Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nasza przeszłość nadaje kształt naszej przyszłości.

Czas może być konstruktorem lub destruktorem. Gdy mamy odwagę przebić się w ciemność przyszłości i rozjaśnić ją swoim własnym planem aktywności, jesteśmy jej twórcami, czas taki nas cieszy, a nie przeraża, nie jest naszym wrogiem, ale przyjacielem.

To, co jest najbardziej osobiste i prywatne, a więc najwięcej angażuje emocjonalnie człowieka, nie znajduje dostatecznych środków ekspresji werbalnej.

Cywilizacja – to władza nad światem, kultura – to miłość do świata

Człowiek (...) musi wciąż mierzyć się ze swoją przyszłością. (...) Musi on mieć odwagę rzucić się w "czasoprzestrzeń" nieznaną, co ułatwia mu fakt, że przeszłość i teraźniejszość są w pewnym stopniu uporządkowane i dzięki temu określony porządek można rzutować w przyszłość. Człowiek jednak musi być mocniejszy niż oczekująca go nieznana przyszłość, musi być przekonany, że ją zwycięży, a nie sam przez nią zostanie zwyciężony. Bez tej wiary nie mógłby wyjść naprzeciw czasu przyszłego.

Plamka życia istniejąca w nieogarniętych rozmiarach kosmosu jest naprawdę czymś niezwykłym i delikatnym, toteż trudno nawet zrozumieć, jak ona potrafiła się w ciągu milionów wieków nie tylko utrzymać, ale też wspaniale rozwinąć.

Pod wysiłkami naukowymi kryje się dążenie do władzy, a pod szukaniem mądrości - miłość do otoczenia.

Nieraz mamy wrażenie, że skomplikowana struktura naszego życia psychicznego chwieje się i lada chwila się całkiem rozpadnie.

Byli schizofrenicy na ogół łatwo znosili piekło obozów zagłady, gdyż w porównaniu z tym, co przeżyli w trakcie swej psychozy, przeżycia obozowe nie były dla nich tak straszne.

Człowiek jest tak przyzwyczajony do przyczynowego myślenia, że gotów jest negować autentyczność zjawiska, dla którego nie ma wytłumaczenia.