Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Miałeś trzymać się nas wyłącznie z własnej korzyści, ze swoich egoistycznych powodów - rzekła. - Mówiłeś, że masz taki powód.
- Bo mam.
- Jaki?
- Ty jesteś moim egoistycznym powodem".

Czy to źle zabić coś, co chce zabić ciebie?

Niebo jest posiniaczone, tylko burza może je uleczyć.

Można znaleźć piękno jeśli wystarczająco mocno się go szuka

Jednak wtedy, na początku, te skrawki papieru wydawały się nam drogocenne jak banknoty. Nasza nadzieja nie przetrwała długo. Zbyt wiele przecierpieliśmy.

Od kiedy cię spotkałem, wydaje mi się, że mam w sobie więcej nadziei.

Ujęła motyla i podniosła w górę; jego zakurzone delikatne skrzydła prześwietliło białe światło lampy.
- Utraty nakładają się na siebie - rzekł Bradwell. - Nie można doświadczyć jednej, nie doświadczając jednocześnie wszystkich wcześniejszych. Ale mam wrażenie, że ten motyl stanowi dla nich przeciwwagę. Nie potrafię tego wyjaśnić. To jakby odzyskanie utraconego terenu.
- Wysiłek, jaki włożyłam w ich tworzenie, teraz wydaje mi się stratą czasu. Nawet nie potrafią fruwać. Kiedy się je nakręci, tylko machają skrzydłami i nic więcej.
- Może po prostu dotychczas nie miały dokąd polecieć

Nasi bracia i siostry, wiemy, że tu jesteście. Pewnego dnia wyjdziemy z Kopuły i przyłączymy się do was w pokoju. A na razie przyglądamy się Wam życzliwie z oddali.

Trudniej umrzeć, kiedy już jest się martwym.

To, iż mieszkałem w Kopule, nie oznacza, że nigdy nie cierpiałem. Oczywiście nie da się tego porównać z twoim cierpieniami. Chcesz dostać za to nagrodę? Medal z napisem: "Za zajęcie pierwszego miejsca w cierpieniu" ? Wygrałeś Bradwell. Jesteś zadowolony? Wygrałeś.

Wolę prawdę od szczęścia.

- Ja byłem - rzekł.
- Byłeś czym?
- Byłem - powtórzył. - A teraz nie jestem.

-Ta blizna jest piękna - powiedział.
[...]
-Piękna? Przecież to blizna.
- Jest symbolem przetrwania.

Nosimy z dumą nasze blizny, ponieważ przeżyliśmy.

Serce na sercu. Serce prowadzące. Serce podążające za nim. Bliźniacze serca, złączone za sobą.

Kochankowie zawsze czekali zbyt długo, całą wieczność.

Nie zawsze możemy być takimi, jakimi chcemy.

Obecnie wszystko jest grą - odrzekł El Capitan, otwierając potrzask. - Przegrywasz i jesteś martwa. Wygrana oznacza po prostu, że grasz nadal. Czasami chciałbym przegrać. Jestem znużony. Zmęczyło mnie to wszystko, i tyle. Wiesz, co mam na myśli?

Czy w innym świecie mógłby być lepszym człowiekiem? Może oni wszyscy mogliby być lepsi, niż są.

Czy tak działa ten świat - nieustannie odbiera i daję? To okrutne.

To jest krwawy sport, noszący nazwę Szał Śmierci, wykorzystywany przez OPR do usuwania za społeczeństwa słabszych jednostek. W gruncie rzeczy to jedyna tutejsza dyscyplina sportowa, o ile w ogóle można ją nazwać sportem - wyjaśnił Bradwell, znów ruszając szybko naprzód. - Zdobywa się w niej punkty za zabijanie ludzi.

Czasami spotykasz kogoś i wiesz, że od tej chwili twoje życie zupełnie się zmieni.

Tu każdego dnia chodzi o życie lub śmierć.

- Może popełnimy śmiertelny błąd.
- Nie podoba mi się słowo "śmiertelny".
- Nic innego nam nie pozostało.

Stoję na peronie dworca,
pociągi już nie przyjeżdżają.
Patrzę, jak snują się kłęby pary
i na ziemi osiadają.
Moja kochanka wzlatuje w niebo,
z uśmiechem zerka na zegarek.
Wie, że będę na nią czekał
dłużej niż przez życie całe
A potem wiatr porywa
i niesie gdzieś hen, za górami.
A ja tu tkwię; wiatr rozwiewa popiół
i miesza go z moimi łzami.
Popiół i łzy, popiół i łzy
zestalą się w twardy kamień.
Będę stał tu i czekał wiecznie,
póki nie zmienię się w kamień.

Nie mamy wyboru. Musimy ze wszystkiego wychodzić cało, prawda?

Przeszłość przeminęła i byłoby nietaktem ją przywoływać.

Myślimy, że będziemy mieli czas, a potem okazuje się, że go nie ma.

Świat jest szalony - daje i zaraz odbiera.

TAM PIEKŁO, GDZIE SERCE TWOJE.