Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bo czas, który minął, jest tuż obok; trzeba go tylko ogrzać oddechem i dotknąć, jak wyciągniętą w ciemności dłonią dotyka się innej dłoni. Wtedy zaczyna świecić jak czarodziejska latarnia; energia zapisana w genetycznej pamięci kamienia, drzewa, liścia, kropli wody, owada zaczyna krązyć w przestrzeni pełnej tajemnic i cudów, pobudzona do życia najpotężniejszym z człowieczych zaklęć - pamięcią i słowem.

Zgrubienia, spękania, zawęźlenia słojów, nitki i plamy nacieków ułozyły się w fantastyczne wzory, runy, znaki jakiegos przesłania, które zdaje się dobiegać gdzieś spoza czasu, sprzed brzasku pierwszego dnia, gdy kamień mówił do kamienia, ogień do ognia, a byt i nicość były tym samym słowem niezrodzonego jeszcze języka.