Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żeby pokonać przeciwnika, trzeba wyprzedzać jego ruchy.

Trochę trudniej patrzy się na świat przez dziurkę od klucza.

Czuję własną kruchość, tak jakbym była zrobiona ze szkła i wszystkie moje pęknięcia nagle się ujawniły.

To jest dar, ale i przekleństwo, bo nie można wrócić i zmienić przeszłości, niezależnie od tego, jak bardzo się chce.

Nie wiem, co jest trudniejsze: iść samemu ku nieznanemu celowi, czy zostać z tyłu i patrzeć, jak ci, których kochamy, odchodzą.