ścianą. Kiedy dzieci dorosną. Jak długo trzeba na to czekać? Spotkają się, żeby pogratulować któremuś z nich dyplomu uniwersyteckiego. Będą wtedy tylko dodatkiem do głosu syna, który nauczył się mówić za nich, lepiej od nich. Uścisną się trochę wzruszeni. Do tego dnia zapomną smak intymności i nienawiści, wymażą z pamięci to ciało, które mają teraz przed sobą. Doświadczą nowych intymności i nowych złości. Przejdą obok siebie z miłym uśmiechem na twarzy, dwa ciała oczyszczone z tragedii miłości. Bez najmniejszego napięcia, bez urazy, bez bólu.

(...) jeżeli kiedyś jakaś cholerna baba przyłożyła ci do ramion skrzydła i sprawiła, że poczułeś się przez chwilę bohaterem wyjątkowej historii, potem już przez całe życie będziesz żebrać o oczy, które otwierałyby się tylko po to, żeby patrzeć na ciebie, i zamykały, żeby uwięzić cię pod powiekami.