Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chodzi o to, że zło nie jest wypadkiem Pana Boga przy pracy. Znalazło taką samą rację istnienia jak dobro.

To wielka frajda mieć świadomość, że się żyje. Nie trzeba aż wojny, żeby cieszyć się życiem.

Smutek musi mieć jakąś formę, jakiś rytm. Smutek bez formy jest bezwstydny.

Przeczytam panu to, co wypisałam sobie z Sandora Maraia. Nie wystarczy czytać. Rzeczą ważniejszą jest czytać ponownie. I nie tylko książkę, którą pamiętamy jak przez mgłę albo której za pierwszym czytaniem nie zrozumieliśmy w pełni. Należy ponownie przeczytać każde zdanie, każdy rzeczownik i czasownik, a także przydawkę, która w książce coś definitywnie określa. Bo czego chce książka ?Abyśmy ją zrozumieli. Ale coś takiego następuje powoli, nieomal tak wolno i w sposób tak skomplikowany jak w życiu. Małżonkowie potrzebują niekiedy dziesięcioleci, nim wreszcie jedno zdoła zrozumieć drugie. Książki to także trudni znajomi. " Mądre, prawda ?

Coraz częściej myślę jednak, że istotne jest nie to, jakie mamy doświadczenia, tylko z jaką siłą je przeżyliśmy. Z jaką siłą weszło w nas to cierpienie.

Tak, myślę, że kiedy zna się cierpienie, to można wyraziściej przeżywać radość. I to tę najprostszą, najoczywistszą.

Chciałabym, by Zagłada była częścią polskości. By Polacy traktowali ją jako część swojej historii, a nie jak historię obcą. Naiwne, prawda?