Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sta­łam się ko­bie­tą, bo nie mia­łam wyj­ścia. Ro­dzi­ców się nie wy­bie­ra, a mnie przy­tra­fił się oj­ciec, który pod byle pre­tek­stem rzu­cał, czym po­pa­dło, brał pas i lał nim na odlew, wpa­dał w szał i się wy­ży­wał na tym, co się na­wi­nę­ło: na żonie, synu, me­blach albo psie. Taki mia­łam wzór mę­sko­ści – dzi­kie roz­sza­la­łe zwie­rzę, prze­raź­li­wy upiór i kosz­mar na jawie – który sku­tecz­nie mnie znie­chę­cił do bycia męż­czy­zną. Jeśli tak wy­glą­da „mę­stwo”, to ja po­dzię­ku­ję.