Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powiedziała, że nie zmieniłaby ani sekundy z naszej przeszłości. Że musieliśmy przeżyć złe chwilę, by odkryć, kim jesteśmy. Że stal kuje się w ogniu. Przeszliśmy przez ogień, żeby znaleźć siebie nawzajem”.

Jesteś toksyczna jak heroina. Wkroczyłaś w moje życie i przejęłaś je. Ty, twoje ciało, zapach, usta, smak, twoja słodka pizda, twój głos. Twoje głupiutkie opinie na mój temat. Dziecinne gierki, w które grasz w moim bratem. Nie potrafię ci powiedzieć "nie". Im bardziej próbuje się zdystansowac, tym mocniej cię pragnę. Nie mogę przestać o tobie myśleć, Freyo.

On ma na mnie jakiś magnetyczny wpływ. Przy nim robię rzeczy, których normalnie bym nie zrobiła. Nadal szokuje mnie to, co wyrabiałam wczoraj.

To żonaty mężczyzna. Przestań go pragnąć – powiedziałam do siebie. Głos w mojej głowie przypomniał mi jednak, że Brett był żonaty jedynie formalnie. - Cóż i tak się nie liczy – napominałam go.

Rozglądałam się po świecie i zachodziłam w głowę, dlaczego nie jestem w stanie nawiązać z nikim kontaktu, dlaczego wszystko wydaje się zamglone, odległe, niedostępne.

Przy tobie nigdy nie mam kontroli. Jestem jak laska dynamitu. Jedna iskierka wystarczy do wybuchu.

Nieważne, kim jesteśmy, musimy radzić sobie z tym, co przyniesie los, nawet jeśli okaże się gówniany, i robić, co w naszej mocy, żeby mimo to się rozwijać, kochać, mieć nadzieję… i wiarę w to, że droga, którą podążamy wiedzie do jakiegoś celu. A poza tym musimy pamiętać, że im bardziej życie daje nam w kość, tym jesteśmy mądrzejsi.

Czasem, gdy życie mocno mi się gmatwa i przestaję je rozumieć, przypominam sobie o tych obrazkach. Zamykam oczy i myślę o tym, że choć nie widzę drugiej strony, a ta, na którą patrzę, jest brzydka i poplątana, to te wszystkie supły i odstające nitki tworzą arcydzieło. Staram się wierzyć, że z brzydoty może powstać piękno i że przyjdzie czas, kiedy uda mi się je dostrzec.