Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sądzisz, że prawda gdzieś leży, można ją podnieść jak zgubiony portfel? Że gdyby spytać choćby o twoje życie, twojego ojca, matkę, rodzeństwo, przyjaciół, twoją kobietę, to wszyscy opowiedzieliby tę samą historię? Sądzisz, że opowiedzieliby ją tak, jak ty byś opowiedział? Naprawdę w to wierzysz? Jedni przedstawiliby cię jako odpychającego, nudnego faceta, który nie dba o siebie i wygląda jak łachudra, inni jako sympatycznego luzaka. Być może ktoś nie wyobraża sobie życia bez ciebie, ale jest pewnie kilka osób, które chociaż wydają się tobie znajome, zaprzyjaźnione, a może nawet dla ciebie ważne, wzruszyłyby tylko ramionami na dźwięk twojego imienia, mówiąc: Nie znam gościa.

ludzie zrobią wszystko, żeby odsunąć, zmniejszyć albo ukryć własne poczucie winy, a gdy im to nie wychodzi, starają się doznać krzywdy, gdyż wydaje im się, że kiedy czują się skrzywdzeni, to cały świat dostrzega tą niesprawiedliwość i przynajmniej zostawia ich w spokoju. Poczucie krzywdy jednak tylko na chwilę łagodzi poczucie winy, natychmiast bowiem odbija się czkawką osłabione poczucie wartości, gdyż skrzywdzona ofiara jest słaba. Tylko z początku budzi współczucie, lecz jako słaba jest mniej wartościowa, a przez to mniej atrakcyjna. Wtedy rozpoczyna się walka o własną wartość. W czasie walko natomiast łatwo jest skrzywdzić innych i wówczas koło się zamyka, pojawia się poczucie winy. Don Hułan sądził, że właśnie z tego powodu ludzie są tak bardzo przewidywalni, zazwyczaj dokonują tylko trzech wyborów, znają tylko trzy postawy: krzywdę, winę i wartość. Mylą je z miłością, sprawiedliwością, szacunkiem, przyjaźnią, troską i życzliwością. Nieustannie sobie coś udowadniają, od czegoś uciekają, zmieniają krzywdę w winę i na odwrót, żeby choć przez chwilę poczuć się wartościowymi istotami.