Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jego inteligentny sarkazm bezlitośnie chłostał wszelką pustotę i sztuczność.

Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz być stale w ruchu.

Wielcy duchem często napotykają na gwałtowny sprzeciew ze strony miernych umysłów.

Nie jestem ateistą i nie sądzę, abym mógł się nazwać panteistą. Jesteśmy w położeniu małego dziecka wchodzącego do olbrzymiej biblioteki wypełnionej książkami w wielu różnych językach. Dziecko wie, że ktoś musiał te książki napisać. Nie wie ono jak. Nie rozumie języków, w których zostały one napisane. Dziecko mgliście podejrzewa, że ułożenie książek ma jakiś tajemniczy sens, ale go nie pojmuje. Takie jest, jak mi się wydaje, podejście do Boga nawet najinteligentniejszych ludzkich istot. Widzimy wszechświat cudownie zaaranżowany i stosujący się do pewnych praw, ale tylko mgliście te prawa rozumiemy. nasze ograniczone umysły nie mogą pojąć tajemnicznych sił poruszających konstelacjami. Jestem zafascynowany panteizmem Spinozy, ale tym bardziej podziwiam jego wkład we współczesną myśl, ponieważ jest on pierwszym filozofem, który traktuje duszę i ciało jako jedność, a nie jako dwie odrębne rzeczy.

W takich czasach jak obecne człowiek zdaje sobie sprawę z tego, do jakże żałosnego gatunku zwierząt należy.

Kiedy Einstein zrzędził, że przecież "Bóg nie gra w kości ze światem", Bohr podobno odparł: "Nie mów Bogu, co ma robić!".

Jeśli coś można nazwać religijnością we mnie, to jest to bezgraniczny podziw dla budowy świata, którą nasza nauka może ujawnić.

Wszystkie fizyczne teorie, poza swoim matematycznym wyrazem, powinny być możliwe do opisania w tak prosty sposób, żeby mogło je zrozumieć nawet dziecko.