Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mogłabym napisać grubą książkę o błędach, które popełniłam, i złych wyborach, jakich dokonam. Ale przez lata zrozumiałam, że o to wszystko chodzi: czasami trzeba upaść, żeby zrozumieć jak stanąć na nogi. Czasem musimy kogoś zranić, żeby zdać sobie sprawę ze swoich wad i podjąć postanowienie poprawy.

Cierpienie jest jak głęboka studnia, w której kąpię się każdego dnia. Zanurzam się aż po czubek głowy, czując, jak ból przenika przez pory mojej zniszczonej skóry; nasiąkam nim, zatracam się i tonę w jego odmętach, a on zakorzenia się we mnie bardzo głęboko, nie pozwalając znaleźć ani chwili spokoju.

To, co w danym człowieku najprawdziwsze, zawsze jest też najbardziej odpychające".

Pragnę tylko tego, czego on z pewnością mi odmówi.

Teraz możecie już odetchnąć, bo wreszcie jestem gotowa rozwiać się i ulecieć w nicość.

Teraz wiem, że moje kłamstwa, naprawdę zniszczyły to, czego nigdy zniszczyć nie chciałam.

Został po mnie tylko popiół, więc wstrzymajcie oddech, bo powiew wiatru może porwać mnie i unieść w nicość.

(...) duma jest jak uszkodzony kabel, który w końcu wywoła zwarcie.

...Twoje życie będzie takie, jakie sama zechcesz, żeby było, kochanie...

Śmierć jest nieunikniona, ale nieważne, jak wiele stracimy i jak bardzo uda nam się zobojętnieć, zawsze będziemy czuć w sobie ukłucie pustki. Nigdy nie uda nam się odzyskać fragmentów duszy, które ukochane osoby zabierają ze sobą, odchodząc z tego świata. Pozostają po nich otwarte rany, którym nic nie pomoże się zagoić.