Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- (..) Chciałabym tylko zwrócić pani uwagę na fakt , że w naszej głowie istnieje jakaś wyidealizowana postać potomków, plan na nasze dzieci, pomysł na ich wychowanie. Każde z dzieci staje się jednak osobną jednostką, a zatem musimy uwzględnić to, że mają prawo również przedstawić nam swój punkt widzenia na życie oraz na to, czego od nich oczekujemy. Aby dojść do porozumienia, możemy podążać nawet różnymi ścieżkami, jednak musimy określić wspólny cel, znaleźć kompromis.

Podróże uczą innego spojrzenia na świat. Doceniasz to, co masz, szczególnie kiedy jesteś w krajach Afryki lub dalekiej Azji. Wtedy patrzysz inaczej na rzeczywistość, spoglądasz na ludzkość z zupełnie innej perspektywy.

Czy dziecko kocha się dlatego, że jest takie, jakiego chcą rodzice, czy pomimo tego, jakim jest, nawet jeśli jego światopogląd znacząco odbiega od waszego postrzegania świata?

Wydaje nam się, że ktoś ma cudowne życie, że chcielibyśmy mieć takie, jak ta druga osoba, a tak naprawdę nie wiemy, co siedzi w jej sercu.

W życiu warto czekać na niektóre rzeczy, bardziej się je docenia.

Miłość to nie tylko świetny seks, to poczucie, że ktoś jest, nawet wówczas, kiedy nie ma go bezpośrednio przy tobie. Ktoś, kto wiesz, że nigdy cię nie zrani, na kogo zawsze możesz liczyć. Kto sprawia, że czujesz się szczęśliwy, nawet kiedy nikt nie wypowiada żadnych słów.

Możesz w życiu upaść wiele razy, ważne, żebyś wiedział, kiedy chwycić kogoś za rękę, kto pomoże ci wstać. Nigdy nie lekceważ tego, kogo spotkasz na swojej drodze. Pamiętaj o tym!

Czy jesteś w stanie wspierać innych, jeśli sama nie uporałaś się ze swoim życiem? Serce kobiety to studnia pełna sekretów i emocji. Aby zaczerpnąć z niej wody, musisz sięgnąć na odpowiednią głębokość - tylko czy wiesz, w którym miejscu zaczyna się woda? I czy masz na tyle siły, aby wciągnąć wiadro na górę?

Pieniądze nie mają w życiu znaczenia. Pozwalają na realizację wielu marzeń, ale kiedy naprawdę mogłyby coś zmienić, okazuje się, że stają się tylko bezwartościowymi kawałkami papieru.

Paradoks pieniędzy polega z kolei na tym, że im więcej masz, tym więcej wydajesz.

Człowiek to bardzo dziwna istota. Na pozór wydaje ci się, że pewnych rzeczy nigdy nie zrobisz, że pewnych stanów nie jesteś w stanie zaakceptować, że na wszelkie sposoby będziesz się przed nimi bronić i nie dopuścisz do pewnych sytuacji. Z czasem okazuje się, że to wszystko mrzonki, że punkt widzenia zależy od punktu odniesienia, a granica zwykle znajduje się w tym miejscu, w którym sam sobie ją wyznaczysz lub gdzie ktoś wyznaczy ją za ciebie.

Ale widzisz, to jest trochę tak, im bardziej chcemy dobrze dla kogoś, tym mniej zdajemy sobie sprawę z tego, ile szkód przy tym możemy wyrządzić, bo nie każde nasze działanie będzie odebrane jako właściwe.

Wydaje nam się, że wiemy, co powinni zrobić w danej chwili inni, że rozwiązanie jest przecież takie proste i w ich zasięgu. Radzimy im, mówimy: "na twoim miejscu ja bym", a czy rzeczywiście będąc na ich miejscu, to robimy?

Jesteśmy kobietami, nasze serca to studnie pełne sekretów i emocji. Aby zaczerpnąć z nich wody, musimy sięgnąć na odpowiednią głębokość. Nigdy nie wiemy jednak, gdzie dokładnie zaczyna się woda. Jeśli jednak ją znajdziemy, musimy mieć siłę, aby wyciągnąć wiadro do góry. Nie może nam jej zabraknąć.

Jak marną jednostką jest człowiek, jeśli podlega tylu emocjom, których nie potrafi kontrolować. Wiek nie ma tu żadnego znaczenia, możesz nauczyć się je kontrolować, ale nie masz wpływu na te, które pojawią się niepostrzeżenie i będziesz musiał się z nimi zmierzyć, a na dodatek bez odpowiednich narzędzi do walki. Nikt nie jest w stanie się na to przygotować.

Możesz w życiu upaść wiele razy, ważne, żebyś wiedział, kiedy chwycić kogoś za rękę, kto pomoże ci wstać. Nigdy nie lekceważ tego, kogo spotkasz na swojej drodze. Pamiętaj o tym.

Wczoraj to historia, jutro to tajemnica, a dzisiaj to dar.

Nasze życie to tylko epizody, rozdziały ciągle niedokończonej powieści, ale to my jesteśmy autorami tej książki i to my dopisujemy do niej nowe wątki i osoby.

Bo to właśnie strach sprawia, że nie podejmujemy reakcji, że rezygnujemy z własnego szczęścia, że nie chcemy walczyć. To strach sprawia, że się poddajemy, że ostatecznie liczymy, że ktoś inny podejmie decyzję za nas. A przecież strach można pokonać tylko przez poznanie, przez stawienie mu czoła, przez wiarę w to, że jest się silniejszym niż on.

A właśnie ten facet, którego potępiałam, którego nienawidziłam i obwiniałam o wszystkie swoje błędy i tragedie, które spotkały mnie jako matkę, nauczył mnie, że aby rozumieć, należy najpierw słuchać. Aby wygrać, należy najpierw przyznać się przed samym sobą, że możesz przegrać bitwę, ale wojna nadal będzie trwać, bo to ty decydujesz, kiedy ona się zakończy. I to dopiero wówczas, kiedy samemu przyznasz się do porażki, ale jeśli tego nie zrobisz, nadal możesz zmienić taktykę i podjąć dalszą walkę.
Nauczył mnie też, że dobra nie mierzy się ani liczbą godzin spędzonych na modlitwie, ani żyjąc według zasad, które w większości uznawane są za słuszne. Nauczył mnie, że miarą dobra jest to, ile chcesz dawać z siebie innym, i jak bardzo pod wpływem tego, co mówisz, tego, co robisz, ludzie staną się lepsi.
Nauczył mnie. że ludzie są i będą różni, że to, co dla jednych będzie modelem szczęścia, nie będzie tym samym dla innych. Nauczył mnie też, że życie zawsze możesz zmienić, że to, jak nim pokierujesz, zależy ostatecznie tylko od ciebie, a największą krzywdę, jaka może cię spotkać, możesz wyrządzić sobie tylko sama.

Pamiętaj czas wszystko leczy, ja wiem o tym najlepiej. Rany po drzazgach zawsze zostaną, ale z czasem się zacierają i mniej bolą.