Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Nie znasz życia, Julia, myślisz, że jak będziesz robiła tylko to, co chcesz, to coś w życiu osiągniesz?
- Myślę, że tak. I wierze, że decyzje, które teraz podejmuję są właściwe i osiągnę zamierzony cel. Wolę iść pod prąd i walczyć sama, niż iść udeptaną już przez kogoś ścieżką. A ty, mój kochany, może też się kiedyś ockniesz i zrozumiesz, że w życiu jest coś ważniejszego, niż ilość posiadanych pieniędzy.

Gdyby opisać wyjazd zagraniczny w celu zarobkowym, składał by się on w czterdziestu procentach z tęsknoty za krajem i rodziną, w takiej samej ilości z pracy, zazwyczaj w ciężkich warunkach, i w dwudziestu z nieporadności związanej z inną kulturą.

Najpiękniejsze słowa na świecie wwiercały jej się w głowę, łamały żebra i zgniatały narządy. Nie chciała ich słyszeć. Wiedziała, że ta miłość będzie boleć.

- Mati, świat jest utkany z kłamstw. Ktoś, kto podaje ci rękę, może za chwilę przerzucić cię przez bark i powalić na ziemię. Przekonałam się już nieraz o tym, że przyjaciół należy dobierać sobie bardzo ostrożnie. Są tacy, którzy wykorzystują cię dopóki czerpią z tego korzyści, lub dzwonią tylko wtedy, kiedy czegoś potrzebują. Najgorsi są jednak ci dwulicowi. Przy tobie są aniołami, komplementują cię, naobiecują złotych gór, a gdy się odwrócisz, to oczerniają cię i wyśmiewają. A zwierzęta? One nie udają uczuć. Wszystko możesz wyczytać w ich oczach. I one przede wszystkim nigdy cię nie zostawią.
- Tak, to czemu twoje gniadki uciekły? – zapytał w podstępnym uśmieszku.
- Nie uciekły, patrz – powiedziała opierając się ponownie o bramę. Po kilku sekundach konie pojawiły się z powrotem.
- Jak ty to robisz? Przecież ich nie wołałaś.
- Nie musiałam. Przyjaciel zawsze wie, kiedy go potrzebujesz.

Czy miłość może być aż tak ślepa? Być może, ale porządny cios od losu zawsze jest najlepszym okulistą.